Years
"Hi Carl! It's been 5 years simula ng na-wala ka. Ang bilis ng panahon 'no? Miss na kita. Miss ka na namin." sambit ko habang naka-dungaw sa lapida niya
Nakapag-tapos ako ng pag-aaral. Nag-trabaho sa kompanya ng parents ko. At kasama ang taong mahal ko. Ang bilis talaga ng oras kapag ma-saya ka. Kapag ma-lungkot ka naman, saka pa siya buma-bagal. Bakit kaya 'no?
"Alam mo Carl, kapag na-mimiss kita, bina-basa ko 'yong mga sulat mo. Kahit pabalik-balik lang, okay lang kasi galing 'yon sa'yo. Masaya ka na siguro diyan sa heaven 'no? Pa-ramdam ka naman. Promise, hindi ako ma-tatakot. Kahit sa panaginip lang ma-kita kita ulit, please? Kahit bago pa ako i-kasal kay John, ma-panaginipan man lang kita."
2 years na kaming engage ni John at next week na ang kasal namin. Hindi talaga ako maka-paniwala, parang noon lang nag di-date pa kami tapos ngayon kasalan na. Sayang, wala ang bestfriend ko. Plano ko pa naman sana na siya ang mag-hatid sa'kin sa altar.
Nang nalaman kasi nina Mommy at Daddy na engage na kami, agad silang nag-plano. Sila na nga ang pumili ng gown ko. Paano ba kasi, excited silang ma-kita akong i-kasal pati na rin ang pagkaka-apo. Apo talaga agad, ayaw na daw nilang pa-tagalin pa. Mga magulang nga naman.
Habang nag-lalakad ako pa-punta kay John ay na-ngingilid na ang luha ko. Hindi ako maka-paniwalang after so many years, i-kakasal na ako sa taong mahal na mahal ko. Ini-isip ko nalang na si Carl 'yong nag-hahatid sa'kin pa-tungo kay John. Nang naka-lapit na kami ay agad niya namang hinalikan si Mommy sa pisnge pati na rin si Daddy. Pagka-tapos ay nag-lahad na siya ng kamay sa akin. Agad ko naman iyong tinanggap at ngumiti. Ang gwapo nang mapa-pangasawa ko.
"You're so beautiful." aniya
"Thank you. Ang guwapo mo rin, asawa ko." ngumiti ako
Sa buong buhay ko, ito ang pinaka-maganda at masayang araw ko. At sana laging ganito. 'Yong walang pino-problema. 'Yong positive ka lang lagi. Pero alam ko namang malabo 'yon kasi kahit kailan, walang buhay na magkaka-ganyan. Pero wala namang imposible 'di ba? Puwede rin 'yon 'no.
"John, sa dinami-dami ng problemang dumating sa atin. Akala ko, hindi na ako. Akala ko, hindi ako ang babaeng ka-harap mo ngayon, pero nag-kamali ako. Ang babaeng ini-isip kong i-kakasal sa'yo ay ako pala talaga. Sana walang makakapag-pahiwalay sa ating dalawa. Ikaw ang gusto kong maka-sama panghabang-buhay. At, ikaw at ikaw pa rin ang pipiliin ko ano man ang mang-yari." sambit ko
Halos ma-iyak na ako sa pag-sasalita, buti nalang na-pipigilan ko pa.
"Angelica. Angela. Kahit ano pa ang i-tawag ko sa'yo, o kahit sino ka pa. Ikaw lang ang laman ng puso ko. Unang kita ko pa lang sa'yo, alam kong ikaw na. Ikaw na ang babaeng pa-kakasalan at ma-mahalin ko. Ga-gawin ko lahat para lang sa'yo. Hindi kita i-iwan kahit ano man ang mang-yari. You're my girl. My life. And also my wife. You're my everything, Angelica."
Ang gaan sa loob ng mga sinabi niya. Kahit kailan talaga sweet 'tong isang 'to. Katulad nalang nang pagpo-propose niya sa'kin noon. Sa isang concert pa talaga ng sikat na artista niya ginawa. Para nga akong ma-babaliw doon e. Ma-buti nalang at na-pigilan.
Siya na talaga ang pang habang-buhay ko.
Siya lang.
