Only Me and I (Editing)

Kabanata 43

~2 Months later~

*It's been a long time after he left, but still I can't moved on, I can't even out him on my mind for a seconds. Every single day, without him is a big struggle for me. It's really hard for me to faced the world, knowing that he already left me, I already loose Minton. Halos isang buwan ko din syang sinubukang kontakin para maka-usap pero ni isang reply sa mga text, tawag, email at chat ko ay wala akong natanggap mula sa kanya. Kaya simula non halos araw-araw ko nang ni-remind ang sarili ko na wala na sya, na malayo na sya at kahit siguro bumalik pa sya after a years parang imposible na, na mahal pa din nya ko tulad ng sabi nya sa letter nya. Sigurado kase ako na madami na din nag bago sakanya non at dapat tanggapin ko na lang na dito na natatapos ang lahat* 3 days na simula nung makauwi kami nila mommy galing sa bakasyon namin sa Palawan. Yun ang unang bakasyon namin ng family ko after 9 years kaya sobrang saya ko at kahit papano na relax ako. kahit minsan hindi ko pa din maiwasan maisip si Minton.

“Kyra gusto mo ba kong sumama sakin sa supermarket?” aya pa ni Mommy sakin

“ngayon na po?”

“oo. Tara?”

“sige po. Mag bibihis lang po ko saglit”

“osige. Bilisan mo”

*Supermarket*

“mag luluto ako ngayon ng ginataang kalabasa with hipon” - mommy

“talaga mi? Mukang masarap po yon huh?”

“masarap talaga! 1 week na lang enrollment nyo na naman anak, kelangan masulit mo yung masasarap na luto ko”

“oo nga mi. Tama ka dyan”

“excited ka na bang mag 2nd year anak?”

Nagulat akong bigla sa sinabing yon sakin ni mommy, honestly hindi ko talaga alam kung excited ba ko, pag naiisip ko kase na hindi ko na makakasama si Minton nawawala yung excitement ko. “uhmmm. O-oo naman po” pag sisinungaling ko pa kay mommy

“that's good”

“ah. Mi dun lang po ako huh? Kukuha lang ako ng chips”

“sige anak, pero wag masyadong madami huh? Masama din yung sobrang chips”

“opo mi”

“hanapin mo na lang ako dito”

“opo”

Nag madali naman akong nag tungo sa displayan ng mga chips *ano kayang masarap dito?* Ilan saglit pa ay bahagya naman akong napalingon sa bandang kaliwa ko at nagulat na lang ako ng isang familiar na mukha ang nakita kong dumaan don.

*Minton!?* gulat na sabi ko pa sa isip ko kaya nag madali akong tumakbo palapit sakanya pero bigla na lang syang nawala “Sigurado akong ikaw ang nakita ko!” mahinang sabi ko pa sa sarili ko sabay lingon ako sa paligid ko para hanapin sya “asan ka na ba?” saka ulit ako patakbong nag ikot-ikot sa supermarket “Minton!?” maiyak-iyak na sabi ko pa kasabay ng pag tunog ng relos ko, pero hindi ko na ’to pinansin, ilan beses na din kase umabot ang relos ko sa 100% pero hindi na ulit nagising si Amara kaya 100% sure na din ako na wala na talaga kong sakit, na magaling na ko

“anak?”

pag karinig kong yon sa boses ni mommy ay nag mamadali ko namang pinunasan ang luha ko saka ako lumingon sakanya “yes mi”

“asan na yung chips mo? Akala ko ba kukuha ka?”

“ah. O-oo nga po. Wait lang po” saka ako mabilis na nag lakad palayo kay mommy para kumuha ng chips habang pinapakalma ko pa ang sarili ko