forever alone

heks

Als ik wakker word zit Luka naast me op zijn hurken en ondersteunt me met zijn arm. Ik heb daar enorm lang gelegen want ik merk dat ik helemaal stijf en koud ben. Als ik Luka aan kijk met half dichte ogen omdat ik nog niet helemaal wakker ben zie ik dat hij huilt. Niet 1 traantje, maar duizenden, achter elkaar, zonder te stoppen. Wanneer hij ziet dat mijn ogen open zijn drukt hij me tegen zich aan en begint harder te huilen. Ik huil nu ook. Tussen een van zijn snikken door vraagt hij "Waarom?" Ik kijk hem aan, niet begrijpend wat hij bedoelt. Zonder verder nog iets te zeggen pakt hij mijn hand. Ik kijk ernaar. Dan zie ik dat mijn polsen zijn verbonden en onder tussen ook al rood is van het bloed. Op de grond zitten ook 2 enorme vlekken bloed waar mijn polsen hebben gelegen. Ik herrinner me dat ik mezelf had gesneden met een pizza mes. Ik zoek het mes en geef het aan Luka. Hij begint nog harder te huilen terwijl hij het mes neer legt zodat hij het later mee kan nemen. Ik trek mijn benen naar me toe en verstop mijn armen tussen mijn benen en borst, Ik leun een beetje naar rechts tegen Luka aan. Als ik mijn ogen open doe zie ik mijn elfje op mijn knie zitten. Met een bezorgde en strenge blik. Netzoals Luka die kan trekken. Ik kijk hem aan en wil sorry zeggen maar voordat ik dat kan doen kust hij me. Zijn lippen zijn zacht en zoet. Ik sla mijn armen om zijn nek zodat ik niet naar achter val. Dan vraagt zijn zachte tong om toestemming. Eerst wil ik terug trekken, maar bedenk me dan dat dit niet snel weer zal gebeuren en geef ik hem toch maar toestemming. Zijn tong is zacht en zijn liplen lijken honderd keer zachter. Dan trek ik langzaam terug en vraag ik iets wat ik eigenlijk nooit zomaar zou vragen "Zie jij ze ook?" Komt er zacht uit mijn mond "Wie?" Ik kijk hem aan en geef het dan op door mij hoofd op zijn borst te leggen.

Na een lang tijd vraag ik "Moet je niet naar die patitiënt?" Eigenlijk zou ik dat niet moeten vragen, want ik wil niet dat hij weg gaan "Hij is overleden." Krijg is terug. Uit nieuwschierigheid vraag ik "Waaraan?" "Diepe snijwonden op de polzen." Zegt hij en hij begint weer te snikken. Ik schrik me kapot van zijn antwoord. Ik kijk naar het verband om mijn polzen dat al helemaal doorweekt is met mijn bloed. Luka ziet dat ik er naar kijk en pakt een van mijn polzen. "Niet kijken." Zegt hij zo kalm mogelijk wat niet helemaal lukt. Ik doe wat hij zegt en ik voel dat hij het verband van mijn pols haalt. Zodra het verband eraf is begint het enorm te kloppen. Luka doet er een nieuw, dikker verband omheen en doet dit ook aan de andere kant. Dan tilt hij me op en legt me op het hooi waar nu een deken overheen ligt, legt een ander deken over me heen, en komt naast me liggen. Hij drukt me tegen hem aan waardoor de te grote trui tegen mijn lichaam word gedrukt.

Na een hele lange tijd zo liggen begin ik me af te vragen hoelang ik op de grond heb gelegen en of de foute man al ontslagen is. "Hoe lang heb ik daar gelegen?" "Aangezien je best stijf en koud was denk ik z'n 13 uur." 13 uur! Dat is echt enorm lang! "Is hij al ontslagen?" "Wie?" "Wat denk je!" Antwoord ik terwijl ik hem een klein zetje geef waardoor hij bijna van het bed valt "Ja." Krijg ik als antwoord. Er gaat een klein sprankeltje van blijdschap door me heen. "Je hebt de glimmertjes in je mooie groene ogen terug." Zegt Luka met een klein glimlachje die hij ook weer terug krijgt. Hij gaat met zijn borst op me liggen en zoent me weer. Dit keer ben ik degene die als eerst om toestemming vraagt, maar hij neemt het al snel van me over wat ik niet zo erg vind.

"Zoeken ze je niet ofzo?" Vraag ik als we klaar zijn met zoenen. "Wil je me weg hebben ofzo?" Vraagt hij en hij probeert me te zoenen maar ik weiger "Nee maar als jij iets verkeerds doet en je baan kwijt raakt zit ik hier vast." "Je bent afhankelijk van me." Zegt hij met een klein glimlachje en hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. "Ik ga kijken of ik wat eten kan regelen." En Luka klimt uit bed, geeft me nog een kusje en loopt weg.

Zodra hij even weg is verschijnt er opeens een heks in de kamer. Meteen word ik weer bang wat nog erger word als de oude vrouw met een stokje naar me wijst. Opeens begin ik te zweven. De heks laat me een rondje draaien zodat het deken van me af valt. Ze laat me midden in de kamer tegen het plafond zweven. Opeens laat ze me vallen en ik smak tegen de grond. Het gevoel van lang vallen laat me denken aan het moment dat ik dat ik van het dak sprong in het zwembad. Dan komen er opeens heel veel trolletjes zo groot als een romp onder haar jurk vandaan. Ze beginen me keihard te trappen terwijl de heks mijn kleren van me af tovert waardoor de kleine puntige schoenen nog veel meer pijn doen op mijn blote huid.

Dan gaan er een aantal trollen op mijn armen zitten waardoor ik ze niet meer kan bewegen. Dan gaan er opeens enorme erge steken door mijn armen, net boven het verband. Daarna nog een keer die steken. De trollen hebben in mijn bijde polsen nog twee sneeën gemaakt, nog dieper dan degene die ik had gemaakt. Ik wil gillen maar de kleintste trol plant zijn kont in mijn mond als ik hem net open doe om te gillen. Ik bijt erin en hij springt weg. Ik kijk naar de heks en zie drie duivels op haar hoofd zitten, dit keer hebben ze een vlammetje als ogen en ook een vlammetje als staart. Opeens gaan alle trollen weer onder haar jurk en is ze weg. Ik lig in een rare houding naakt op de grond, mijn hele lijf bloed door alle trappen van de trollen en mijn polsen zijn weer begonnen met kloppen als Luka binnen komt. Inplaats om het dienblad weer te laten vallen zet hij het eerst op de grond en begint dan meteen met het verbinden van mijn romp en polsen waar ik het ergst bloed. De hele tijd dat hij loopt te vrunikken staar ik naar het plafond en verroer ik me niet. Als Luka klaar is en ik weer in bed lig staar ik nog steeds. Hij haalt me uit mijn trans door me in mijn gezicht te slaan. "Als je aandacht wilt kun je het ook gewoon zeggen hoor!!" snout hij naar me. "Ik was het niet." zeg ik terwijl ik hem niet aankijk. "Wie dan wel! Niemand weet van deze plek!" Ik begin te huilen "Het was een heks, ze liet me zweven en liet me toen op de grond vallen. Toen kwamen er trollen onder haar jurk vandaag en haalde ze me kleren van me af. De trollen gingen me trappen en snijden." Zeg ik zacht terug."Is het gek dat ik je niet geloof!" Snoude Luka terug en liep hij liep boos weg, hij liet me achter. Alweer.