forever alone

de kist

p.o.v Kaiden

ik storm het schuurtje binnen. Rikki kijkt meteen mijn kant op en Triss begint zacht te snikken. Ik ren, misschien iets te boos, naar Triss toe en duw Rikki aan de kant, wat onbegonne werk is want ze is een geest. Zodra ik naast Triss zit en een arm om haar heen heb geslagen snauw ik, waarschijnlijk weer iets te boos, naar Rikki "Wat heb je gedaan?! Je hebt haar bang gemaakt!" Door mijn te boze toon zie ik dat Rikki een blik in haar ogen krijgt dat ze wilt huilen, en dat zie je bijna nooit bij haar, alleen kan ze niet huilen, wat....ja..... dat is gewoon iets dat geesten niet kunnen. Rustig zeg ik "Triss dit is Rikki, inderdaad ze is een geest maar ze help mij altijd met alles em staat altijd achter mensen van wie ze houd." Rikki geeft een klein glimlachje af en zegt "hi." Het is even stik maar dan realiseer ik me dat we nu echt op moeten schieten.

p.o.v Triss

Kaiden loopt naar de deur en geeft aan dat we snel moeten zijn. Hij houd de deur voor me open en sluit hem daarna achter zichzelf. Ik vraag me af of Rikki niet mee gaat, okal zou ik dat niet heel erg vinden, maar voordat mijn gedachten zijn gedacht fliegt ze door de deur, en zonder het echt door te hebben kijk ik haar raar aan. Ik kijk om naar Kaiden en hij begint te rennen, met moeite houd ik hem bij.

Na een lange tijd lopen komen we op een open plek in een bos waar we zonet ingelopen zijn. We laten ons allemaal, naja.... Kaiden en ik, in het gras vallen. Rikki zweeft meteen naar de hoogste boom en maakt ruzie met een eekhoorn die kansloos eikels en denneappels naar haar begint te smeiten. Rikki lacht er eerst om maar dan word ze woedend op het kleine beest en leeft ze zich op hem uit, niemand die haar tegenhoud.

Na een erg korte tijd ben ik al wat meer op adem gekomen en is Rikki nogsteeds met het beest in gevecht. Nu pas valt het me op dat op het grasveld een schilderij licht, langzaam loop ik ernaartoe en pak het op. Ik sta verbijsterd. Het kunstwerk moet wel erg oud zijn want ik merk op dat het op perkament is gemaakt en de verf begint uittelopen, natuurlijke verf. Het perkament zit met 3 spijkers vast aan een frame van 4 takken, niet erg profesioneel maar het geeft een geweldige extra uitstraling aan het kleine kistje dat op het perkament is geschilderd. Het kistje is gemaakt van eikenhout en er zijn mooie spiralen uit gehakt, ze zijn heel licht groen geverfd en in het midden van de groene spiralen zit een klein helder blauw edelsteen ingegraven, als het niet kriatal is. Het ziet er zo leefens echt uit. Langzaam leg ik mijn hand op het perkament dn voel aan het doosje, als je je ogen dicht zou doen zoe je nog geloven dat je het echt aanraakt.

p.o.v ???

Somber kijk ik ernaar hoe de tijger het beest dankbaar in een hap opslokt. Ik wend me af van de tijger en kijk mijn baasje aan die meteen wegschrikt, ze denkt waarschijnlijk dat ik haar weer wil aanvalen. De bewaking is toch altijd zo laat dus ik doe inderdaad een poging. Ik weet haar hand te berijken en drink 2 druppels maar van schrik haalt ze perongeluk uit en schrampt ze heel hard mijn gezicht, er komt meteen een van haar hulpjes door de deur rennen met een doekje en wat verband terwijl ik uit dorstigheid mijn eigen bloed van mn  gezicht lik wat me niet zo goed af gaat. Het hulpje dat mijn gezicht begint schoon te maken is Skyler, de aardichtste en behulpzaamste van de hele groep. Ik trek mijn hoofd weg omdat het zijde zachte doekje in mijn mond prikt, dit doe ik een aantal keer totdat iemand anders mijn hoofd ruw vast pakt, diegene heeft niet door dat hij precies zijn nagel in de snee drukt en ik haal uit. Weer 2 drupels verukkelijk bloed. Ik probeer nog een keer uit te halen maar mis dit keer. Meteen voel ik een prik van achter in mijn rug, ik wil ook daarheen uithalen en doe dat ook. Het ding dat prikte word weg gehaald en ik probeer nog een keer uit te halen omdat ik nu geirriteerd begin te raken van vampiers die me pijn doen, maar voor dat ik dat kan doe voel ik dat ik slap word en in slaap val, geluklig wel met mijn hoofd op Skylers schoot, beter dan bij die andre krengen.