forever alone

de kerkerkat

p.o.v Triss

Langzaam word ik wakker op een harde betonnen vloer. Toen ik werd meegesleept en we de trap af gingen raakte ik bewusteloos door telkens weer de harde, betonnen traptreden die telkens weer tegen mijn hoofd bonkten.

Langzaam doe ik mijn ogen open. Ik schrik me kapot voor wat ik zie. Voor me licht een soort katachtige roerloos op de grond. Langzaam zonder mezelf veel pijn te doen kruip ik erheen. Het dier zit onder het gedroogde bloed zodat je niks van de vacht kan zien. Het bloed zit als een plastic hoes om het, waarschijnlijke, prachtige dier. Behoedzaam raak ik het koude lichaam aam. Langzaam verplaats ik mijn hand richting de buik om te kijken of het dier nog onder ons is. Zodra mijn hand richting de buik area komt draait het dier zich met een ruk om en haalt uit naar mijn hoofd. Hij, of zij, raakt mijn wang en ik voel langzaam warm bloed over mijn wang glijden. Het dier gaat met veel moeite rechtop zitten en heeft veel moeite om ook zo te blijven zitten. Hij staart naar mijn wang waar het bloed vanaf loopt.

Dan komt er opeens van achter "Katy! Niet doen!" Ik schrik me rot en draai me om. In de donkerste hoek van deze betonnen doos zit een gestalten, Kaiden om precies te zijn. Ik krijg tranen in mijn ogen terlijn ik onbewust naar zijn arm staar, er is een enorme hap uit, zal dat monster dat hebben gedaan? Kaiden komt langzaam uit de hoek gestrompeld en ik volg zijn bewegingen precies. Hij gaat beschermend half voor me staan. "Triss, je staart naar me." Meteen wend ik mijn blik naar het beest dat blijkbaar Katy heet. Kaiden en Katy kijken elkaar voor een lange poos aan maar dan loot het monster langzaam naar de hoek en gaat daar liggen.

p.o.v Katy

Tsss, zie ze daar dan nu zitten, denkend dat ze van me gewonnen hebben. Dat was nog maar het voorproefje van het voorproefje.... van het voorproefje!