forever alone

op weg naar de kerker

p.o.v Triss

Na een lange tijd is Kaiden er nog steeds niet. Ik wil opstaan, maar ik gebruik mijn verkeerde hand waardoor mijn arm verschrikkelijk pijn doet.

Ik val om en doe daarna nog een poging die wel goed gaat. Langzaam loop ik naar binnen en probeer de zaal weer te vinden. Dan hoor is galmende voetstapen en rinkelende ketingen mijn kant op komen.

Kaiden komt de hoek om gelopen met twee soldaten voor en achter hem. Hij opent zijn ogen een klein stukje en kijkt me aan. Ik draai me snel om om weg te rennen maar daar komen ook twee soldaten aan. Ik blijf verstijfd staan tot dat ze me opmerken. Ik zet het op het lopen maar de twee soldaten die achter Kaiden liepen sluiten me nu samen met de andere soldaten in. Van de gang hoor ik Kaiden mijn naam roepen gevolgd door een harde knal.

Ik ren op een van de soldaten af en geef hem een harde mep waardoor hij half bewusteloos op de grond valt. Ik ren langs de andere soldaat maar word dan aan mijn T-shirt terug getrokken, zo hard dat hij bijna helemaal kapot scheurt. Hij drukt me met brute kracht op de grond en bind een strak touw om mijn armen en een ander touw om mijn benen, de andere soldaat die ondertussen weer is opgestaan bind me een blinddoek om. Ik word slepend meegenomen.

p.o.v Katy

Eenzaam sluip ik door het bos met mijn staart slepend over alle kleine blaadjes en stakjes. Hier en daar pak ik een muis, drink zijn bloed en laat hem daarna liggen voor de volgende die komt en eten zoekt. Dan zie ik langzaam maar zeker een kasteel voor me op doemen.