"Δεν νομίζω να χρειάζεται να έρθεις και σήμερα σπίτι μου;" τον κοιτάζω καθώς βγαίνουμε από το κτηριο του σχολείου.
"Όχι άλλα θα έρθεις εσυ σπίτι μου για το επόμενο μάθημα στις 9"
"Τι; Θα είναι αργά" σταματάω να περπατάω και κάνει το ίδιο.
"Βρες μια δικαιολογία. Όσο πιο γρήγορα ξεπεράσεις τις ντροπές σου, τόσο πιο γρήγορα θα έχεις αυτόν που θες" ξεφυσαω γι ακόμα μια φορά.
"Vannesaa" ακούω μια γνώριμη φωνή να με φωνάζει και γυρνάμε ταυτόχρονα με τον Αχιλλέα να δούμε από που προέρχεται. Τα μάτια μου πέφτουν στον Άρη που στέκεται δίπλα σε ένα αυτοκίνητο και με χαιρετάει.
Κοιτάζω τρομοκρατημένη τον Αχιλλέα.
"Μην με αφήσεις μόνη μαζί του, πρεπει να γυρισω σπιτι" ψιθυρίζω και γνέφει. Προχωράμε προς το μέρος του και προς έκπληξη μου με φιλάει σταυρωτά.
"Ήρθα απλά να δω αν είσαι καλα" μου χαμογελάει και ανταποδίδω.
"Καλά ειμαι, εσυ;" τον ρωτάω γλύκα.
"Καλά. Εμ... αναρωτιόμουν μήπως μπορούσες να πάμε κάπου τώρα" ρωτάει και καταλαβαίνω πως νιώθει άβολα με την παρουσία του Αχιλλέα.
"Σόρρυ φίλε, την πρόλαβα" πετάγεται ο Αχιλλέας και από μέσα μου ευχαριστώ που για μια φορά με άκουσε και έκανε αυτό που του ζήτησα.
"Αμ... εντάξει τότε, θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή" ξεροβηχει και γνεφω απολογητικά. Μπαίνει στο αυτοκίνητο του και φεύγει.
"Ευχαριστώ" ψιθυρίζω στον Αχιλλέα κι εκείνος απλά γνέφει.
"Ο τυπάς σε γουστάρει" λεει καθως συνεχίζουμε να περπατάμε προς το σπίτι μου.
"Δεν νομίζω, απλά ίσως θέλει να κάνουμε παρέα" κοιτάζω τα πόδια μου. Μερικά λεπτά σιωπής περνάνε και φτάνουμε στο στενό του σπιτιού μου.
"Εντάξει, μπορείς να με αφήσεις εδώ ώστε να μην μας δουνε οι γονείς μου"
"Οκευ.. Θα τα πούμε το βράδυ τότε" λέει τρίβοντας τον σβερκο του και γνεφω.
●●●
"Μαμα; Μπαμπα;" φωνάζω καθώς κατεβαίνω την σκάλα. Φοράω μια άνετη φορμα και ένα αθλητικό μπουστάκι με μια ζακέτα από πάνω αφού ο Αχιλλέας μου έστειλε μήνυμα δίνοντας μου αυτές τις οδηγίες.
"Έχουν φύγει. Τους θες κάτι;" ρωτάει ο αδελφός μου βγαίνοντας από το δωμάτιο του.
"Θα πάω στην Λυδία, θα αργήσω να γυρίσω" προσπαθώ να είμαι πειστική μα απ ότι φαίνεται ο αδελφός μου με ξέρει πολύ καλά πλέον.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
How not to be shy
Fanfiction"Εμείς είμαστε φίλοι, δεν είμαστε;" ρωτάω και ξεροκαταπινω από την τόσο κοντινή μας επαφή. "Θες να σου δείξω πόσο φίλοι είμαστε μωρό μου;" ψιθυρίζει και νιωθω την ζεστη ανασα του στα χείλη μου. Πριν προλάβω να απαντήσω τα χείλη του ενώνονται με τα...
