"ထည္...လက္ေဆးေပး..."
ေသြးေၾကာေတြခပ္ထင္းထင္းထေနတဲ့သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္အားေရွ႕ဆန္႔ထုတ္ရင္းအိပ္ခါနီးကိုယ္လက္သန္႔စင္ဖို႔ကိုကိုယ္တိုင္မလုပ္ခ်င္ေသာအမ်ိဳးေကာင္းသားေလးကခပ္ျပတ္ျပတ္အမိန္႔သံနဲ႔အပီအျပင္ဂ်ီက်သည္...
"လက္ေဆးေပး႐ံုပဲေနာ္...မ်က္ႏွာေတြဘာေတြကိုယ့္ဘာကိုယ္သစ္..."
သူ႕စကားကိုအထအနေကာက္ကာတျခားဟာေတြမလုပ္ေပးႏိုင္ေၾကာင္းခပ္မာမာအသံနဲ႔အသိျပန္ေပးေတာ့လွတာထက္ပိုတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ခပ္စူးစူးတစ္ခ်က္သူၾကည္႕သည္...
"စတာပါကြာ...လာ..."
ကိုယ့္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ညိဳသြားဖို႔မေျပာနဲ႔...စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္တယ္ဆိုတဲ့ခဏတာခံစားမႈေလးေတာင္မခံစားဖူးေစခ်င္တာမို႔ကမ္းေပးထားတဲ့လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအသာဆြဲေခၚရင္းေရခ်ိဳးခန္းဆီဦးတည္မိတဲ့အခါအျဖဴစင္ဆံုးသူရယ္သည္...
ဆယ္စုႏွစ္ 2 ခုေက်ာ္လာတာေတာင္အိုေဟာင္းမသြားတဲ့သူ႕ရယ္သံေတြကကိုယ့္အတြက္ေတာ့အခ်ိဳျမဆံုးသံစဥ္ေတြျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း...မ်က္စိေရွ႕မွာျမင္ေနရရင္ေတာင္လြမ္းလို႔မဝတဲ့အႏွီလူသားေလးအားဘယ္လိုေျပာျပရမလဲေလ...
~~~အလြမ္းေျပ~~~
😝😝😝