Zawgyi
"ေဒါက္...ေဒါက္..."
လူမႈေရးအရသာတံခါးေခါက္လိုက္ေပမဲ့ေလာ့ခ္ခ်မထားတာမို႔ပူပန္ေနတဲ့စိတ္နဲ႔တန္းဝင္မိသည္...Foreigner ေတြအလာမ်ားတဲ့ဆိုင္မို႔ Staff ေတြကအစျမန္မာဝတ္စံုဆင္ျမန္းေစၿပီးကိုယ္တိုင္လည္းပုဆိုးနဲ႔စတစ္သာအဝတ္မ်ားတဲ့သူကဒီေန႔မွဆြယ္တာအျဖဴတစ္ထည္ကိုအနက္ေရာင္Pantတစ္ထည္နဲ႔တြဲဖက္ဆင္ျမန္းထားသည္...အပူႀကီးတတ္သူမို႔ေတာ္႐ံုဆိုShoeမစီးတတ္သည္႕သူကေျခအိတ္စြပ္ကာShoeစီးထားသည္ကထူးဆန္းေနသည္...
"ပိုက္..."
"ဟင္..."
႐ုတ္တရက္ေခၚသံေၾကာင့္Laptopကိုအာ႐ံုစူးစိုက္စြာၾကည္႕ေနသူကအံ့အားသင့္တဲ့အၿပံဳးနဲ႔ႀကိဳဆိုသည္...
"ေနမေကာင္းဘူးလား...အန္တယ္ဆို..."
"မဟုတ္ပါဘူး..."
ထိုင္ေနရာစားပြဲနားတိုးကပ္သြားၿပီးနဖူးေပၚလက္တင္ေတာ့မ်က္လံုးၾကည္ၾကည္ေလးေတြနဲ႔ေမာ့ၾကည္႕သည္...ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကအားရစရာမရွိ...
"ေနေကာင္းပါတယ္..."
"အင္း...အန္တယ္ဆို...ရင္ဘတ္ထဲေနလို႔မေကာင္းတာလား..."
စမ္းသပ္တဲ့ကိုယ္ကဘာမွမေျပာရေသး...သူေနေကာင္းေၾကာင္းအရင္ဦးေအာင္ေျပာၿပီးအိမ္ျပန္ခိုင္းမည္႕အေရးကိုအျပင္းအထန္ကာကြယ္သည္...
"ေကာင္းပါတယ္..."
ေဝဒနာကိုခံစားေနရတဲ့အတိုင္းဘယ္ေတာ့မွမေျပာတတ္တဲ့သူ...ေဆးေသာက္ရမွာထက္သူ႕ေၾကာင့္သူမ်ားစိတ္ဆင္းရဲရမွာေသမလိုစိတ္ပူတတ္တာငယ္ငယ္ကတည္းက...မင္းနဲ႔ေတာ့ခက္တယ္...ပိုက္ရာ...
"ၾကက္ေပါင္းလုပ္လာတယ္...နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္စားရေအာင္...ပိုက္..."
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဝင္လာပို႔တဲ့ပန္းကန္ကိုဘာမွမသိသလိုေငးေမာၾကည္႕ေနတာမို႔အစာစားရေအာင္ေျပာေတာ့ႏြမ္းေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကခ်က္ခ်င္း႐ွံဳ႕မဲ့သြားသည္...
"ငါမစားခ်င္ဘူး...သိုင္း..."
"မရဘူး...နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္စားရေအာင္..."
"..."
"ကိုယ့္ဘာကိုစားမွာလား...အတင္းအက်ပ္ခြံ႕ရမွာလား...ပိုက္..."
