"ဇ...ငါေဖေဖတို႔နဲ႔အလွဴလိုက္သြားမလို႔ေနာ္...စိန္စိန္တို႔ေရာလိုက္မွာမို႔အိမ္မွာဘယ္သူမွရွိမွာမဟုတ္ဘူး..."
"..."
ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မနက္ခင္းအခါသမယမွာမဟာမုနိျမတ္စြာဘုရားပရဝုဏ္အတြင္းက်င္းပမည္ျဖစ္တဲ့မိသားစုရာသက္ပန္အလွဴအတြက္ကိုယ္ကအဆင္သင့္ျဖစ္ေသာ္လည္းထံုးစံအတိုင္းခန္႔ေတဇကိုကအိပ္ယာထဲကမထႏိုင္ပါ...ထူးဆန္းသည္ကဒီဘက္အိမ္ကူးမလာေသးတဲ့ဦးတို႔ေၾကာင့္ဇတစ္ေယာက္ၿငိမ္းေအးသက္သာစြာအိပ္စက္ေနႏိုင္ျခင္း...ဒီႏွစ္မွာေတာ့သားအဖႏွစ္ေယာက္စကားႏိုင္လုသံေတြမၾကားရေလာက္ေတာ့ဘူးထင္သည္...
"ဆယ္နာရီေလာက္ေရာက္ရင္ေတာ့ခဏထၿပီးမနက္စာစား...ဆန္ျပဳတ္အိုးကိုမီးဖိုေပၚတင္ေပးထားခဲ့တယ္...ပန္းကန္လံုးနဲ႔ဇြန္းကစားပြဲေပၚကအုပ္ေဆာင္းေအာက္မွာ..."
"..."
"စားမယ္ဆိုခဏေလာက္မီးဖြင့္ၿပီးေႏႊးဦးေနာ္...မင္းထမင္းမဝင္တာၾကာၿပီ...ျပန္မလာခင္ဆန္ျပဳတ္ေလးေတာ့စားထား..."
အိပ္ယာေပၚကမ်က္စိမပြင့္တဲ့လူသားေလးအား နားနားကပ္ကာသာမွာေနရသည္...ကိုယ့္ဘာကိုယ္ဆိုထမစားမွာလည္းအတတ္သိေနသည္...မသြားခင္ေကြ်းသြားဖို႔လုပ္ျပန္ေတာ့လည္းႏိုးရက္နဲ႔ဇိမ္ယူမွိန္းေနကာႏိႈးယူလို႔မရတာသိသိသာသာ...
"ေဒါက္...ေဒါက္..."
"..."
"သားထည္..."
"ဗ်ာ...ေလာ့ခ္မခ်ထားဘူးေဖေဖ..."
"ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ...ေဒး...မင္းသားအခုထိအိပ္ယာထဲမွာ..."
အခန္းထဲကိုယ္တစ္ပိုင္းသာေရာက္ေသးသည္႕ေဖေဖကအတြင္းအေျခအေနကိုသူ႕အိမ္ဦးနတ္ဆီခ်က္ခ်င္းသတင္းပို႔သည္...
"ဦးတို႔လာေနၿပီ...ခဏျဖစ္ျဖစ္ထမလား..."
နားနားတိုးကပ္ကာတီးတိုးစကားဆိုေတာ့...ေခါင္းယမ္းျပလ်က္တစ္ဖက္ကိုျပန္လွည္႕အိပ္သြားတာမို႔လက္ေလ်ာ့လိုက္ရသည္...
"သားငယ္...ေဖေဖတို႔နဲ႔မလိုက္ေတာ့ဘူးလား..."
"..."
"အရမ္းပင္ပန္းေနတာလား...သားမပါရင္သားပါးပါးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမွာေပါ့..."
