MASK | min yoongi

0.5

" Bırak."

" Asıl sen bırak."

Yoongi hafifçe gülmüş ve beni kendine doğru son hızıyla çekmişti.

Dengemi kaybederek nerdeyse Yoongi'nin üzerine düşmüş, kolumu tutan Taehyung'dan da tamemen uzaklaşmıştım.

Taehyung da Yoongi gibi hafifce güldü.

" Yapmaya çalıştığın seyi anlıyorum ama bu sefer izin vermeyecegim. Ciddiyim Yoongi. Bu sefer, cidden sana izin vermeyecegim."

Büyük bir adım atarak tam dibimize girmiş ve beni kolumdan sert bir şekilde yakalamıştı.

Yoongi'de buna karşılık kolumu daha da sıkı tutmaya başlamıştı.

" Taehyung.."

ikisi de birbirine ölümcül bakışlar attı.

".. git artık. "

Beni son hız kendine çekti ve arkasına bile bakmadan sürüklemeye başladı.

Son hız kantinin dışına doğru sürüklenirken, zor da olsa arkamı döndüm ve Taehyung'a baktım.

Yoongi'nin arkadaşları yakalamıştı bile onu. O,ellerinden kurtulmaya çalışsa da boşunaydı. Kurtulması imkansızdı.

Düşecekmis gibi hissetmemle önüme döndüm ve Yoongi'ye baktım.

" Bırak!" diye bağırdım beni süreklemeye devam ederken.

Duymamış, ya da duymasına rağmen umursamayarak beni sürüklemeye devam etmisti.

Kantinden çıkmış, okulun arka tarafındaki merdivenlere doğru son hız ilerliyordu.

" Nereye gidiyoruz?!"

Cevap yok.

" Yoongi! Bırak!"

Yine cevap yoktu.

Sağa doğru peşinden beni de savurmasıyla saçlarım bütün yüzümü kaplanmış ve hiçbir sey görememekle birlikte bir kapı açılma sesi duymuştum.

Beni kolumdan tutarak içeri çekmiş ve kapıyı kapatmıştı.

Sırtımı sertce kapıya çarpmam üzerine saçlarımı yüzümden savurarak sinirli bir yüz ifadesiyle tam dibimdeki Yoongi'ye bakmıştım.

" Ne bokum yediğini sanıyorsun sen ha?!"

Ayağımla musait bir yerine sert bir tekma atarak, ya da öyle yaptığımı sanarak kapı kolunu tuttum ve neresi olduğunu anlamadığım bu karanlık odadan çıkmaya çalıştım.

Ama daha tek bir adım bile atamadan Yoongi kolumdan yakalamıştı.

" Bırak! Bırak! Biri yardım et-" diyemeden Yoongi elleriyle ağzımı kapatmıştı.

Ben sesim çıkmasa da çığlıklar atmaya devam ederken, Yoongi yavaşça doğruldu ve beni sertce duvara yasladı.

Bu sefer.. bu sefer cidden sertti ve gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum.

Dolu gözlerimle, onun sinirden ateş çıkan gözlerinin içine baktım.

" S-Sen.. bu yaptığın seyi ödeyeceksin. Bunu biliyorsun degil mi? "

Korkudan kalbim dakikada bin atmaya baslarken ellerimle göğsüne vurmaya çalıştım ama tek eliyle elimi yakalamış ve duvara yaslamıştı.

Yavaşça ellerini ağzımdan çekti ve iyice dibime girdi.

" Sen.."

hafifce güldü.

" ..sen cidden yaramaz bir kızsın ama merak etme. Yakında küçük bir ufaklığa dönüşeceksin."