Phase 27
"Eero, ayoko na..." pagod kong sinabi.
"Tagal ko nang sinabi, Met. Umayaw ka na lang kesa masaktan ka. Kung babalik siya, babalik siya sayo. Kung hindi, hindi." napapailing niyang sinabi habang nagmamaneho na pauwi.
Kinagat ko ang labi at napabuntong hininga kahit na hindi naman ako napagod sa araw na ito ay para na akong buong araw tumakbo sa kapagurang nararamdaman.
"Palagi nalang talagang ganito, e. Tuwing magbibirthday ako... I fucking hate my birthday now." malutong kong sinabi. "Did you hear that, Eero? They got back together! He didn't come back to me 'cause he already have his ex back! Fuck lang talaga! I don't want this feeling now! Can I fucking erase him in my life?"
He chuckled roughly, he never glanced at me.
"I know it's not easy to move forward, but please, do, Metry. Elos Villareal is a real bastard if he really came back with Antonia. Ang gago ng ex mo para pakawalan ka, naging gago lalo ngayon dahil bumalik sa kapatid mo."
Heto ang masakit lalo, Antonia na naman? Nakakatawa na siya nalang lagi, kay Dad siya ang the best kahit ako ang tunay na anak, sa mga tao, siya ang pinakabagay para kay Elos, saan pa? Kailan 'yong si Ametrine naman? Kailan ko maririnig na ako naman iyong una?
I know I shouldn't feel bad for being the second best because having my life here is already the best thing, to experience the life is already a blessing, God gave me a talent to show and share when others have never had given a chance to live longer and disabled. I'm actually one of those people who have been blessed without disability, can talk normal, can hear and can think right.
Hindi naman mawawalan ng mas mataas, e. Dahil hindi naman talaga naging pantay ang mundo, ganoon na rin ang mga taong laman nito. Palaging may mababa at mataas. Parang ako at si Antonia, ako ang pangalawa at siya ang una. Kahit kailan ay hindi ko siya napantayan sa anumang aspeto, sa atensyon ng aking ama at sa atensyon ng iba pang tao.
Mapakla akong natawa, tears run down my cheeks without permission.
"She's not my sister, at nauna siya kesa sa akin. I don't think I have the right to feel hurt now. Sila naman talaga ang nauna, e. Pero bakit ayaw kong tanggapin? I'm still in love with him." suminghap ako at sinapo ang aking noo. Sinandal ko ang ulo sa bintana at doon umiyak.
"Everybody has a right to feel pain, just cry it out. Ipapahanap ko na ba 'yang Villareal na 'yan? Pinapaiyak ka, e." iritado niyang sinabi.
Napailing ako sa kawalan at nagpatuloy sa paglalabas ng sama ng loob.
"I already told myself, I'll be happy to see him again even without a comeback relationship. Pero nakakainsecure pa rin pala na bumalik siya, narinig ko na ulit ang pangalan niya pero para sa ibang tao na. Hindi ko lang matanggap, Eero."
I sobbed.
"He told me so many sweet promises when we were together, sabi niya pa invalid daw ang pakikipaghiwalay sa kanya. Sabi niya, he'll let me grow with him. Sabi niya, sa akin lang... sa akin lang siya nabaliw! Pero bakit ako yata ang binabaliw niya hanggang ngayon habang siya ay siguradong masaya na ulit kay Antonia?"
Kumibot ang labi ko at mas lalong lumalala ang pagluha ng mga mata.
"I've had realized my wrongs years ago, alam kong nasaktan ko siya ng sobra dahil sa mga desisyon kong puno lang ng selfishness at insecurities. Pero sobra naman yata kung ganti ito sa akin at karma. Wala naman akong ibang minahal kahit ganoon, tapos siya... binalikan niya si Antonia. Bakit si Antonia, binalikan? Bakit ako, hindi? Anong ibig sabihin nun, Eero?"
