Zawgyi
စာေမးပြဲနီးလို႔စာမရွိတဲ့အခါတစ္ေနကုန္အတန္းတက္ထားရျခင္းကလူကိုလိုတာထက္ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေစသည္...အတန္းၿပီးလို႔အေဆာင္ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့3:15...အခုထက္ထိေရစက္ကုန္ခြင့္မရွိေသးတဲ့ကားေပၚေရာက္ေတာ့ျပန္႕က်ဲေနတဲ့ေဆးလိပ္တိုအပိုင္းအစေတြ...သိုင္းသာျမင္ရင္ဘယ္ေလာက္ဆူမလဲမသိ...အခုမွသတိထားမိတာကသိုင္းကိုကားေပၚေခၚမတင္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ကာလ...ခါတိုင္းဆိုအိမ္မေရာက္ျဖစ္ရင္ေတာင္မႏၲေလးဆင္းျဖစ္တိုင္းသိုင္းနဲ႔အတူတစ္ေနရာရာသြားျဖစ္သည္...အဲဒီအခ်ိန္တိုင္းလည္းေဆးလိပ္တိုအပိုင္းအစေတြေၾကာင့္ရန္သတ္ရၿမဲ...သိုင္းဆိုတာပါးစပ္ကသာဆူပူေနေပမဲ့လက္ကေဆးလိပ္မွန္သမွ်ရွင္းထုတ္ေပးၿပီးသား...တစ္လတစ္ခါေတာင္မေဆးျဖစ္တဲ့ကားကသိုင္းနဲ႔ေတြ႕တိုင္းေရေဆးစင္တင္ရသည္...
"တီ...တီ..."
႐ုတ္တရက္ထျမည္လာတဲ့ဖုန္းသံေၾကာင့္ႏႈိးမယ္ရည္ရြယ္ထားတဲ့ကားစက္ကိုမႏိႈးျဖစ္ေသး...Caller Name ကိုၾကည္႕မိေတာ့Daddyတဲ့...ဟက္...ထူးထူးဆန္းဆန္းဖုန္းေတြဘာေတြေခၚလို႔ပါလား...မကိုင္ဘူးလို႔စိတ္တင္းေပမဲ့ဘယ္ေလာက္ပဲမေျပလည္ေစဦးေတာ့အေဖဟာအေဖပဲဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ကိုင္မိသည္...
"ဟဲလို..."
"..."
"ကြ်န္ေတာ္လာမွျဖစ္မွာလား..."
"..."
"သိပ္ေတာ့မေမွ်ာ္လင့္နဲ႔ေပါ့...အဆင္ေျပရင္ေတာ့လာခဲ့ပါ့မယ္..."
"..."
"ဒါပဲမို႔လား...ကြ်န္ေတာ္ကားေမာင္းေတာ့မွာမို႔..."
အမွန္ဆိုအဲဒီပြဲကိုမသြားခ်င္ပါ...ေဖေဖရဲ႕၄၅ႏွစ္ျပည္႕ေမြးေန႔ပြဲ...တခမ္းတနားမဟုတ္ေပမဲ့ကိုးကြယ္ေနက်ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာေက်ာင္းေရစက္ခ်ပြဲနဲ႔ေပါင္းၿပီးက်င္းပမည္...မိသားစုအလွဴပြဲမို႔စံုစံုညီညီရွိေစခ်င္သည္႕ေဖေဖ့ဆႏၵကိုနားလည္ေပမဲ့မျဖည္႕ဆည္းခ်င္...မိသားစုလို႔ေျပာရေအာင္မိေထြးဆိုတာကိုယ့္အေမအရင္းမွမဟုတ္တာ...ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလိုကိုယ့္အေပၚေကာက္က်စ္ယုတ္မာေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမဲ့...အထူးတလည္ေဖာ္ေရြေနတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္...ေက်ာင္းတက္ရမွာမအားဘူးလို႔မုသားသံုးရေအာင္က်ေတာ့လည္းအကြက္ေစ့လြန္းတဲ့Daddyကေက်ာင္းပိတ္ရက္မွေရြးလုပ္တဲ့ပြဲ...သက္ျပင္းတစ္ခ်က္သာအသာခ်ရင္းအေဆာင္ကိုသာဦးတည္မိသည္...
