Ik volg Nick de trap op, mijn hart bozend in mijn keel. Hij heeft zijn ene hand strak om mijn pols zodat ik niet weg kan lopen. Hij duwt me mijn kamer is en gooit me op het bed. Met een kleine terugvering lig ik uiteindelijk stil op het bed. "Je wilt niet weten hoe lang ik hier op heb gewacht," zegt hij met een toon die mijn nekhaartjes omhoog laten zetten. Ik wil dat mijn kindje veilig is, ik wil dat Jackson veilig is. Als dit is wat ik dan deze ene keer moet toelaten dan doe ik dat. Ik heb geen keus. Hij zal altijd, steeds weer, terug komen. Ik dacht aan de baby in mijn buik. Toen besefte ik me iets. "Nick?" zeg ik zacht met een trilling in mijn stem. Nick doet zijn riem af terwijl hij knikt. "Ja engel?" Ik haal even diep adem. "Ik ben zwanger," zeg ik na een korte stilte. Nick denkt even na en pakt me dan bij mijn polsen en leunt met zijn gewicht boven mij. Zijn riem is af en zijn broek is al halfopen. 'Hoi zwanger, ik ben Nick," zegt hij met een grijns. Ugh dat is zo'n slechte grap en ik kan bijna huilen. Ik had helemaal geen plan, ik wilde dit gewoon laten gebeuren zodat het nooit meer opnieuw zou gebeuren. Maar nu ik de klamme handjes van Nick om mijn pols voel en zijn adem op mijn neus blaast kan ik wel kokhalzen. Ik moet hier weg zien te komen en zo snel mogelijk.
JE LEEST
BLACK EYES (NL) - Voltooid
Teen FictionIk ga ergens op een bankje zitten op het plein. Het is een beetje verscholen in een hoekje. Ik wil ook nog niet te veel opvallen. Ik zie een aantal mensen me aan staren en dan bang om zich heen kijken. Doe ik iets verkeerd? Ik haal mijn schouders op...
