Κάνε με δική σου!

Αχ Τζονάκο!

<Πες μου ότι δεν θα μπούμε σε αυτό!> Τον ρώτησα και γραπώθηκα από το μπάτσο του.

<Μωρό μου δεν είναι κάτι!> Μου απάντησε και πήγε να μπει μέσα στο γιοτ.

<Που πας? Αυτό κουνάει πολύ!> Και τον τράβηξα ξανά πίσω.

<Να είσαι σίγουρη πως δεν κουνάει καθόλου, αν θες όμως μπορούμε να το κουνήσουμε μαζί> Και μου έκλεισε το μάτι.

<Ανώμαλε> Είπα χαμηλόφωνα, αλλά με άκουσε.

<Κι ακόμα δεν έχεις δει τίποτα!> Και με τράβηξε μέσα.

Τελικά είχε ένα δίκιο. Δεν κουνούσε σχεδόν καθόλου, το μόνο κακό ήταν ο αέρας που έπαιρνε τα μαλλιά μου πίσω ή άλλες φορές τα έφερνε μπροστά στα μούτρα μου.

<Κυρία μου τι θέλετε να σας φέρω?> Με ρώτησε ένας κύριος ντυμένος στα άσπρα με μια πετσέτα στο χέρι.

<Έναν φυσικό χυμό> Του απάντησα και ο Τζον με κοίταξε περίεργα.

<Τα συνηθισμένα Μπράντον> Είπε την βροντερή φωνή του  και κάθισε πίσω στον άσπρο καναπέ.

<Ευχαριστούμε πολύ> Είπα γρήγορα πριν προλάβει να φύγει και εκείνος μου χαμογέλασε.

Ήταν ένας μεγάλος σε ηλικία σχετικά κύριος και αυτό μπορούσες να το καταλάβεις από τις λιγοστές άσπρες τρίχες που είχαν τα μαλλιά του.

<Ευχαριστούμε πολύ!> Κορόιδεψε ο Τζον, προσπαθώντας να κάνει την φωνή μου.

<Δεν είναι κακό να είσαι ευγενικός!> Απάντησα και έβαλα τα γυαλιά, γιατί ο ήλιος με είχε τυφλώσει.

<Ειδικά εσύ που  είσαι και πολύ ευγενικό κορίτσι...> Ειρωνεύτηκε, αλλά πριν τελειώσει την φράση του, του πέταξα μια τσάντα στην κοιλιά με όση δύναμη είχα.

Από το στόμα του βγήκε ένα μικρό βογκητό πόνου, αλλά δεν έδωσα σημασία. Σηκώθηκα από τον καναπέ και έκανα δύο βήματα μπροστά και μετά γύρισα να τον κοιτάξω.

<Σεβασμό και ευγένεια δίνω σε όποιους το αξίζουν!> Και έφυγα. 

Κατέβηκα κάτω στις καμπίνες και ψάχνοντας βρήκα εκεί που θα κοιμηθούμε. 

Υπήρχε ένα διπλό ξύλινο κρεβάτι που ήταν κολλημένο στον τοίχο. Το ξύλινο ήταν μπεζ  και ταίριαζε με το μπλε της θάλασσας που έβλεπες έξω από τα παράθυρα. Όλη η καμπίνα είχε παράθυρα, για να βλέπεις έξω. Αριστερά και δεξιά από το κρεβάτι υπήρχαν γυάλινα ράφια που περίμεναν πως και πως να ακουμπήσεις κάτι πάνω τους. Απέναντι από το κρεβάτι ήταν ένας τοίχος γεμάτος με καθρέφτη, που είχε γυάλινα ράφια, αλλά και συρτάρια. Στην άκρη μάλιστα είχε και δύο γυάλινες πόρτες, που μάλλον θα ήταν οι πόρτες μιας δίφυλλης ντουλάπας.