"Bazı aşklar hata kabul etmez. Bazı hatalar asla affedilmez."
***
"Atılmayan tokadım, alınmayan intikamım, geçmişte kapanmayan bir hesabım var. Geçmişimi kapatmadan geleceğime bakamam, seni hayatıma misafir edemem. Aşkı hak seni kendime helal göreme...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Emre." Dedi titreyen sesiyle.
"Bu bizim hikâyemiz Birce, oyuncular biziz, yönetmeni ise ben. Bu gece sana biriktirdiğimiz tüm güzel anılardan hazırladığım filmimizi izleteceğim. Ve sen bu filmin sonunda gördüğün gerçekle bana tüm içtenliğinle cevabını vereceksin." Dedi.
"Bana bunu yapma." Diye karşılık verdi yalvarırcasına.
"Artık zamanı geldi Birce, artık hatırlama zamanı, en güzel günlerimizi, tanışmamızı, yaşadıklarımızı, hatıralarımızı hatırlama zamanı. Ve artık yüzleşme vakti, bildiğin ama inkârı seçtiğin gerçeğimizi kabullenme zamanı." Dedi.
Birce anlamıştı artık bu saatten sonra onu vazgeçiremeyecekti. Susmayacaktı. Kızın kaçıp saklanacağı tek bir deliği bile kalmamıştı. El mecbur başını televizyona çevirdi. Televizyonda Emre ile tanışmaları zamanından bu yana çekilmiş akıp giden fotoğraflarına bakmaya başladı. Yüzünde derin bir tebessüm oluşmuştu. Ne de çok özlemişti o günleri, Emre'nin olduğu, Barkın'ı hayatına henüz kabul etmemiş olduğu zamanları. Keşke hiç girmeseydi hayatıma diye düşündü gülen gözlerle etrafa ışık saçtığı fotoğrafları gördüğünde, keşke ondan etkilenmemiş olsaydım diye aklından geçirdi. Bir damla süzülüp gitti pişmanlığının üzerine keşke diyen yüreğine. O güzel fotoğrafların izi olan güzel zamanlar içinde kaybolup giderken hiç beklemediği anda hazırlıksız yakalandı Emre'nin cümlelerine.
"Daha önce de söylemiştim seni ilk gördüğüm anı, adını bile bilmezken dualarımda dolanıp durduğunu. Dilimin her daim sana döndüğünü... Sen öyle bir şeydin ki benim için tarifi imkânsızın ta kendisiydin aslında. Seni tanımadan öylesine yer etmiştin ki bende inan ki o zamanlar deli unvanını kazanacak kadar duvarlarla konuştum ben. Uykusuz gecelerimin tek sahibi sendin biliyor musun? Sonra seninle tanıştım. Dünya bir başka güzelleşti o andan itibaren. Hayat nefes almak için daha güzel bir yer haline geldi benim için. Sen hayatıma girdiğin andan itibaren baktığım güzel, duyduğum özel, hissettiklerim tarifsiz olmaya başlamıştı. Her güzel şey biter derler ya ben o cümleyi seni tanıdığım an hayatımdan çıkarıp attım. Sen benim hayatımda olduğun sürece bu cümlenin yeri olmayacaktı benim dünyamda. Korkunun ecele faydası olmadığını dayanamadığım o zamanların gelip çatmasıyla daha iyi anladım. Gülüşlerin kıyametim, bakışların cennetim olmuştu. Ama artık yetmiyordu. Yüreğinde bir çiçek gibi açmak onu seninle birlikte büyütmek istiyordum. Kendimi hazırlama günlerimde bir gün sen karşıma Barkın ile el ele çıkıp geldin. İşte o gün beni cehenneme attın be güzelim. Başkasına dolanan ellerin, başkasına aşkla bakan gözerinle göz göze gelmek beni alevlerin içinde acımasızca yaktı."
Birce gözlerini istemsizce kapattı. Onun kendi yüzünden yandığı bilemek yakmıştı yüreğini. Yanaklarından bir damla yaş süzülüp gitti.
"Sen o gün onunla gelip gülen yüzünle o iti benimle tanıştırdın ya beni yukarıda Allah şahidim ki o an onu oracıkta öldürmek istedim. Sana dokunan ellerini tek tek kırıp atmak, senin kokunu gözlerimin içine bakarak derince içine çeken nefesini kesip atmak istedim. Beni durduran tek bir şey vardı."
