BLACK EYES (NL) - Voltooid

Hoofdstuk 39 (verbeterd)

"Alles wat je zegt is geen reden om seks te hebben met twee, maar liefst twéé, meisjes," zeg ik. Ik probeer boos te klinken maar Jackson ziet er vandaag gewoon echt geweldig uit. Gister hadden we afgesproken om samen te praten. Snel kijk ik weg van Jacksons geweldige gezicht en ik staar naar de tafel. "Alsjeblieft Kat, geef me een tweede kans! Ik zal het nooit meer doen!" zegt Jackson wanhopig. "Ja dat zeg je nu, maar voor ik het weet lig je weer bij anderen in bed omdat ik het nog niet met je wil doen!" zeg ik kwaad en nu kijk ik hem vurig in de ogen aan. "Je doet gewoon hetzelfde als Jasper!" Nu sta ik boos op. Dit gesprek is voorbij. Ik draai me om en storm het cafétje uit. Jackson op mijn hielen. "Kat alsjeblieft! Kunnen we niet gewoon weer even gaan zitten?" roept Jackson terwijl hij mijn pols vastpakt met zijn hand. Luke staat blijkbaar ook nog tegen zijn auto aangeleund en rent naar me toe. "Katty!" roept hij. "Laat haar los manhoer!" schreeuwt Luke. Jackson laat me los en loopt boos op Luke af. Hij stroopt zijn mouwen op alsof hij hem bijna gaat slaan. "STOP!" schreeuw ik. Jackson en Luke draaien zich allebij naar me toe. "Hou op met voor me vechten! Ik ben een verloren zaak oké?! Ik ben slechts een zak met botten en een gebroken hart. Niks meer!" schreeuw ik boos uit. Jackson en Luke lopen naar me toe. Jackson met medelijden en Luke alsof hij me een knuffel wil geven. "Nee! Luke knuffel Jackson maar, dat zou beter zijn," zeg ik. Luke en Jackson huiveren allebij. "Nee ik ben niet gay en ik ga ook niet met manhoeren om!" zegt Luke boos. Ik zucht verdrietig en loop weg van de twee jongens. Ze lopen me allebei als  twee hondjes achterna. Dan zie ik een soort vage schaduw achter een auto in de verte. Vervolgens verschijnt er een grote langharige hond. Hij rent vrolijk op me af. "Hé! Borisje!" zeg ik met zo'n irritante stem die iedereen gebruikt als hij of zij tegen een dier of baby praat. Ik aai de grote hond. Vreemd... Het is de hond van Jasper. Wacht eens even, Jasper... Jasper is dood. Ondanks alles wat hij heeft gedaan rolt er een kleine traan over mijn wang. We hadden ook veel meegemaakt. Het dringt nu pas tot me door dat hij echt dood is. Niemand verdient de dood, zelfs Jasper niet. Jackson en Luke staan ongemakkelijk achter me terwijl ik door de haren van de hond ga. "Met wie ben je hier?" zeg ik tegen de grote hond terwijl ik om me heen kijk. "Oh hij hoort bij mij," zegt een stem naast me en dan verschijnt er ook een schim naast me. Ik kijk opzij en daar zie ik iemand staan. Die iemand heeft een zwarte joggingsbroek aan en een zwarte trui met zijn capuchon op waardoor je zijn gezicht niet kan zien. "En wie ben jij dan? Want deze hond was van Jasper," zeg ik en ik probeer de jongens gezicht te zien. "Ik ben een goede vriend van Jasper en jij mag dan zijn ex zijn maar door jou is hij dood en daar zal je voor boeten," zegt de jongen. Nu gaat Jackson boos voor me staan met zijn rug naar me toe. "Rot op," zegt Jackson. "Wie ben je sowiezo?" zegt Jackson dan en hij trekt de capuchon naar achter. Hij verstijft en zet een stap naar achter bovenop mijn teen. "Auw! Tering Jackson!" schreeuw ik en dan kijk ik langs hem naar de jongen. Verstijfd sta ik stil. Ook Luke en Jackson staan verstijfd. "Wat the fuck doe jij hier! Tief op!" schreeuwt Jackson naar de jongen. "Nick waarom ben je hier?" zeg ik voorzichtig. Nick, die in èèn jaar mijn leven heeft weten te verkloten.