ᴜɴᴅᴇʀɢʀᴏᴜɴᴅ

HOOFDSTUK 8

De rest van de week verliep beter dan de voorbije dagen. Mijn moeder deed terug normaal en gaf zonder problemen toestemming om naar het bosfeest te gaan en bij Livia te blijven slapen. Natuurlijk gaat Caroline ook en iedereen zal het geweten hebben. Blijkbaar gaat ze samen met een van Aidens vrienden. Wat me dan weer enorm dwars zat. Aiden heeft heel de week niets meer tegen me gezegd. Hij was ook vaak afwezig dus ik kreeg niet de kans niet om er achter te komen waar hij het maandagnacht over had. Ik moet dringend een plan bedenken, want wat als hij en Rafaël echt iemand hebben vermoord? Zoiets kan je toch niet gewoon vragen? Ik zou natuurlijk wel kunnen vragen wat die Grens juist is, maar ja dan vermoed Aiden waarschijnlijk dat ik het "ik heb hem uit de weg geruimd" gedeelte van hun conversatie ook heb gehoord. Geen goed plan...

'De rode of de roze?' vraagt Livia terwijl ze twee lippenstiften voor mijn neus houdt.

Ik ontwaak uit mijn dagdroom. 'Uuum...rood.'

We hadden afgesproken om ons samen bij Livia thuis klaar te maken. Mike en Alice komen wat later en dan rijden we met z'n allen naar het feest.

'Wat denk je van deze?' Livia houd een paarse jurk omhoog. Ze is al een half uur bezig met het zoeken van een geschikte jurk voor mij. Ik ging er vanuit dat dit bosfeest niet al te chique was en dat ik er dus gewoon in mijn jeans, T-shirt en afgetrapte sneakers naartoe kon. Maar toen Livia mijn outfit zag waarin ik bij haar aankwam verzekerde ze me dat ik zo echt niet mee kon.

'Die jurk is écht te bloot.'

'Nee, jij bent gewoon veel te preuts' zucht ze. 'Wat wil jij dan aandoen?'

Ik loop haar gigantische inloopkast binnen en bekijk de verschillende jurken. Mijn oog valt op een elegante rode trui met V-hals die apart hangt. Wanneer ik de hanger wil pakken merk ik dat er ook een zwarte broek bij hoort.

'En, iets gevonden?' vraagt Livia die binnen komt gewandeld. Zelf heeft de een zwarte jumpsuit aan met torenhoge hakken eronder. Ik heb geen idee hoe ze daarmee in een bos wilt rondwandelen.

'Ja, ik denk dat ik dit wil aandoen, als dat oké is?' Ik laat haar de outfit zien.

'Oh, ja tuurlijk ik draag die outfit toch bijna nooit dus je mag hem hebben als je wilt, maar ben je zeker dat je geen jurk wilt?'

'Ja, zeker. Ik neem dit.'

'Oke dan, maar je moet wel wat make-up op doen.'

Terwijl ik even later mijn make-up doe is Livia gaan zoeken naar drank. Even later komt ze boven met twee glazen en een fles rode wijn. Ik drink anders nooit, maar wanneer ik dit tegen Livia zeg terwijl ze mijn glas vult, giet ze er extra veel in.

'Livia!' roep ik wanneer ze het laatste beetje in de fles nog snel bij mij giet. Ik heb al twee glazen op en volgens mij begin ik het stilaan te voelen.

'Doe niet zo flauw. Voor één keer kan het geen kwaad. Trouwens zo vaak in je leven krijg je niet de kans om zo'n dure wijn te drinken' ze knipoogt. Ik wil niet weten wat de prijs is van die fles.

Wanneer ik even later recht wil staan om mijn haar te doen sta ik al wankel op mijn benen. 'Oh god, ik ben dit echt niet gewoon.'

Livia schiet in de lach door mijn onhandige gewandel. Op dat moment gaat de bel. Ik bind snel mijn haar samen in een rommelige dot, neem mijn handtas en loop - of moet ik zeggen wankel - samen met Livia naar beneden.