Κάνε με δική σου!

Επιτέλους γονείς!

<Ναι κύριε Γούορανλντ γεννάτε!> Είπε χαμογελαστός και μετά γυρισέ και κοίταξε εμένα. <Τώρα το δύσκολο να δεις που θα είναι να χειριστούμε τον άντρα σου> Και έδειξε τον Τζον που είχε κολλήσει στην ποόρτα και δεν έλεγε να κουνηθεί.

<Τζον μωρό μου...> Είπα όσο πιο γλυκά μπορούσα παίρνοντας βαθίες ανάσες. <Τσακίσου και έλα δίπλα μου!> Και εκείνος έτρεξε αμέσως δίπλα μου. 

<Εγώ τι πρέπει να κάνω?> Ρώτησε και τον κοιτάξαμε.

<Κυρίως ότι σου λέω εγώ, όπως για παράδειγμα να της κρατήσεις το χέρι> 

Ο Τζον άρπαξε αμέσως το χέρι μου και δεν ήξερα τι με άγχωνε περισσότερο. Το γεγονός ότι ο Τζον μου είχε πιάσει το χέρι και έτρεμε σαν ψάρι κοιιτώντας τον γυναικολόγο ή ότι το μωρό όπου να ναι ερχόταν. 

<Λοιπόν Λίζα μόλις νιώσεις έντονο πόνο ξανά αρχίζεις και σπρώχνεις. Θέλω να σφίγγεις σαν να προσπαθείς να ενεργηθείς> Άκουσα αυτά που είπε και ξεκίνησα να προετοιμάζω τον εαυτό μου, για να τηρήσω με ακρίβεια τις οδηγίες του.

<Είστε όντως πολύ καλός γιατρός! Κάνετε πολύ ωραίες παρομοιώσεις!>  Είπε ο Τζον και του έσφιξα το χέρι πάρα πολύ δυνατά επειδή ήρθε έντονος πόνος και ξεκίνησα να κάνω όσα μου είχε πει ο γυναικολόγος μου. <Με συγχωρείς δεν θα ξαναπώ βλακεία!> Έλεγε ο Τζον και έκανε έκφραση πόνου από το πολύ σφίξιμο που ασκούσα στο χέρι του.

<Σμπρώξε Λίζα έτσι ακριβώς που σου είπα!> Φώναξε ο Σεμπάστιαν και εγώ έκανα ότι είπε συνεχίζοντας να σφίγγω το χέρι του Τζον, ενώ εκείνος μου έλεγε να ηρεμήσω και να χαλαρώσω για να του αφήσω το χέρι. <Ωραία Λίζα σταμάτα τώρα και χαλάρωσε> Είπε και έτριψε την κοιλιά μου. 

<Τώρα το τρίψιμο ήταν απαραίτητο?> Γρύλισε  ο Τζον μόλις συνήλθε, αλλά του το ξαναέσφιξα και γύρισε προς τα εμένα. 

<Μωρό μου κάνε μου την χάρη και σταμάτα να μιλάς!> Είπα ξεφυσώντας και έπεσα στα μαξιλάρια πίσω μου, που μου είχαν βάλει για να σηκωθώ προς τα πάνω. 

<Ορίστε...> Έδωσε η νοσοκόμα ένα βρεγμένο πανί στον Τζον και του έκανε νόημα να μου το βάλει στο μέτωπο. 

<Πως τα πάμε γιατρέ?> Ακούστηκε η φωνή του Φίλιπ και εμφανίστηκε κρυμμένος πίσω από την πόρτα. 

<Μου διάβαζες και βιβλία Φοβητσιάρη!>Ειρωνεύτηκε ξανά ο Τζον και ο γιατρός τον αγριοκοίταξε.

<Ακόμα αρχή είναι, αλλά όσο περισσότερο σπρώξει η Λίζα μας τόσο πιο γρήγορα θα βγει το μωρό> Μου χαμογέλασε και άκουσα τον Τζον να βήχει.