Klişe // Sekai

8. Bölüm

#Jongin

"Senden nefret ediyorum" Baek Jongin'nin ofisine girerken söylendi.
Jongin içeri gireni görünce yüzünde bir gülümseme yayılıverdi.
"Yine ne yaptım?"
"Varlığın zarar senin"
Jongin koca bir kahkaha attı. "Dökül bakalım."
"Kurşunun yerini öğrendim"
"Ne güzel"
"Hani nerde?"
"Kurşun bende demedim. Kurşunun yerini öğrendim dedim."
"Alamadın dimi?"
"Nasıl alabilirim. Kanıt odasının her yeri kamera. Ayrıca yanımda refakatçi olmadan içeri girmeme de izin vermiyor Soo."

Jongin birden ayaklandı.
"Nereye?" Baekhyun oturduğu yerden sordu.
"Soo bu akşam nöbetteydi değil mi?"
"E-evet" Baekhyun tereddütle cevap vermişti.
"Güzel"
"Öyle gülme korkuyorum" dediğinde gülümsemem daha da yayıldı. Görünüşe göre bu gece hareketli olacaktı.

#Sehun

Bir adım geri çekilip hazırladığım masaya baktım. Balkondaki yuvarlak masaya kurduğum iki kişilik servis için yaklaşık bir saattir uğraşıyordum. Ne kadar zor olabilirdi ki masaya tabak koymak değil mi? Zordu ama.

Aldığım güllerin bir iki tanesinin yapraklarını tabakların arasında dolaştırdım ve saati kontrol ettim. Jongin çoktan eve gelmiş olması gerekiyordu. Bir yandan masadaki kokulu mumları yakarken Jongin'i aradım. Telefonu ikinci çalışında açmıştı çikolata şelalem.

"Sehun?"
"Hey neden bu kadar geç kaldın?"
"Çok üzgünüm hayatım. Şuan karakola gidiyorum."
"Ne?!!!" Mumu devirmenin köşesinden dönüp sandalyelerden birine oturdum. Ne demek karakola gidiyorum. Benim biricik çikolatam şiddet yanlısı (!) biri asla değildir. Karakola gitse gitse kayıp köpeği için gider. Kayıp köpek demişken Jongin'nin köpeği nerdeydi gerçekten?
"Sakin ol Sehun. Ben iyiyim. Sadece geçen gün ölen adam için tanıklık yapmaya gidiyorum."
"Hiçbir şey görmediğini söylemiştin?" Bir şey görüp görmediğini merak etmiştim bir anda. Beni görmesi imkansızdı ama belki başka bir şey bilmiyorum.
"Hayır görmedim. Ama yine de Soo ifade vermemi istedi."
"Hmmm... Soo, Kyungsoo... Şu Baekhyun'nun  annesinin peşimden giden ördek yavruları gibi peşinden ayrılmadığı baykuş komser"
"Evet o" Jongin bana gözlerini devirmişti, biliyorum. Onu kendimden bile iyi tanıyordum sonuçta.
"Onu sevmiyorum" dediğimde Jongin bıkkınca nefesini dışarı verdi.
"Evet biliyorum."
"Senin için bir süprizim vardı. Çok güzel bir masa hazırlamıştım. Ama yemekler soğudu."
"Lütfen yemekleri ben yapmadım de" Jongin'nin endişeli gelen sesine karşı kıkırdadım.
"Hayır sipariş vermiştim."
"Üzgünüm bebeğim. Olabildiğince eve erken gelmeye çalışacağım" yemekleri yapmadığını öğrendiğindeki rahatlama anında sesine yansımıştı.
"Pekala seni bekliyorum." Dedikten sonra vedalaşıp telefonu kapattık. Oturduğum sandalyeden gökyüzüne baktım. Oldukça güzel bir akşamdı. Yıldızlar parıl parıl parlıyordu gökyüzünde pırlanta taneleri gibi.

#Jongin

Sehun'a yalan söylemekten hoşlanmıyordum. Ama mesleğim gereği iyi bir yalancıydım. Beni kendinden iyi bilen kocamı bile kandırabiliyordum.

Kapattığım telefonu cebime sıkıştırdım ve Baekhyun'nun yönlendirmesiyle karakola girdim. Baek karakolun içinde elini kolunu sallayarak ilerlerken kimse onu yadırgamıyor yada durdurmuyordu. Yanından geçen bir polise Baekhyun'nun yanından geçerken elini kaldırdı ve beşlik çaktılar.
"Hey Taehyung!" Az önce beşlik çaktığı polise seslendi.
Polis birkaç adım uzaklaşmıştı ki durup geri döndü.
"Komser Kyungsoo odasında Baek"
"O muşmula suratlı başka nerede olacak zaten. Çıkmıyor ki o odadan. Yapıştırdı götünü o sandalyeye."
Taehyung dediği çocuk büyük bir kahkaha attı. Derken karakolu bir ses doldurdu.

"Taehyun işinin başına dön! Yine mi Baekhyun geldi. Birisi şu çocuğa burada çalışmadığını söylesin"
Baekhyun ve Taehyung vedalaştıktan sonra Baekhyun sesin geldiği yöne doğru yürümeye başladı.
"Komser Kyungsoo? Sende biliyorsun ki bir muhabirin çalışma yeri karakoldur." Ve önüne geldiği kapıyı iki kere tıklatıp içeri girdi. "Gelebilir miyiz?"
"İz? Bana mitozla kendinden bir tane daha yaptığını söyleme"
"Keşke. 2 tane ben harika olurdu. Ama bu gün benimle editör yardımcısı bir arkadaşım var" moda dergisinde kısmını atlaması dikkatimden kaçmamıştı. Sonuçta moda ve karakol mu? Şüpheli...