Chasing Mr. Romantic Ballader

Chasing MRB-Sixteen

Hindi ako makatulog kagabi dahil sa dami ng iniisip ko. Pati na ang sinabi ni Kendrick sa akin na parang minumulto ako dahil paulit ulit itong remehestro sa isip ko. Palagi itong nagpapaalala na ayaw ni david sa mga ginagawa ko. Part of my brain keep shouting me to stop but some part of it still hoping to get his attention, to get him.

Napasabunot ako sa aking buhok dahil sa hindi ko alam kung ano ang susundin ko. Kung titigil naba ako o ipagpapatuloy ko pa. Hindi ko talaga alam.

Pinasadahan ko ang loob ng cafeteria, kaunti lang ang taong nandito. Mag-isa lang ako dahil hindi ko pa nakakausap si Mel. Palagi niya akong iniiwasan kanina. Kasalanan ko naman kasi kung bakit ganoon nalang ang reaksyon ko. Alam ko namang concern lang siya sa akin pero nasaktan din kasi ako.

Bumababa ang tingin ko sa aking pagkain na hindi ko pa nagagalaw. Tahimik akong kumakain. Ganito pala ang feeling na wala kang kasama. I feel alone that no one will be there to talk to you. No one will comfort you and your my heartaches.

Napabuntong hininga nalang ako habang iniisip yun. Natigilan ako ng may biglang tumunog ang speaker na nasa loob ng cafeteria. I think lahat ng speaker ngayon ay tumutunog. Biglang nagsitilian yung babaeng kumakain dito sa loob. Hindi nag sink in sa akin yung pagtili nila. Hindi ko maintindihan kung bakit sila nagkakaganyan sila. Pero biglang kumanta at doon ko lang na realize.

Its David! Omg! He's singing..

🎶You made me realize

What loving's all about

Building each others lives

Casting aside all doubt

So I take this leap of faith

Cause I can't imagine life without you

Habang pinakikinggan ko ang kanta niya, parang gusto kong umiyak. Sana para sa akin nalang ang kanta mo. Halos mabingi ako sa lakas ng kabog ng dibdib ko. Napahawak ako roon at pumikit.

You're the best thing that has ever happened to me

Thought I'd locked my heart for you found the key

And when its all done, holding you in my arms

Feels just how it should be

Sana ako yung sinasabi sa kanta mo. Kung ako man yun, hindi ko lubos na maisip kung gaano mo ako pinasaya. Dahil ramdam ko ang pagmamahal mo habang kinakanta mo yan.

Your eyes take me off to a special space

With you everything seems to fall into space

You bring out the best in whatevers left on me

And all that's left of me.

Iniisip kong kinakantahan niya ako nito sa harapan ko habang ako naman nakangiti. Hindi ko mapigilang mapangiti habang iniisip ko yun. Marahil ay napakaswerte ko sa kanya.

Dumilat ako na hindi mapuknat ang ngiti sa aking mga labi. Hindi parin tumitigil ang lakas ng pintig ng puso ko. I know why my heart beating so fast like I was in marathon. I knew that I love him. Obviously I love him but he ignored my feelings towards him. Totally rejeceted.

Bagsak balikat akong pinagpatuloy ng pagkain. Rinig na rinig ko parin ang tiliin ng mga kumakain dito. Sinulyapan ko sila, hindi maalis sa kanilang labi ang saya.

Ibinaling ko ang aking paningin sa pagkain ko, kaunti lang ang pagkain ko pero bakit ang tagal kong maubos. Marahil ay marami akong inisip.

"Are you alone miss?"

Nagtaas ako ng tingin kung sino ang nagsalita sa harapan ko. To my surprise, tumango ako. He's attractive and cute. Matangos ang ilong nito at parang inukit ang mukha niya. He's face is almost perfect. By the way, who is this? His face is very familiar.

"Ok lang bang makikisabay ako?" He smiled. Parang nawala ako sa wisyo habang nakatitig sa mukha niya and his smile. Shit! is so catchy. Who the hell are you cutie. Eww! Clea nagiging jeje kana.

I nodded. "By the way who are you?" napilitan akong ngumiti para naman hindi awkward. Actually, I feel so awkward while talking to him. He's a stranger you know.

Inilapag niya ang tray na may pagkain at nilagay ang bag biya sa upuan at saka umupo. Ngumiti ulit siya sa akin.

"I'm Sage Montemayor from Engineering Department" pakilala niya.

"I know you already you are Clea Ortiza right?" dagdag niya.

Kumunot ang noo ko. "Paano mo 'ko nakilala?"

"Nagtanong ako"

Mas lalong kumunot ang noo ko dahil sa sagot niya. "why?"

"You're simple and Unique and I think I like you"

Namilog ang mata ko at di makaimik. Nanatili ang tingin ko sa kanya. Mataman niya akong tiningnan na parang gustong gusto niya ako. Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. How come na may magkakagusto sa kanya eh di hamak na mas maraming magaganda sa department nila at nasa kabilang building kaya sila.

"I intentionally eat here to see you and here I am talking to the girl I like"

Humigit ako ng malalim na hininga. Hindi parin nag si-sink in sa utak ko ang mga sinabi niya. What the fudge is going here?.

Natawa ako ng pagak. "Are you for real Sage?" hindi talaga ako makapaniwala.

"Yes, I'm serious" seryosong tugon nito.

"Oh" yan lang lumabas sa bibig ko.

Shit! I feel so uncomfortable with him. Ugh! Tumigil ka jan kundi kukunin kita sa loob ng isipan ko at batukan. Ang awkward talaga sa totoo lang. Tahimik lang akong kumakain habang siya titig na titig sa akin. Oh God! Kill me now. Nakikita ko yun sa nga mata ko.

"Sorry kung masyado akong straighforward sayo, gusto ko lang naman na malaman mo" panimula niya.

Holy shit!

Panay mura ko sa aking isipan. Putek! Ano ang sasabihin ko sa kanya. Ano na! Ugh!

"ahm bakit mo sinasabi sa akin yan" halos di ako makatingin sa kanya ng deretso.

He chuckled. "For you to know"

"Ahh"

Holy mother of cow! Speechless talaga ko sa kanya. Hindi ako makapag-isip ng maayos dahil sa mga narinig ko. Pero sino ba talaga ang isang 'to?. Wala akong narinig na nag ngangalang Sage. Ngayon lang tsk.