Manolya / Tamamlandı

0.4

Ölen geri gelemez mi Manolya? Hiç mi ihtimali yok, geri dönmesinin?

Sen çok şanslısın. Ona sarıldın, öptün yanaklarından, tuttun ellerini. Ben hiçbirini yapamadım Manolya. Bakmaya bile çekindim, sen varsın diye. Oysa, doya doya bakmak ne kadar isterdim. Gözlerinde kaybolmayı ve bir daha bulunmamayı...

Senden mektup beklediğimi biliyorsun. Bu mektupları okuyorsun Manolya ama neden cevap yazmıyorsun? Bu kadar mı değersizim gözünde? Tamam, hatamı biliyorum. Eğer suçlu arayacaksan suçlu benim, tamam, kabul ediyorum. Ama hiç mi yazmaya layık değilim? O kadar mı kötü biriyim gözünde?

Bu son Manolya, sen cevap yazana kadar sana mektup yazmayacağım. Belki intihar ederim, kim bilir? Bileklerimi kestiğimi veya kendimi boğduğumu öğrenirsin başkalarından. Dünyaya veda ettiğimi, günler sonra mı öğrenmek istiyorsun? Öğrenirsin o zaman.

Bu son olacak Manolya, şuan karar verdim buna. Cesedim evimden çıkarken bakarsın yüzüme, belki tutarsın elimi son kez. Çünkü sen benim en yakın arkadaşımsın Manolya, bunu her mektupta dile getireceğim. Sen benim en yakın arkadaşımsın ve sonsuza kadar öyle kalacaksın.

Sonsuzluk nedir Manolya? Sonsuz aşk. Sence nedir?

Bana sorarsan, sonsuz aşk var Manolya. Ama kavuşmak yok. Ciğerin sonsuz ateşle yanarken, mutlu olamazsın aşık olduysan. Ya ölüm ayırır seni sevdiğinden, ya da sevmez seni başkasını sevdiği gibi. Kavuşunca aşk, sevdaya dönüşür ve bir ömür sürer derler. Ben kavuşamadım Manolya, bilemiyorum süresi bir ömür mü diye.

Bugün evinizin önünden geçtim. Annem evde kalmamı pek istemiyor artık. Bugün 40. Günü ve ben bunu onun yanında andım. Mezarlıkta seni gördüm Manolya. Sen gidene kadar bekledim, beni görmedin değil mi?

Ona neler söylediğini duydum.

''Özür dilerim sevgilim, özür dilerim. Sen ölürken yanında değildim, bedenin acı çekerken orada değildim. Özür dilerim. ''

Sen o gün neredeydin Manolya? Bu soruma cevap istiyorum. Buna hakkım var. Çünkü ben oradaydım, onun yanmış bedenini ben gördüm. Bu ne kadar ağır, sen biliyor musun? Sen neden orada değildin? Ne işin vardı da yoktun orada?

Yüzün soluktu. Üzerinde okul forması vardı. Okula gitmene çok sevindim. Neyse ki birimiz hayatına devam ediyor. Lütfen Manolya, okulunu bitir ve meslek sahibi ol. Okumayı çok isterdim, okulu sevdiğimi sen de biliyorsun. Ama ben ölümü bekliyorum, o gelecek ve birlikte gideceğiz buradan. Veya ben o gelmeden gideceğim. Kim bilir?

Ona bir şiir yazdım ve seninle paylaşmak istiyorum. Bana göndereceğin mektupta yorumla lütfen. Bekliyor olacağım.

Bir daha aşık olmak isterdim,
Seni her düşündüğümde yeniden aşık olmasaydım eğer.
Kapılmak isterdim sert bir rüzgara,
Senden sonra birine güvenseydim eğer.
Kendimi unutmak için neler vermezdim,
Sende kaybettiğim beni bulsaydım eğer.
Ve,
Seni görmeyi ne kadar çok isterdim,
Başkasıyla izlemeseydim eğer.

(Şiir bana aittir.)

Daha bir sürü şiirim var. Yazmayı hep sevdiğimi biliyorsundur. Bütün şiirlerim ona ait Manolya. Yazılan ve yazılmayı unutulmuş bütün şiirlerimin sahibi o. Kelimeler onun için şekilleniyor kafamda ve onun için dökülüyorkar kağıda. Sen olsan sevmez misin şimdi yazmayı, her satırı ona aitken?

Fazla uzun yazmak istemiyorum. Çünkü sen bana mektup yazacaksın ve okurken vakit kaybetmeni istemiyorum. Sen başla yazmaya Manolya ve en kısa sürede bana gönder. Zira bunun için sabırsızlanıyorum.

🌺🌺🌺🌺

-Bölüm sonu! Nasıl buldunuz bölümü?

~Sizce Manolya, ona mektup yazacak mı?

Diğer bölümde ne görmek istiyorsanız yorumlayın lütfen. Kâle alacağımdan emin olabilirsiniz 💙🌺