" Yoon! Lavaboda mısın?"
" Siktir." diyerek benden bir hızla uzaklaştı Yoongi.
Üstümdeki şoku hala atamamanın etkisiyle duvara yapışmış bir biçimde durmaya devam ediyordum.
Kapının tıklatılmasıyla Yoongi'yi kenera iterek kapının önüne geçtim. Her an annem içeri girmek isteyebilir ve Yoongi ile beni burada görebilirdi.
Ve mükkemmel bir yanlış anlaşılma üzerine azar yiyen ben olurdum.
" Yoon!" diye tekrar seslendi annem.
" Anne buradayım. Iyiyim. Ne oldu?"
Kısa bir süre sessizlik oldu. Kapı kolunun kıpırdanmasıyla kapıya iyice yaslandım ve açılmamasını sağlamaya çalıştım.
" Kapının önünde misin? Ne oldu? Yemekten de bir anda kalktın. Bir sorun mu var?"
" Hayır anne. Sadece lavoboya geldim. Rahat bırakır mısın beni?"
" Tamam, gidiyorum."
Derin bir nefes alıp verdim. Kafamı kapıya yaslayarak ayak seslerini dinledim ve uzaklaştıklarından emin olduktan sonra Yoongi'ye döndüm.
" Git, çık şuradan. Çabuk!"
Bana kısa sürekli bir bakış attıktan sonra önümden geçerek kapıyı açtı. Çıkmadan önce son kez bana döndü.
" Seninle daha sonra görüşeceğiz."
Ve kapı kapandı.
***
Sırtımdaki çantayı çekistirdim ve yürümeye devam ettim.
Hava soğuk olduğu için kızardığından emin olduğum burnumu çektim ve montumun cebindeki ellerimi çıkartarak burnumu kaşıdım.
Ağrıyan gözlerimle yolu takip ediyor, bir yandan da önüme gelen taşlara hafif bir tekme atıyordum.
Tüm gece boyunca aklımdan çıkaramadığım o düşünceler..
" Seninle daha sonra görüşeceğiz."
yüzünden uykusuz kalmıştım.
Esen rüzgardan savrulan saçlarımı umursamadan hızlı adımlarla okula doğru yürümeye devam ettim.
Okul bahçesinden içeri girdigim gibi ise sınıfa çıkmaya başladım. Icimden bir ses bir sey yapamaz dese de baska bir seste öldün sen diyordu.
Kafamı kaldırdım ve kalan bir kac merdiveni daha atladım. Ilk koridor hine doluydu. Herkes gülüyor birileriyle konuşuyordu.
Yürümeye devam ederek sonunda ikinci kata ulaştığımda başım önde yürümeye devam ettim. Koridor hine bomboştu.
Ne yapacağım? Aish. Ya cidden bir sey yapmaya kalkarsa?! Ne yapacağım?!
Aklımdaki düşünceler beynime hücum ederken arkamdan bir ses duydum.
" Ne düşünüyorsun?"
Durdum.
Derin bir nefes alıp verdim ve dudağımın kenarını ısırdım. Gözlerimi sıkıcı yumdum ve tekrar açtım.
Oydu.. Yoongi'ydi..
Yavaşça arkamı döndüm ve yüzüne baktım.
Koridorun en başında, elleri pantolunun cebinde bana bakıyordu. Hiçbir zaman eksik olmayan salak gülümsemesi yine yüzündeydi.
Bana doğru yavaş adımlarla ilerlerken yerimden kıpırdamayarak ona bakmaya devam ettim.
" Dün akşamdan sonra okula gelmezsin diye düşünmüştüm."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASK | min yoongi
Fanfiction" Böyle yapacaksın ve gideceksin. Sadece oynuyorsun. Eğleniyor musun? Ben eğlenmiyorum. Kırılmak istemiyorum."
