သန္းေခါင္ယံ ခ်စ္သူ
အပိုင္း(35)
ေႏြဦး သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ မိမိကို နွိပ္စက္တာနွင့္ သူ႕ဒဏ္ရာက ဘယ္လိုရလာတာလဲဟု သိခ်င္လာမိသည္။
"အရွင္.....အရွင့္ ဒဏ္ရာေတြက....ဘယ္လိုရခဲ့တာပါလဲ..."
သတိုးရာဇာက ေႏြဦး၏ လက္ကို နမ္းကာ ျငင္သာစြာေျပာလိုက္သည္။
"အဲ့စခန္းကို ကိုယ္ ဖ်က္ဆီးခဲ့ျပီး မင္းကို ကယ္ခဲ့တယ္။ အဲ့မွာ ဒဏ္ရာေတြ စရခဲ့တယ္။ ဒီေလာက္ေတာ့ မမ်ားေသးဘူး။ မင္းကို ကယ္တင္နုိင္ခဲ့တယ္။ မင္းကို ကိုယ္ နန္းေတာ္ထဲကို ေခၚလာနိုင္ခဲ့တယ္။နန္းတြင္းသဘင္ အဖြဲ႕မွာ မင္းကို ကိုယ္ အပ္ထားခဲ့တယ္။ မင္းကို က်ဳပ္နား ေခၚထားဖို႕ ကိုယ့္ စီမံခဲ့တယ္။"
ေႏြဦးသည္ ထက္သန္ေသာ သူ႕မ်က္နွာေပၚမွ အရိပ္ကို ႀကည့္ကာ သက္ျပင္းခိုးရိႈက္လိုက္သည္။
"အဲ့ စခန္းက လူေတြကို ဘာလုပ္လိုက္သလဲ အရွင္........"
ေႏြဦးက သူ အားလံုးကို မသတ္ပါေစနွင့္ဟု ဆုေတာင္းေနမိသည္။ သူ နူတ္ခမ္းတြန္႕ျပံဳးကာ ေျဖခဲ့သည္။
"အားလံုးကို လက္စတံုးလိုက္တယ္။ မင္းကို နွိ္ပ္စက္တဲ့သူတိုင္း အသက္မရွင္ေစရဘူး။ မင္း ရဲ႕ ကိုယ္က ပိန္ခ်ံဳးျပီး အရိုးေပၚ အေရတင္ျဖစ္ေနတာကိုႀကည့္ျပီး က်ဳပ္ေဒါသ ထိန္းမရခဲ့ဘူး။"
ေႏြဦး သက္ျပင္းသာ ခ်လိုက္မိသည္။ရင္ထဲတြင္လည္း မေကာင္းေပ။ တကယ္ကို နာနာက်င္က်င္ခံစားလိုက္ရသည္။ ဘာေႀကာင့္ရယ္မသိ။ တစံုတခု ဆံုးရံႈးသြားသလိုပင္။ သူ႕မိဖုရားကို သတိရလိုက္သည္။ ရင္လည္းထိတ္သြားသည္။ သူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို မရက္စက္ေလာက္ဟု ေတြးကာ ေမးလိုက္သည္။
"အရွင့္ မိဖုရားေကာဟင္။ အခုလို ကြ်န္ေတာ့္ကို အနားေခၚထားတာ အရွင့္မိဖုရား ေရႊစိတ္ေတာ္ မညိဳဘူးလား။"
သတိုးရာဇာက ျပံဳးကာ ေနြဦး၏ နားရြက္နားကပ္ကာ တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။
"သူလား...... ကိုယ္၀န္ပ်က္က်ျပီး နတ္ရြာစံသြားတယ္..... မင္းကို ကယ္တင္လာတာနဲ႕ပတ္သတ္ျပီး စကားမ်ားႀကတာ ကိုယ္ သူ႕ကို တြန္းလိုက္မိတယ္။ "
