Reaching for the Star ✔

Chapter 23 ★ His Reason

Enjoy reading!!

♪ AJ ♪

Mabilis na namang lumipas ang mahigit dalawang linggo... Bakit ganun... kapag masaya ang tao parang ang bilis lumipas ng oras... ng panahon? Pero bakit pag-malungkot ka o may pinagdadaanan ka napaka-bagal gumalaw ng oras? Hindi ba pwede baligtad na lang? O kaya naman pantay na lang sila?

Napabuntung hininga nalang ako sa mga naiisip ko...

Kakarating ko lang dito sa bahay. Nauna na naman akong umuwi sa mga kaibigan ko dahil gusto ko nang magka-ayos kami. Dahil kahit nasa malayo ako sya pa rin ang lagi kong na'iisip. Lalo pa at alam kong galit pa rin sya sa akin. At may hindi pa rin kami pagkaka-unawaan... na iniisip pa rin nyang niloko ko sya... na pinag-mukha tanga.

Hindi ko sya sinundan ng araw na yun o tinawagan man lang... dahil alam kong galit at nasasaktan sya. Alam kong hindi sya makikinig sa kahit anong paliwanag na gawin ko. Dahil sariwa pa sa isip nya ang nalaman nya. Naiisip pa rin pinag-laruan ko lang sya kahit hindi naman talaga yun ang totoo. Kaya hinayan ko muna sya nagbabakasakaling huhupa o mababawasan ang galit nya kahit konti sa isang gabing yun.

Kinabukasan maaga ako pumasok para abangan sya, kahit pa wala akong maayos na tulog kaka-isip... kaka-isip ng pwede kong gawin para lang pakinggan nya ang paliwanag ko... paraan para paniwalaan nya ako at paraan para mapatawad nya ako.

Just like what I've said before I'm willing to do EVERY THING just for her to forgive me. But to my dismay she did not go to school that day.

Nang-araw na yun... Sinubukan ko syang i-text at tawagan ng maraming beses pero wala akong reply na natanggap. Hindi nya sinagot lahat ang tawag ko. During lunch break, sa cafeteria I saw her best friend's. Hindi ko sila madalas nakaka-usap lalo na kung hindi kasama si Angel. Pero kailangan ko malaman kung kamusta na sya kung bakit hindi sya pumasok... kaya naman kahit na hihiya ay lumapit ako sa kanila kahit alam kong maaaring alam na rin nila ang sikreto ko. At maaaring galit rin sila sa akin dahil maging sila ay niloko ko.

Sa una parang ayaw nila akong maka-usap pero dahil humingi rin ako ng tawad sa kanila dahil sa ginagawa at mukha na awa sila because I'm desperate to know how Angel is... kina-usap nila ko. They are still mad at me dahil malungkot ang kaibigan nila dahil ng sa akin. But I don't blame them kasalanan ko naman talaga.

Sinabi nila ok naman daw si Angel. Wala lang ganang pumasok. They also decided to tell me a little bit of her past. Kasi gusto nilang maintindihan ko ang epekto ng kasalanang nagawa ko.

"Alam mo kasi... May thrust issue yung si Jessie. Nung nasa 5th grade kami... She meet this girl... una palang ayaw ko na dun kasi ramdam ko nang pagigig evil nya. Pero kilala nyo naman si Jess she might look tough but the truth is she's fragile... so kind hearted... Kaya ayun they became best friend... Lahat ng gusto nung girl binibigay nya, lagi nya nililibre. Nag-away pa kami dahil dun kasi mabait naman daw yun. Hanggang sa isang araw, gabi na hindi pa rin sya umuuwi. Alalang alala na ang mga magulang nya. Si Jhace galit na galit sa mga bodyguard nila dahil alam naman natin na sya ang prinsesa sa bahay nila. Tumawag na sila sa mga police... nagpatawag na ng search and rescue. Pero walang Jessie nakita... Iyak ng iyak si tita Celine, syemre nag'aalala sya. Si tito Jonathan tinawagan na lahat ng pwede makatulong sa kanila. Pero wala pa rin. Hanggang kinabukasan may tumawag sa kanila at nanghihingi ng 10M ransom. Ano lang ba ang pera na yun para sa kanila diba. Kaya yun sinunod nila lahat ng gusto ng mga kidnaper. Pero sorry nalang sila dahil makapangyarihang tao ang binangga nila. Buti nalang walang masamang nangyari sakanya maliban sa ilang galos at pasa. At the end nahuli ang mga kidnaper na yun at napag'alaman naming anak ng master mind sa pag-kidnap ang babaeng kumaibigan sa kanya. Simula pa lang planado na ang lahat... na kakaibiganin si Jessie, huhuthutan hanggang sa paano sya maki-kidnap."