Aşk Benim Hakkım# TAMAMLANDI#

5.BÖLÜM

Herkese Merhabalar,

Hikayemize soluksuzca kaldığımız yerden devam ediyoruz. Elimden geldiğince sık bölüm atmaya çalışacağım. Sizlerin desteklerini de bekliyorum ;) Sevdiğiniz, değer verdiğiniz, okumasını istediğiniz herkese önerilerde bulunursanız beni çok mutlu ederseniz. Ayrıca değerli yorumlarınızı, eleştirilerinizi de bekliyor olacağım. Benim yazarken hissettiklerime sizin okurken vereceği tepkileri merakla bekliyor olacağım. Keyifli okumalar. 

Şimdiki Zaman-İstanbul

Gülce kafasını kitaplara gömmüş elleri ile kulaklarını tıkamıştı. Kıpkırmızı yüzüyle öfkesini kusacak yer arıyordu. Hasan ise saçları diken diken olmuş yumruk yaptığı elini ağzının içine almış ısırıyordu. İrem ise onların bu haline kahkahalarla gülüyordu. Onun bu haline iyiden iyiyiye sinir olan ikili kızgın bakışlarını İrem'e döndürmüşlerdi. Hasan kafayı yemek üzereyken Gülce onun anlattığı hiçbir şeyi anlamıyor bir de söyledikleri saçma cümlelerle onu daha çok deli ediyordu.

"Komik olan ne acaba İrem Hanım?" derken Gülce dişlerinin arasından tıslıyordu.

İrem gülmekten ağrıyan karnını elleriyle tutmuş nefesini kontrol etmek için çabalıyordu. "Of!" dedi gülmesini duraksatmaya çalışıyordu. "Resmen beni krize soktunuz. Garibim Hasan'ın şu haline baksana okuldan mezun olmak yerine tımarhaneye kapatacağız çocuğu. Kaç oldu aynı soruyu anlatıyor sen de tık yok be Gülce'm." Dedi.

"Girmiyor şu kafaya işte girmiyor." Diye kafasına vurmaya başladı. "Nasıl bölümmüş arkadaş bitmedi çilem dört senedir. Allah'ım yalvarırım mezun olayım şu kahrolası okuldan, biliyorsun sen durumları." Derken ellerini havaya doğru açmış sanki yukarıda biri varda onunla konuşuyor gibiydi. Onun bu haline daha fazla dayanamayan Hasan eline aldığı yastığı kafasına doğru fırlattı. Bir an kafasına gelen yastıkla neye uğradığını şaşıran genç kız "Ne oluyor be?" diyerek yastığın gelme yönüne baktı. O yönde gördüğü Hasan'a kısık gözlerle bakıp ellerini beline yerleştirdi.

"Hadi canım hadi az laf çok iş."

"Bana bak Hasan uğraşma benimle." Dedi tehdit edercesine.

"Ne uğraşacağım seninle kızım? Beynimi yedin akşamdan beri sayende geçtiğim dersi tekrardan hatmettim. Derse girsem bu dersi hocadan daha iyi anlatırım artık. Sayende." Dedi son kelimeyi bastırarak bin bir ima ile söylemişti.

"Ay çok da meraklıydım senin anlatmana, sanki zorla ben getirdim seni buraya. Madem bu kadar sıkılacaktın gelmeseydin arkadaşım." Dedi küskün tavırlar içinde. Onun sözlerine Hasan irileşen gözler ve ağzı bir karış açık bir tepki verdi. Gözlerini İrem'e döndürerek "Benimle dalga geçiyor değil mi?" İrem ellerini havaya kaldırıp "Ben bilmiyorum." Dercesine bir yüz ifadesine büründü. Hasan bu defada Gülce'ye döndü. "Sen baksana bana bir." Dedi ve ayağa kalkarak üzerindeki formayı elleriyle işaret ederek gösterdi. "Ben buraya gelmeden, pardon zorla tehdit ve şantajla getirilmeden önce halı saha maçındaydım. O içinde saman dolu beynini bir zorla istersen. Belki hafıza namına küçücük de bir kırıntı kalmıştır. Halı sahayı bastın, eğer gelmezsem beni orada tezahürat yaparak rezil edeceğini, daha da gelip ders anlatmazsam maça girip rakip takımda futbol oynayacağını söyledin. Sence başka bir seçim şansın var mıydı?" dedi sinir harbi yaşayan sesiyle artık hiç de sakin değildi.

Gülce ne yaptığının farkındaydı ama ondan daha güzel hiç kimse ona bu dersi anlatamazdı. O her zaman uysal, sakin ve Gülce'ye katlanabilen nadir insanlardandı. Gülce de sırf bunu bildiği için basmıştı o halı saha maçını. Her ne kadar maçı bırakıp gelirken arkadaşlarının alay konusu olsa da Hasan buna aldırış etmemiş "Gel başımın belası gel de sana şu yıllardır geçemediğin dersi yine ve yeniden anlatayım." Diyerek onu koltuğunun altına alıp oradaki arkadaşlarının göz hapsinden de kurtarmıştı. Onun bu sahiplenici tavırlarına herkes "Ooo..." diyerek karşılık verse de ikisi de buna aldırış edecek karakterde insanlar değillerdi. Kimin ne düşündüğünü takmayan ve kendi hayatlarına bakan insanlardı. Ama Gülce'nin son söylediklerinin ardından Hasan'da da sabır denen meretten zerre kırıntı kalmamıştı.