"ထည္..."
TV ေရွ႕ကဆိုဖာေပၚလဲေလ်ာင္းလ်က္ဂိမ္းေဆာ့ေနပံုရတဲ့သားငယ္ဟာ သားထည္ နာမည္ကိုေခၚလ်က္ပါးစပ္ဟေပးသည္...ၾကမ္းျပင္ေပၚေျခဆင္းထိုင္လ်က္သားငယ္ေခါင္းရွိရာဘက္ေက်ာေပးမီထားတဲ့ သားထည္ ကလည္းစပ်စ္သီးပန္းကန္ကိုေပါင္ေပၚအက်အနတင္ကာအခြံႏႊာအေစ့ထုတ္ၿပီးမွသားငယ္ပါးစပ္ထဲထည္႕ေပးသည္...ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကႏွစ္ေယာက္သားဇိမ္ယူေနလဲမသိ...တစ္ေယာက္ကTVကိုစိတ္ဝင္တစားၾကည္႕ေနၿပီးတစ္ေယာက္ကဂိမ္းကိုသဲႀကီးမဲႀကီးေဆာ့ေနသည္...သို႕ေသာ္လည္း သားထည္ လက္ေတြကအအားမေနဘဲစပ်စ္သီးေတြကိုဆက္တိုက္အခြံႏႊာလ်က္သားငယ္ပါးစပ္ထဲထည္႕ေပးေနသည္...ထိုျမင္ကြင္းကိုၾကည္႕ၿပီးတစ္ခ်ိန္ကကိုယ္အခ်စ္ခံရတယ္ဆိုတာ ခန္႔ေတဇကို ကရယ္ေတာင္ရယ္ခ်င္ေနမလားဆိုၿပီးအေတြးဝင္မိေသးသည္...
"အာ့..."
"ဘာျဖစ္တာလဲ...ဇ..."
ဇာတ္ကားအရွိန္တက္ေနပံုရတဲ့သားထည္ကေနာက္ကိုေသခ်ာမၾကည္႕ဘဲအသားက်ေနတဲ့အတိုင္းခြံ႕လိုက္တယ္ဆိုေပမဲ့ဒဏ္ရာရထားတဲ့သားငယ္ႏႈတ္ခမ္းကိုသြားထိမိလို႔ထင္သည္...ေအာ္တဲ့သူကလည္းေအာ္သလိုသည္းတဲ့သူကလည္းသည္းသည္...ႏႈတ္ခမ္းကိုလက္မနဲ႔ဖိကပ္ထားတဲ့သားငယ္ေၾကာင့္သားထည္တို႔ျဖစ္သြားတာအထိတ္ထိတ္အပ်ာပ်ာ...
"Sorry...Sorry...ငါေသခ်ာမၾကည္႕လိုက္မိတာ..."
"..."
"ခန္႔ေတဇကို...မင္းမွာလက္မပါဘူးလား..."
ေတာင္းပန္တဲ့သူကေတာင္းပန္ေနတာေတာင္မေက်နပ္တဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ႔လွဲေနရာကထထိုင္တဲ့သူေၾကာင့္ဆက္ၾကည္႕မေနႏိုင္ပဲဝင္ပါရသည္...ပိုက္နဲ႔ညီအစ္ကိုလို႔ေဆြမ်ိဳးစပ္လိုက္ရင္တူေတာ္ေပမဲ့အမွန္တစ္ကယ္ေသြးသားမေတာ္စပ္ေၾကာင္းသိထားၿပီးသား...ပိုက္အေနနဲ႔သားထည္ကိုယ့္အသားအေပၚအႏြံနာခံတာဘာမွမေျပာေပမဲ့သူစိမ္းျဖစ္တဲ့ဦးႏိုင္ဆိုသူကိုေတာ့အားနာသင့္တယ္မဟုတ္လား...သူလည္းသူ႕အေသြးအသားေပၚတျခားသူအႏိုင္က်င့္တာဘယ္ႀကိဳက္မလဲေလ...
"ပါေပမဲ့အားမွမအားတာ..."
အေဖကိုျပန္ေျပာတဲ့စကားကိုၾကည္႕...က်စ္...သံသရာမကူးတဲ့ဝဋ္ဆိုတာဒါမ်ိဳးကိုေျပာတာေနမွာ...
