Saat öğleden sonra 3 gibiydi. Evde kimsenin olmamasının verdiği huzurla salondaki deri koltuklardan birinde yatıyordum. Kaya'ya hala mesaj atmamıştım. Ve Ceren'in numarayı gönderdiği mesaj hala görüldü atılmış bir biçimde duruyordu.
Evet numaranın üzerine tıklayıp fotoğrafın veya durumunun gözüküp gözükmediğine 95 kere bakmıştım. Ama mesaj atacak bir şey bulamadığımdan yine aynı şeyi yaptım. Chat barı açıldığında da bir süre boş boş ekranı izlerken birden online olduğunu gördüm. Kiminle konuşuyordu?
Saniyeler içinde yazıyor olduğu bildirimi ve aniden gelen bir mesajla ben daha whatsapp'tan çıkamadan mesajın yeşil tikleri yandı. İnleyerek yattığım yerden doğruldum. yeşil tik olmadan whatsapptan çıkmam gerekirken ben anında görüldü yapıp çıkmıştım. İç çekerek uygulamaya yeniden girdiğimde hala çevrimiçi olduğunu fark ettim.
Ondan mesaj bekleyen bir psikopat olduğumu düşünmemesi için bir şeyler yapmalıydım. İşe önce mesajını okumakla başladım.
"Selam, ben Kaya."
Bir süre boş boş baktıktan sonra acele ederek aklıma gelen ilk savunmayı yaptım,
"Ben de tam sana yazacaktım."
Mesajı gönderdiğimde yeniden whatsapp'a girerek, "Öyle mi?" Diye cevap verdi.
Hayır sana yazmayacaktım.
"Aynen"
Görüldü attıktan sonra whatsapptan çıktı. Ben bir süre ekrana bakmaya devam ederken yeniden girip, "Ne yazacaktın?" diye sordu.
Ne yazacaktım?
Hemen whatsapptan çıkıp googledan uyuşturucunun zararları başlıklı bir makale bularak ekran fotoğrafı aldım. Sonra whatsapp'a yeniden girerek Kaya'ya gönderdim.
Mesajımı hemen açtı ve bir süre hiçbir şey yazmadı. Alt dudağımı ısırmış beklerken yazıyor bildirimini izlemeye başladım. İlginç bir şekilde uygulamadan çıkmak istemiyordum.
"İstersen akşam sen de gelebilirsin." Yazdıktan sonra konum gönderdi.
Akşam hakkında daha fazla bilgi vermesini bekledim. Veya en azından yolladığım ekran fotoğrafına gülebilirdi. Alt dudağım acımaya başlayınca ısırmayı bırakıp Ceren'le olan mesaj barına tıkladım ve yazmaya başladım,
"Kaya'ya beni davet etmesini sen mi söyledin?"
Kesinlikle o söylemişti. Çocuk hala zorla yazıyor gibi duruyordu.
Kısa süre sonra cevap geldi, "Evet."
Homurdanarak, "Çocuğun üstüne gitme. Akşam gelmiyorum." Yazdım. Çünkü istenmiyordum.
"Geliyorsun." Yazarak whatsapptan çıktı. Bir kere daha homurdanarak telefonu koltuktan aşağı bıraktım ve huysuz huysuz yüz üstü dönerek gözlerimi kapattım. Çocukla yatmayacağımız çok belliydi. Hala neden tanışmaya zorlandığımızı anlamıyordum.
Yeniden bildirim geldiğinde telefonu elime alarak ekranda yazanları okudum, "Gelmeyecek misin?"
Mesaj Kaya'dandı.
Yerine bırakmak üzereyken bir mesaj daha geldi.
"Evde misin?"
Tuş kilidini açarak, "Evdeyim." Yazdım.
"Gelebilir miyim? " diye cevap verdi.
Kaşlarımı çatarak ekrana baktım. Saçma şeyler oluyordu. Neden diye sorabilirdim. Ama çok kasıntı bir tip olduğumu düşünmesine neden olurdu. Sadece konum atarak ekranı yeniden kapattım.
Cevap gelmediğinden yüz üstü yattığım yerde uykuya dalmak üzereydim ki birden telefonum çalmaya başladı. Homurdanarak tekrar elime aldığımda Kaya' nın arıyor olduğunu gördüm. Muhtemelen gelmişti.
Yavaşça koltuktan kalkarak camların olduğu bölüme doğru ilerlemeye başladım. Telefon hala çalıyordu. Ama açıp konuşmak beni gerdiğinden hangi kapıda olduğunu görmek daha cazip gelmişti.
