LOHIKA [COMPLETED]

Chapter XX

"Anong ginagawa mo dito? Under investigation pa rin ang lugar na 'to. Hindi mo ba nakita 'yung police line sa labas?"

Nanatiling nakayuko si Jiwon sa harapan ni Lieutenant Lim. Alam niyang mali ang ginawa niyang pagtrespass sa crime scene. Pasimple rin niyang sinusulyapan ang braso ng binata na kinagat niya kanina. 'I'm sure... masakit 'yun.'

The young Lieutenant heaved a deep sigh. He's upset sa ginawa ng dalaga. He looked away bago ibinalik ang tingin kay Jiwon.

"I'm sorry. I know I shouldn't be here." She can't even look at him dahil sa kasalanang nagawa niya.

"Umuwi ka na. Sigurado akong hinahanap ka na ng Daddy mo. Kapag nalaman niyang sumusuot ka na naman sa gulo..."

'Hindi na niya ako palalabasin ng bahay or worse maghahire siya ng bodyguard na magbabantay sa bawat kilos ko.' She looked up. Nagtama ang mga mata nila.

For a second, he got lost at Jiwon's eyes. Kitang kita niya ang pureness at innocence ng dalaga through her eyes na nasisinagan ngayon ng buwan. Nasa tabi lamang kasi nila ang glass window kung saan tumatagos ang liwanag ng full moon. But he quickly came back to his own senses and he took one step forward palapit kay Jiwon. "kami ang mananagot."

She stepped back dahil sa paglapit ng binata. "What?"

He took another step forward. Hindi niya tinatanggal ang pagkakatitig sa mga mata ni Jiwon. "Hindi mo pa rin ba kilala ang Daddy mo? Kapag nalaman niyang hinayaan namin na makisawsaw ka sa kaso na 'to, kami ang pagbubuntunan niya ng galit." Isang hakbang muli palapit sa dalaga.

Jiwon reached the wall for her last step backward. Nakasandal na siya ngayon dito, while Lieutenant Lim is just inches away from her.

"Transfer sa Police Station o kung minamalas, suspension. Ikaw?" Itinuon niya ang kanang kamay sa pader, katabi lamang ng ulo ni Jiwon. "Anong makukuha mong parusa? Grounded? Puputulan ng internet connection?" He's telling the truth in annoying way.

She felt a sudden embarrassment. Napatungo siya dahil doon. 'I never thought about that. My careless action can bring harm to others. I should have been more careful.' "I'm sorry." She barely uttered the word 'sorry'. Nanatili siyang nakatingin sa baba.

The young lieutenant gasped. Inalis niya ang kamay na nakatuon sa pader at bahagyang lumayo sa nakatungong dalaga. Somehow, he felt the sincerity in her small voice. "Let's go. Ihahatid na kita." Tumalikod ito and was about to walk, but Jiwon stopped him.

Bahagyang nakahawak ang dalaga sa jacket ng Lieutenant.

The young man slowly looked back upang tingnan ang kamay ng dalaga na nakahawak sa jacket niya. Pagkatapos ay ibinaling niya ang tingin sa mukha nito. There's something at Jiwon's eyes that made him curious all of a sudden.

"Ah... kasi... I came here to find something." Awkward niyang tinanggal ang kamay niyang nakakapit sa jacket ng binata. "Since nandito na lang rin ako, p'wede ko bang hanapin muna 'yun?" Dali-dali niyang itinaas ang kanang kamay upang mangako. "I promise, pagkakuha ko nu'n hindi na ako babalik dito." She's now looking straight at his eyes. "Promise."