Κάνε με δική σου!

Ήρθε η ώρα σου...

 Όταν τελειώσαμε με τον γυναικολόγο ήταν είδη μεσημέρι. Δεν ομολόγησα την μεγάλη μου πείνα, αλλά ευτυχώς που είχε αρχίσει το στομάχι του Τζον να παραπονιέται. Φάγαμε σε ένα από τα ακριβότερα εστιατόρια και στην συνέχεια κάναμε βόλτες στα μαγαζιά.

Σταματήσαμε σε πολλά καταστήματα με παιδικά αντικείμενα και ρουχαλάκια. Εγώ έψαχνα φορμάκια σε ουδέτερα χρώματα, ενώ ο Τζον έπαιρνε συνέχεια στο χέρι του μόνο αγορίστικα. Το χειρότερο βέβαια ήταν όταν πήγαμε στα κρεβατάκια, που ρωτούσε την πωλήτρια πιο στρώμα είναι πιο αναπαυτικό και ξεκούραστο λες και θα κοιμόταν ο ίδιος. Όταν ήρθε η ώρα των παιχνιδιών, είχε γεμίσει το καλάθι με αεροπλανάκια, αυτοκινητάκια, μηχανές και διάφορα άλλα. Τόλμησα να βάλω λούτρηνο κουνελάκι, αλλά αμέσως το χέρι του πήγε να το αφήσει στην θέση του.

<Δεν πρόκειται ο γιος μου να παίζει με αρκουδάκια και λαγουδάκια Λίζα> Πήγε να το αφήσει, όμως το άρπαξα και το έβαλα πάλι στο καλάθι.

<Ναι, γιατί νομίζεις ότι θα αφήσω το μωρό να παίζει με αυτά που πήρες. Δες πόσο μικρό είναι αυτό το μηχανάκι!> σήκωσα την μηχανή από το καλάθι και του την έδειξα.

<Το δικό μου παιδί θα είναι έξυπνο δεν πρόκειται να το βάλει στο στόμα> Είπε και πήρε το μηχανάκι από τα χέρια μου για να το βάλει πίσω στο ράφι.

<Ναι λες και θα ξέρει τι είναι αυτό που του πήρες για παιχνίδι. Τζον θα είναι μωρό. Τα πάντα θα βάζει στο στόμα> Προσπάθησα να του εξηγήσω αλλά δεν ήθελε να καταλάβει και προχώρησε στον διάδρομο με τις περπατούρες, τα αλογάκια και τα relax.

<Για αυτό θα είσαι εσύ δίπλα του να παρατηρείς οτιδήποτε πιάνει>

<Και τι θα γίνει με το συμβόλαιο που έχω υπογράψει ως γραμματέας σου Τζον?> Τον ρώτησα και μου χαμογέλασε πλατιά.

<Ή θα πάρεις άδεια εγκυμοσύνης ή θα το σπάσω και θα προσλάβω μια άλλη στην θέση σου> 

Δεν συνέχισα την κουβέντα, γιατί ήξερα ότι πάλι θα καταλήξουμενα καυγαδίζουμε και δεν ήθελα να γίνω πάλι θέαμα. Αυτός συνέχιζε να ψωνίζει, αλλά εγώ σκεφτόμουν πως θα ήταν από εδώ και πέρα η ζωή μου με το μωρό. Γνώριζα ότι θα ξεχνούσα όλες τις παλίες καλές συνήθειες μου, την καθημερινή ρουτίνα μου, όμως να βρίσκομαι κλεισμένη στο σπίτι με το μωρό είναι κάτι που με τρωμάζει. Ίσως και να είναι ένα από τα μεγαλύτερα άλματα που πρέπει να κάνει μι αγυναίκα στην ζωή της. Έτσι όπως γεννάει το παιδί ομοίως γεννάει έναν νέο τρόπο ζωής και συνηθειών πολύ διαφορετικών από πριν.