MASK | min yoongi

2.9

Duyduğum şeylerle bir adım geriye gittim.

Ben cidden bu kadar saf mıydım? Onca olan şey yalan mıydı? Numara mıydı? Min Jung en başından beri beni öldürmeyi mi planlıyordu? Hatta sadece beni de değil, Yoongi'nin de işini bitirmesi için Bay Jung ile iş birliği yapmıştı!

Bir adım daha geriye gittim. Kim Seok Jin. O da bu işin içindeydi? Namjoon? Yoksa o da mı yapmıştı? O da mı beni kandırmıştı?

Bir adım daha gittim. Kimseye güvenemezdim. Buradan kurtulmam gerekiyordu benim. Onlar beni öldürmeden önce buradan kaçmam gerekiyordu!

Hızla sağa doğru döndüm ve ses  çıkarmamaya dikkat ederek koşmaya başladım. Buraya nasıl geldiğimi bile hatırlamıyordum ama hemen salona geri dönmem ve oradan çıkış kapısına ulaşmam gerekiyordu!

Daha da hızlanarak beyaz koridorda ilerlemeye devam ettim. Hala konuşuyorlardı. Onlar fark etmeden buradan çıkabilirdim. Sonra da elimden geldiği kadar koşardım. Hayır bir telefon da almam gerekiyordu! Böylece birini arayabilirdim.

Sağa doğru döndüm. Emin değildim. Doğru yönde olup olmadığımı bilmiyordum ama içimden bir ses buradan gitmemi söylediği için buraya doğru dönmüştüm.

Her yerde olan beyaz kapılar aklımı gittikçe daha da karıştırıyordu. Neden? Neden bu ev bu kadar büyük ve karışıktı? Nasıl bulacaktım ben çıkışı?

Önüme sağa ve sola doğru giden iki koridor çıktığında içimden gelen sesi dinleyerek tekrar sağa döndüm ve hızla ilerlemeye devam ettim. Gittikce kendimi daha da kötü hissediyordum. Nefes almak bile zor geliyordu. Deli gibi korkuyordum ve şu lanet çıkış yolunu bir türlü bulamıyordum.

Arkamdan bir takım adım sesleri geldiğini duydum bir anlığına. Hızla arkamı döndüm. Kimse yoktu ama adım sesleri hala gelmeye devam ediyordu. O zaman odadan çıkmışlar mıydı?

Ayağımın acısına aldırış etmemeye çalışarak hızla koridorda ilerlemeye devam ettim ama merdivenleri bulamıyordum. Yoktu. Yoktu!

Önüme yeni bir koridor çıktığında hızla sola doğru döndüm ve büyük bir hızla ilerlemeye başladım. Ayak sesleri bana doğru geliyordu. Hızla arkamı döndüm. Gittikce daha da yaklaştığını hissedebiliyordum.

Önüme dönerek koşarsam ben onu fark etmeden yakalayabilirdi. Arkama da bakmak zorundaydım. Geri geri bir şekilde elimden geldiğince koridor boyunca ilerlemeye başladım.

Adım sesleri daha da yaklaşıyordu. Daha da yaklaşıyordu.. Artık çok yakınımda olduğunu biliyordum. Odaya girmeliydim!

Hızla önüme döndüm ki bedenimin benden daha uzun ve güçlü bir bedene çarpmasıyla iki adım geriledim. Nefesimi tuttum. Tanrım ayak sesleri arkamdan mı geliyordu?

Gözlerimi yere dikerek derince bir nefes aldım. İkimizin birbirine dönük ayakkabılarına bakmaktan başka hiçbir şey yapamıyordum.

" Ne yaptığını sanıyorsun sen ha?!"

Yüksek tonda bir ses kullanmasıyla gözlerimi kısa bir süreliğine yumdum. Min Jung'tu yakalandığını kişi. Gözlerimi açarak kafamı hafifçe kaldırdım ve gözlerinin içine baktım.

" B-Ben sadece mutfağı arıyordum ama evde kayboldum.''

Aklıma gelen mantıklı ilk yalanı savurdum. İnanırdı. Olabilecek bir şeydi. Ev kocamandı. İnanmalıydı.

" Çocuk mu kandırıyorsun?" dediğinde dudak kenarları yukarıya doğru kıvrılmıştı.

İçimdeki korku gittikçe daha da artarken nefes alış verişimi kontrol etmeye çalışıyordum. İnanmamıştı bana. Belki de işimi çabucak bitirmek istediği için inansa bile inanmamış gibi yapıyordu.