ᴜɴᴅᴇʀɢʀᴏᴜɴᴅ

HOOFDSTUK 12

De commandant neemt plaats achter zijn bureau. Aha eindelijk een beetje duidelijkheid.

'Ik zal beginnen bij het begin. Zoals Aiden je waarschijnlijk al verteld heeft zitten we hier onder de grond in deze basis die "De Underground" wordt genoemd. Degenen die hier verblijven zijn geen normale mensen zoals u die tot nu kende, juffrouw Marin. We noemen ze Jagers. Ze jagen, maar niet op dieren, ze jagen op Schaduwen.'

Ik kijk om de beurt van de commandant naar Aiden en weer terug. 'Schaduwen?'

'De wereld is niet zoals je dacht dat hij was, Caila' zegt Aiden. 'Schaduwen, Jagers, Gemerkten, Gekerfden, wen er maar aan.'

'Laten we niet op de zaken vooruit lopen, Aiden' onderbreekt de commandant hem. Hij wandelt naar een van de vele boekenkasten die zich tegen de wand achter zijn bureau bevinden en opent er een ingebouwd glazen kastje. Een oud, dik boek komt tevoorschijn en de commandant legt het met een plof neer op zijn bureau. Hij bladert naar de juiste pagina en slaat het boek daar open.

'Dus,' zegt hij, 'dit zijn de Profetieën. Hierin staat alles in over ons verleden. Dit is het begin…'

Toen de wereld ontstond en daarbij ook het eerste leven, begon de evolutie. Een evolutie die miljoenen jaren in beslag zou nemen. Uiteindelijk zal er zo ook de mens uit voortvloeien, maar in tegenstelling tot wat die mens vandaag de dag denkt over de evolutie is er zonder dat ze het weten nog een tweede soort mens op deze aarde. Het begon met een vermoedelijke mutatie in de menselijke genen. Een mutatie die die eerste mens uitruste met vijf natuurelementen: het vuur waar hun voorganger zo lang over deed om het te ontdekken, het water dat hij nodig heeft om zijn dorst te lessen, de aarde dat het begin en ook het einde van zijn leven is, de lucht die hem in staat stelt om zijn longen keer op keer mee te vullen en tot slot zijn geest die hem heeft gebracht tot het wezen dat hij was en hem alleen nog maar verder zal brengen.

Deze eerste gemuteerde mens werd Gemerkte genoemd. Verwijzend naar het zwarte lijnenpatroon op zijn rug dat zich, tezamen met zijn gaven, openbaarde. Het merkteken dat hem onderscheidde van de andere, onbegaafde mensen. De eerste Gemerkte voelde zich echter eenzaam en zocht, ondanks de verschillen, toenadering tot een gewone mensenvrouw. Beiden vergaten ze hun verschillen, voor hen bestond enkel hun liefde voor elkaar. En die liefde bracht hen kinderen, vijf bijzondere kinderen: mensen, maar toch met één enkel element tot hun beschikking. Het ene vuur, het ander water, nog een ander de aarde, het vierde kind de lucht en het laatste de geest.

De eerste Gemerkte ontstond, maar zijn ontstaan had een reden. De mens, die na al die jaren voldoende intellectueel was geworden, had zijn eigen mutatie gemaakt. Die mutatie liet hij al snel los op de wereld en zo ontstonden donkere vlekken, het kwaad, de keerzijde van de Gemerkte, de Gekerfden. Zonder hun maker brachten deze Gekerfden echter enkel maar chaos. Dus werden ze geleid door hun meester, Alton. Een naam die vanaf dan iedereen liet huiveren. Alton omgaf zich niet enkel met Gekerfden, maar vond al snel volgelingen in de andere duistere wezens die hij had gecreëerd door het maken van zijn beruchte mutatie.

En zo ontstonden er de twee kampen. Aan de ene kant de Gekerfden en schaduwen, geleid door Alton. Aan de andere kant één enkele Gemerkte en de jagers, de afstammelingen van de kinderen van eerste Gemerkte. Die laatsten leven met z'n allen, verborgen voor de gewone mensen, onder de grond in een complex systeem dat de Underground wordt genoemd.

Telkens wanneer een Gemerkte sterft zal er ergens ter wereld, op exact hetzelfde moment, een nieuwe geboren worden. Dit zal 99 keer gebeuren, maar wanneer die tijd om is en de duisternis en daarmee ook zijn schepper niet verdwenen is, zal de mutatie verdwijnen en niemand de duisternis ooit nog kunnen stoppen...

'Maar er is dus een probleem' zegt de commandant. 'Aiden is de laatste gemerkte volgens de profetieën, de 99ste.'

'Maar dat was voor dat jij hier kwam binnengewandeld' onderbreekt Aiden hem.

Ik slik, nog steeds niet goed in staat om dit alles te verwerken, vraag ik: 'hoe zit het dan met dat zwaard?'

' "Dat zwaard" noemen wij de Gladiolux. Het is gemaakt van Luxus-steen. Een uiterst zeldzaam gesteente dat zich bevindt in de grotten waarlangs je de Undegroud binnenkomt. Het is het enigste wapen dat de Gekerfden kan doden en kan bovendien alleen gehanteerd worden door een Gemerkte. Men vermoedt dat dit komt door de mutatie in jullie genen.

Ik besef nu pas echt dat ik nu even goed dood had kunnen gaan toen ik de Gladiolux uit Aidens rugzak nam, maar vooral het woord "jullie" bezorgd me een vreemd gevoel.

'En hoe zit het dan nu met mij? Ben ik net zoals Aiden een Gemerkte?'

'Dat weten we dus niet' vervolgt de commandant. 'Normaal waren er slechts 99 gemerkte en jouw bestaan zou willen zeggen dat er 100 Gemerkten zijn. We gaan dit uiteraard grondig onderzoeken, maar ik stel voor dat u, tot de tijd dat we meer duidelijkheid hebben, hier zoveel mogelijk verblijft en begint met de training want u hebt een grote achterstand en zal dus nog veel moeten leren.'

'Training?'

'Ja Caila, als gemerkte word je je leven lang voorbereid op je taak als beschermer van de wereld.' Ik was zo geconcentreerd aan het luisteren naar de uitleg van de commandant dat ik was vergeten dat Aiden naast me zit.

'Daarom stel ik voor dat u, meneer Evans, juffrouw Marin hierbij gaat helpen.'

'Wat?!'

Aidens en mijn stem klinken tezamen door de ruimte.

'Ik ga haar niet trainen! Over mijn lijk!' Aiden veert boos op uit zijn stoel.

'En over míjn lijk dat ik mij laat afslachten door hém. Is er niemand anders die dat kan doen?' Oh god, dit gaat fout.

'Nee,' zegt de commandant overtuigd, 'meneer Evans is hiervoor opgeleid. Hij kan u dit het best leren juffrouw Marin en u, meneer Evans, moet u verantwoordelijkheid opnemen.'

'Maar-' begin ik.

'Geen ge-maar juffrouw Marin. Zo zal het gaan en niet anders.' Met die woorden staat de commandant op en verlaat de kamer.