forever alone

ziekenhuis

Zodra ik wakker word zie ik dat ik in een ziekenhuisbed lig. Naast me zie ik een politieagent staan die me erg bezorgt aanstaart, naast hem staat een arts met een klapbord in zijn handen die hij achter zijn rug houd zodra hij ziet dat ik wakker word.

Ik probeer rechtop te gaan zitten maar word metteen weer naar achter geduwt door de agent. Ik kijk hem aan maar de bezorgde blik heeft een klein stukje streng laten zien, ik wend mijn blik af en ga op mijn zij liggen, met mijn rug naar de mensen toe, naja dat wil ik gaan doen maar weer word ik terug geduwt, ik wil de agent boos aankijken maar dan zie ik dat het de arts is en snel zoek ik de kamer door naar de agent die net de deur uit wilt lopen als ik zijn blik vang, blijkbaar zag hij erin dat ik bang ben, en komt terug, gaat zitten en begint langzaam en vorzichtig zijn hand over mijn haar te halen.

Pas nu hij dichtbij zit zie ik dat hij bijna netzo oud is als ik, ik hoef alleen niet te werken omdat mijn ouders stinkend rijk zijn, nouja, waarschijnlijk zijn ze al dood.

Ook kom ik erachter dat hij mooie diep heldere blauwe ogen heeft, waarschijnlijk denkt hij nu ook zoiets over mij, dat zie ik aan zijn blik.

Dan word het stille en soortvan magiese moment doorbroken door de arts die nors zegt "Hoe heet je?" Ik probeer mijn naam uit te spreken maar zodra ik mijn stem gebruik komt er een ondragelijke steek in m'n hoofd. De agent ziet het, wat ook niet zo moeilijk zou moeten zijn want ik greep meteen naar mijn hooft, en hij geeft me een pen en een stukje papier. Moeizaam schrijf ik mijn naam op, wat erg pijnlijk is wany die gast stond met z'n knie op mijn hand toen hij op me lag, waardoor schrijven dus pijn doet. Als mijn naam erop staat geef ik het aan de arst. Waneer het briefje onderweg is van mijn hand naar die van de arts kijkt de agent wat er op staat en zegt dan met een lief stemmetje in mijn oor "Triss," Midden in zijn zin geeft hij me stieken een kusje en vervolgt dan "mooie naam heb je" Voordat ik verder iets kan doen of zeggen vervolgt de arts, die ons met veel afkeer aankijkt "Hoe oud ben je?" Ik pak heb briefje terug en schrijf het getal 18 onder mijn naam. Weer kijk de agent op het briefje en zeg dit keer "1 jaar jonger dan" voordat hij zijn zin af kan maken gaat de arts verder "wat voor werk doe je?" ( in dit verhaal moet je op je 17 beginen met werken, naast je studie, tenzij je rijke ouders hebt ). Dit keer zet ik een grote X neer. Hier reageert de agent niet op. De arts, die een beetje geirriteert raakt door de agent, stuur de agent weg. Stiekem wil ik dat hij zich verzet en mag blijven, maar hij draait zich om en loopt de kamer uit. Blijkbaar had de arts iets gezegt want hij schud wat aan me en vraagt of ik hem heb gehoort, ik knik ja wat ik wil dat hij zo snel mogelijke weg gaat. Dat doet hij ook nadat hij het briefje op het nachtkastje heeft gelegt. Zodra ik alleen ben pak ik het weer op en bekijk het aan alle kanten, als ik de achterkant zie zie ik dat het een stukje van een document is.

patiënt : ??

kamer : 373

bewaker : luka

ik kom iets omhoog en kijk op de deur, kamer 373