Chapter 25

45K 1.4K 162
                                    

"What comes to your mind buddy? It's a miracle that you're the one who called me just to have a drink with me. So what's going on?" I throw deadly glares to Senses. Ang dami niyang tanong tangina.

"Ang sabi ko gusto ko ng kainumam, hindi kausap." He laughed and it's damn irritating. He can laugh... while I am here thinking about my lovely Eerrah. I already miss her, I unconsciously smiled while remembering her face. Ang ganda talaga ng mahal ko.

"You're smiling, creepy!" Senses stated.

"You're not scared right now Senses, but when I am in normal condition. You look like a a fucking retard talking to me. Why? You aren't doing this in purpose, right?" I said while clenching my jaw.

"It's just that this is the first time that I see you like this. You look like a broken hearted man. What happened?"

"I am really broken hearted now, someone just took my heart away... But I can't get mad at her. How cruel is that." I wiped away my tears.

"Damn it buddy, what happened to you? Damn you are crying!" He exlaimed. Hindi ko na lang siya pinansin. Dire-diretsyo akong naglakad papasok sa kotse ko. I even heard him shouting my name but I can't hear anything and I can't see anything kung 'di si Eerrah lang.

She's smiling widely and happily. She's full of joy and I am contented for that. She's really beautiful. I love her gray eyes and gray hair. I like pinching her pointed nose. I'm addicted to her lips.

Lahat ng parte ng katawan niya ay kinaaadikan ko, even with closed eyes. I can draw her face dahil kabisadong kabisado ko ito.

Hindi ko na alam kung paano ko narating ang sariling bahay. Pumasok ako sa kwarto ko at binuksan ang lahat ng ilaw. As soon as the lights spreaded on the whole room. Napangiti na lang ako sa paligid. Lahat ng pictures niya ay nakakabit sa mga pader. Even my bedsheet and my pillows, mukha niya ang nakalagay doon.

The ceiling was covered with her pictures also. Ang walking closet ko ay may mga damit pangbabae, because I want to bring her here and we will live here happily. I am really obsessed with my baby.

I don't fucking care if this obsession turns to madness, I only want her.


But now— she ran away again. Away from me, hindi niya ba alam kung gaano kasakit 'yon? Why is she so cruel? 

Pero kahit anong gusto kong maramdaman ay nangingibabaw sa lahat ang pagka-adik at pagmamahal ko sa kanya. We chose to have each other sides back then but now... I am alone, hurting.

Humiga ako sa kama at pinagmasdan ang mga nakangiting larawan ng mahal ko. She really looks happy for the past 3 years. Sa loob ng tatlong taon na 'yon, I suddenly asked my self. Sa loob ng tatlong taon na 'yon, naging masaya ba ako kahit kaonti?

No... Everyday, every hour, every minute, every second... Para akong binubugbog nang paulit ulit sa tuwing makikita siyang masaya na para bang walang nangyaring problema sa amin dati. 

I am watching her everyday and I even used Kaliber and Aeiou to bring her to Empires High. Pero mas sumakit pa pala at mas dumoble pa yung putanginang sakit na nararamdaman ko nang magkita kami noong gabi na 'yon.

And she can't remember anything, hindi man lang niya na-realize na pamilyar ang mukha ko. Bakit gano'n? Bakit ako alam ko yung nangyayari sa kanya but her? She doesn't even know my name that time. 

So I grabbed the chance to be with her again. I owned her and I stole a kiss from her. She doesn't know how much I was longing for her, lahat ng pangungulila ko ay binuhos ko sa halik na 'yon. I was dying...I was dying to taste her lips again.

To feel her soft lips crushed into mine, to taste her heavenly lips. To feel her soft body against me. Nagpakalunod ako sa alak buong buhay ko para mawala lahat ng sakit, pero mas lalo lang lumala lahat nang makita kong unti unting sumasakit ang ulo niya tuwing magkasama kami. 

I am slowly dying with the thought of her, forgetting about me. Pero mas masakit pala kapag naalala niya ang lahat, kasi alam kong mas lalo siyang masasaktan kapag nalaman niya kung bakit ba niya nakalimutan lahat.

Gustong gusto ko na kasi siyang makasama, tangina lang. Napakadamot ng tadhana sa akin, kung tao lang talaga ang tadhana ay papatayin ko siya nang paulit ulit. Pilit niya kaming pinaglalayo ng baby ko, pilit niya kaming ginagago habang pilit naman akong umiiwas dahil ilang beses na akong tinarantado. 

Araw araw akong umiiyak noong mga panahong wala pa sa akin si Eerrah, iniisip ko kung paano kapag tuluyan niya nang nakalimutan lahat? Paano kapag hindi na bumalik ang alaala niya?

That's why I owned her that fast. And everyday, my breath became normal. Naging magaan ang buhay ko. Lagi akong balisa para lang makita niya. The best feeling in the whole world is when I am hugging her and kissing her. Akin na akin na nga siya.


I can't really get over this feeling, this feeling of always wanting her near me. Sinubukan ko naman, e. Sinubukan kong alisin siya sa isip ko habang nasa ibang bansa pa ako. I am 20 years old that time and she's 17 years old. Naisip kong maghanap ng ibang babae because for the whole 17 years, she's the only girl I want.

Pero wala akong mahanap na ibang babae. Siya lang at siya lang ang nakikita ko sa isip ko, yung maganda niyang mukha, yung nakakaadik niyang mga labi. 

Yung anghel niyang boses. Sinubukan ko, sinubukan kong kalimutan lahat ng koneksyon ko sa kanya pero gago ako. Sino bang niloloko ko? Sinong tinatangina ko? Sarili ko...Sarili ko lang ang pilit kong niloloko. Sarili ko yung nasasaktan dahil sa katangahan ko.

Eerrah baby come back to me now. I'm slowly dying baby, I'm slowly dying.

KNIGHTS I-1: Empires High (Primo Knights)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon