Chasing Mr. Romantic Ballader

Chasing MRB-Twenty Four

Since I laid my eyes to her, I coudn't help but to stare to her beautiful face. She's Goddamn gorgeous and she's different from any other girls. Hindi ko maintindihan kung bakit ganoon kabilis ang pintig ng puso ko. I was just staring while she's busy reading a book. Tumayo siya at naghanap ng libro kaya sinundan ko siya. Pilit niyang inaabot ang libro. Natawa ako kasi hindi man lang siya gumamit ng upuan para maabot niya.

So I stood up at naglakad papunta sa kanya. Hindi man lang niya ako pinansin. Kinuha ko ang libro na pilit na niyang inaabot. Nagulat siya at napatingin sa akin. She murmured 'Adonis ikaw ba yan?' kaya natawa nalang ako at napailing. Her simplicity can asily catch my attention at that time.

Pero dumaan ang mga araw, nagulat nalang ako na palagi niya akong binibigyan na kung ano ano. Hindi ko tinanggap parang hindi ko nagustuhan ang ginawa niya. Ilang araw na lumipas ganoon parin siya.

The truth is I don't want her to do the first move. I don't like her style of expressing her feelings. Hindi ako manhid pero pinili kong hindi siya pansinin. Akala ko hindi magtatagal yung ginagawa niya pero isang taon na ganon siya. I couldn't imagine that I keep ignoring her and dammit it hurts.

Sa tuwing nakikita ko siyang malungkot, gusto ko siyang yakapin ng mahigpit pero hindi ko magawa. Nakatanaw lang ako sa malayo at pinipigilan ang sarili.

I intentionally talk to girls for her to stop. Kasi naiisip ko baka yun lang ang paraan para tumigil siya. Then the time came, Zia approach me about something. Alam kong dadaan siya sa harapan namin. Napalitan akong ngumiti sa babaeng nasa harapan ko. Then suddenly she interupted.

"pweding tumabi ka muna kasi dadaan kami hindi ito tambayan" may diin niyang sabi kay Zia na mukha nagulat pa. Habang ako nakatitig lang sa kanya. Biglang niyapos ni Zia ang aking braso.

"Oh? Clea Ortiza known to be a desperate bitch" sagot nito.

Lumingon siya sa akin, hindi ako makapagsalita dahil nakita ko ang lungkot sa mga mata niya. Sa halip na sagutin niya si Zia ay nilagpasan niya lang kami.

Iniwaksi ko ang kamay niya sa braso ko at humugot na malalim na hininga. "Bakit mo sinabi yun sa kanya?" I gritted my teeth.

"bakit? Totoo nama-"

"Shut up! Can you just stay away from me will you?"

Gulat na gulat ang mukha niya. Nilagpasan ko siya baka hindi ako makapagpigil. Galit na galit ako. Napahilamos ako sa aking mukha. "Dammit!" I hissed agrily.

You're an asshole. Napasabunot ako sa aking buhok. I tried to calm down. All I want her is to stop. Gusto ko ako ang magbibigay sa kanya na lahat lahat.

Hindi ko alam ang gagawin ko at that time. Habang naglalakad kami kasama si Ken. Kenneth was my childhood friend and also Kendrick his cousin.

I saw Xander's arm was rested on her shoulders. May sumibol na galit sa akong dibdib na gusto ko siyang suntukin nalang. Nagmadali akoang naglakad at sinadyang banggain siya para magkahiwalay sila.

"Sorry Clea nagmamadali kami" I stop for a minute at tinitigan ko siya. Alam kong napansin ni Ken ang inakto ko. I saw her sadness through her eyes. Nasasaktan ako kapag ganoon siya. Kaya tumalikod nalang ako at umalis.

Palagi niya pa rin akong binibigyan ng mga gusto ko. Minsan hindi ako makapaniwala kung paano niya nalaman ang lahat sa akin. Pero nagustuhan ko yun sa loob loob ko. I'm great pretender especially to my feelings.

Tuwing umuuwi siya palagi akong nakaabang sa malayo at susundan ang sasakyan niya. Sinisigurado ko lang naman na safe siyang makakauwi. Pero one day, nasa waiting area siya panay pindot sa cellphone niya. Hindi pa kasi dumarating ang sundo niya kaya hininto ko ang aking sasakyan sa tapat niya.

Parang naghesitate pa siya na sumakay kaya parang nainis ako. Kung pwedi lang na ako lagi maghatid sayo gagawin ko pero wag muna.. Yun nalang palagi nasa isip ko.
Buti nalang sumakay siya, ang totoo niyang I pretend na hindi ko alam ang address niya. Pero alam na alam kung lahat tungkol sa kanya. I have my ways and I'm a Goddamn stalker.

I was invited to attend an event from HRM department. Sa tuwing kumakanta ako, siya lang ang inisip ko. Hindi ko alam basta hindi na siya maalis sa isipan ko. Maybe I'm inlove with her. Not maybe bud you're inlove with her the first time you saw her!.

That day may binigay siya sa akin. I acted like  I didn't notice her presence and tried myself to ignore her. And I succeded. Hindi ko tinanggap ang cap na bigay niya at iniwan siya. Mabilis akong nagtago sa malaking pader. Nakita kong tinapon niya sa basurahan yung Cap and again my pain hit me on my chest saw her sadness is Goddamn hurt me. Nung umalis siya, agara kung tinungo ang basurahan at kinuha niya yung cap.

I can't help it to smile while staring to her gift. Lahat ng bigay niya ay regalo para sa akin. Tinago ko ang cap sa bahay. Sa tuwing nakikita ko iyon, napapangiti ako palagi minsan nasabihan nalang ako ng mom ko.

Son you're smiling like an idiot.

I admit it I'm crazily inlove! Dammit!

-----
A/N: Bakit ganon? Mapapangiti ka nalang ng wala sa oras. Well that girl David hunts you down! Hahaha charot mo te!