The Gangster's Princess (COMPLETED)

TGP 26

April's POV

Nandito padin ako sa rooftop. umatungal ng umatungal. -_-

Alam ko na walang magagawa yung pag atungal ko kaya lalo akong nainis dahil taksil 'tong mga luha ko.

Pag katingin ko sa kinaroroonan ni Edward kanina ay wala na siya ron. Tss. Kakausapin ko na siya. I'm fearless diba? Kailangan ko na 'tong tapusin. It's either he will tell me his problem or I'll end this relationship.

"April." Balak ko na talagang hanapin siya. Nauna lang siya.

Kaso, bakit ganun yung boses niya? Bakit ang cold masyado?

Nag punas muna ako ng luha bago ko siya hinarap.

"April, I'm letting you go. You don't deserve me." He said looking straight into my eyes ng wala man lang expression.

"B-bakit?" I'm trying my best to look and sound brave, but I failed. My voice, my tears, my heart. They betrayed me. Even him.

"I'm inlove with someone else." Sagot niya. This time, not looking into my eyes.

"Are you? Oh baka naman pinapalayo ka ng leader ng Immortal Gang sakin?" Tanong ko sa kanya ng naka smirk. Nag kita kasi kami nun kahapon, tapos ayun tinanong niya ako kung nakipag break na sa akin si Edward.

"Kanino mo naman yan narinig?" Sabi niya sabay iwas ng tingin sakin.

"Sa kanya mismo." This time, ako naman yung cold na nagsalita. I just can't believe na sa isang maliit na threat na sasaktan ako he's ready to give me up that easy. I mean, I can take care of my own.

"I'd rather see you happy with someone else than being in pain because of me."

"So sa tingin mo hindi ako nasasaktan ngayon sa ginagawa mo?" Naluluha nanaman ako. Putspa!

"But this will be the last time you'll be in pain because of me."

"You know Edward? That's bullshit! Eh, para san yung promise mo? Para san yung kontrata na ginawa mo na forever tayo?! Para san yon?!" Sigaw ko sa kanya.

"Im sorry." Sabi niya tapos tumungo.

May magagawa ba yang punyetang sorry na yan?! Oo siguro mapapatawad ko siya kung mag so-sorry siya dahil hindi niya ako pinapansin! Pero, hindi ko siya mapapatawad ngayon dahil nag sorry siya kasi sumusuko na siya sakin!

I may sound desperate, pero eto na lang talaga yung way.

"So, is this really the end?" Tanong ko at tumingin ng diretso sa mata niya.

Please say no! Please!

"Yes April. I'm so sorry." Sabi niya sa akin tapos nag lakad na siya palayo sa akin. Pero, bago siya tuluyang maka labas sa rooftop ay may sinabi muna ako na nakapag patigil sa pag lalakad niya. .

"You ruined my trust. And this I promise you. You wont have that kind of trust from me again. Ever. You're breaking me. Pero, sana maging masaya ka diyan sa disisyon mo." Sabi ko sabay talikod sa kanya. Ngayon ang naka harap ako sa mga lalaking nag lalaro ng football at mga malalantod na babae at binabae na nag sisisigaw. Buti pa sila kahit sa malayo ay makikita mo sila na masaya.

Kusa na lang tumulo yung luha ko.

Eh, ano naman kung wala akong boyfriend? Wala na akong makaka text? Madami namang mas pogi sa kanya na naghahabol sa akin. Wala ng mag bibigay sakin ng araw araw ng toblerone na malaking white? Yung iba nga Ferrero na isang malaking box pa ang binibigay. Wala ng bumabati sa akin ng good morning? Nadiyan naman sila mama!

Pero, iba parin kasi talaga kapag mahal mo yung gumagawa nun.

Nanakbo ako papuntang parking lot at nagdrive pauwi. Tumingin ako sa sideview mirror ko at nakita ko kung gaano kapula ang mata at ilong ko. I honestly don't care. Gusto ko lang umuwi at magkulong sa kwarto ko.