"သား,ပိုက္..."
"ဟုတ္...ဦးႏိုင္..."
ဆိုင္ေကာင္တာမွာထိုင္ရင္းပစၥည္းေတြဟိုေရႊ႕ဒီေရႊ႕လုပ္ကာသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနပံုရတဲ့ကေလးကနာမည္ေခၚေတာ့ခ်က္ခ်င္းေမာ့ၾကည္႕လာသည္...ၾကည္စင္ေနတဲ့သူ႕မ်က္ဝန္းေလးေတြထဲမွာကိုယ့္အတြက္မေရရာတဲ့အနာဂတ္ေတြရွိသည္...
"ဦးႏိုင္ POL ခဏျပန္မလို႔...လိုက္ဦးမလား..."
"ဟင္...႐ုတ္တရက္ႀကီး...မားမားေနမေကာင္းလို႔လား..."
"ေကာင္းပါတယ္...ဒီတိုင္းခဏျပန္ခ်င္လို႔..."
အမွန္ေတာ့အိမ္ရွိလူကုန္ကသူ႕ကိုေတြ႕ခ်င္လို႔ေခၚလာခိုင္းတာ...မၾကာခင္ဘြဲ႕ယူကာနီးမို႔လက္ေဆာင္ေပးခ်င္လို႔ဆိုလား...ကိုယ့္သားဘြဲ႕ယူတုန္းကေတာ့လက္ေဆာင္မေျပာနဲ႔အဝတ္အစားေတာင္ေကာင္းေကာင္းစီစဥ္ေပးတာမဟုတ္ဘူး...ေတာ္ေတာ္ကဲတဲ့ဟာေတြ...
"အင္း...လိုက္ရင္ေကာင္းမလား...မလိုက္ရင္ေကာင္းမလား..."
ေခါင္းေလးေစာင္းကာလိုက္သင့္မလိုက္သင့္စဥ္းစားေနဟန္ေလးကိုကဂႏၶဝင္ပန္ခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္လိုအသက္ဝင္လြန္းလွသည္...ၾကည္႕ၾကည္႕သေလာက္ေတာ့သိပ္လိုက္ခ်င္ပံုမရ...မတတ္ႏိုင္ဘူး...လူပါေအာင္ေခၚမလာႏိုင္ေတာ့လည္းဘာအေရးလဲ...မမႀကီးရဲ႕ခနဲ႔တဲ့တဲ့စကားေတြနားေထာင္ၿပီးလက္ေဆာင္ယူလာေပး႐ံုပ...
"မလိုက္ေတာ့ဘူး...ဦးႏိုင္...ဒီေန႔ေမေမနဲ႔အျပင္သြားဖို႔ရွိလို႔..."
"OK ေလ...ေလးေလးဆီဘာမွာဦးမလဲ..."
"မမွာေတာ့ပါဘူး...ပါးပါးနဲ႔မားမားကိုသာက်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေျပာလိုက္ပါ..."
"အင္းအင္း...အဲဒါဆိုဦးႏိုင္သြားၿပီ..."
"ဟုတ္..."
သား,ပိုက္ရဲ႕ဦးေလး...သူ႕ေမေမရဲ႕ေမာင္ကကိုယ္နဲ႔ေက်ာင္းေနဘက္...ဝါသနာတူစ႐ိုက္တူဆိုးေဖာ္ဆိုးဖက္...ဇာတိခ်င္းမတူေပမဲ့တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝမွာသူ႕အိမ္ကိုယ့္အိမ္လိုက္လည္ရာကကိုယ့္အစ္မအငယ္ဆံုးနဲ႔ခ်စ္ကြ်မ္းဝင္ကာေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႔အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တာမို႔သူငယ္ခ်င္းကေနေယာက္ဖဆိုၿပီးေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ့ရသည္...ကိုယ္ဟာေမာင္ႏွမေလးေယာက္မွာအငယ္ဆံုးလည္းျဖစ္...အစ္မေတြၾကားမွာတစ္ဦးတည္းေသာေယာက်္ားေလးလည္းျဖစ္တာေၾကာင့္ဆိုးလည္းဆိုးသလိုေက်ာင္းၿပီးတဲ့အထိဘာအလုပ္အကိုင္မွမရွိဘဲPOLဘက္ကမိဘေတြေထာင္ထားတဲ့ Farm တစ္ခုမွာဦးစီးတာလိုလိုပဲ့ကိုင္တာလိုလိုလက္ယားလက္ယားလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္...မယ္မယ္ရရအလုပ္မလုပ္ရင္ထမင္းမေကြ်းဘူးအိမ္ေပၚကဆင္းဆိုတဲ့ေမြးသဖခင္ရဲ႕အမိန္႔အရမႏၲေလးမွာစားေသာက္ဆိုင္ဖြင့္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီးျဖစ္ကတတ္ဆန္းေယာင္ယမ္းၿပီးထြက္သြားရာကေယာက္ဖရဲ႕တူေတာ္စပ္သူသား,ပိုက္နဲ႔ႏွစ္ဦးစပ္တူစားေသာက္ဆိုင္ေထာင္ျဖစ္ျခင္း...အစကေတာ့မိဘေတြၾကားေကာင္းေအာင္အလုပ္လုပ္တာျဖစ္ေပမဲ့ကိုယ့္ထက္ငယ္ရြယ္သူသား,ပိုက္ကေလးေလးစားစားနဲ႔အလုပ္ကိုဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳေနတာျမင္ေတာ့ကိုယ့္မွာမေနသာစြာလူႀကီးဆန္ရသည္...ထိုအျဖစ္ကိုခေရေစ့တြင္းက်သိေလသူေယာက္ဖကအိမ္ရွိလူကုန္ကိုေဖာက္သည္ခ်တဲ့အခါသား,ပိုက္ကိုအားလံုးကေက်းဇူးတင္မဆံုး...ဟိုလူမႈေရးအရိပ္အကဲနားလည္သူ...သူေတာ္ေကာင္းေလးကလည္းအိမ္လိုက္လည္ရင္႐ိုး႐ိုးမလည္...လက္ေဆာင္နဲ႔ပ႑ာနဲ႔...သႀကၤန္မို႔ကန္ေတာ့ရတာနဲ႔သီတင္းကြ်တ္မို႔ကန္ေတာ့ရတာနဲ႔ဆိုေတာ့ကိုယ့္မွာအႀကီးျဖစ္ေနေတာ့မေနသာ...ဝင္ဝင္ကန္ေတာ့ရာကလူမိုက္ေကာင္သား,ပိုက္ေၾကာင့္လိမ္မာလာတယ္ဆိုၿပီးသူ႕ကိုခ်စ္လိုက္ၾကတာတုန္တက္လို႔...ကိုယ့္ေနရာေတာင္ေပ်ာက္သည္...အခုလည္းသား,ပိုက္ကိုပါေအာင္ေခၚမလာႏိုင္တဲ့ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကိုဘယ္လိုေတြေထာပနာျပဳဦးမလဲမသိ...မတတ္ႏိုင္ဘူး...သခၤတည္ႏိုင္ ေရ...မီးစင္သာၾကည္႕ကေပေတာ့...
.
.
.
"ပိုက္...ေနမေကာင္းဘူးလား..."
