How not to be shy

T H I R T Y - F I V E

3.5 μήνες μετά.

"Αχιλλεα" ουρλιάζω γελώντας και προσπαθώ να τραβηχτω από κοντά του καθώς δεν έχει σταματήσει να με γαργαλαει.

"Τι μωρό μου;" ρωτάει παιχνιδιάρικα και ξαπλώνει πάνω μου.

"Τυρι" κανω την θυμωμένη και προσπαθώ να τον σπρώξω από πάνω μου.

Το κινητό μου χτυπά και με κοιτάζει με σηκωμένο φρύδι.

"Δεν θα είναι κάτι σημαντικό" ένα μικρό χαμόγελο εμφανίζεται στην άκρη των χειλιών του.

"Ρε Αχιλλέα φτάνει" γκρινιάζω και τραβάω τον σβέρκο του ενώνοντας τα χείλη μας.

Οι μύες του χαλαρώνουν και βρίσκω την ευκαιρία να τον αναποδογυρισω ώστε να βρίσκομαι εγώ από πάνω.

Μόλις το καταφέρνω, σηκώνομαι με νικητήριο χαμόγελο και τρέχω στο σαλόνι πιάνοντας το κινητό μου.

"Ναι;" απαντάω γρήγορα στην τρίτη κλήση που μου κάνει ο αδελφός μου.

"Βανεσα, γεννάμε" ουρλιάζει σχεδόν στο τηλέφωνο.

"Μα υποτίθεται πως είχατε ακόμα 2 βδομαδες" λέω αγχωμένη και τρέχω στο δωμάτιο ανοίγοντας την ντουλάπα μου.

"Έσπασαν τα νερα" τον ακούω να ξεφυσαει.

"Ωραία, ηρέμησε και πες μου σε ποιο νοσοκομείο θα πατε;" προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου ώστε να μην τον αγχώσω περισσότερο.

"Είμαστε ήδη στο νοσοκομείο" τα μάτια μου γουρλωνουν.

"Η μικρή;" ρωτάω αμέσως.

"Την πήρε ο Τομ στο σπίτι των γονιών τους" λέει και αμέσως ηρεμώ.

"Εντάξει, στείλε μου την διεύθυνση και σε λίγο θα είμαστε εκει" λέω και το κλείνει χωρίς να απαντήσει.

●●●

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι χαρά πήρε ο Αχιλλέας. Ντάξει, γεννήθηκε το βαφτιστήρι του, ΑΛΛΑ ΔΙΑΛΕΓΕ 20 ΛΕΠΤΑ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΜΠΑΛΟΝΙΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙ. Πάλι καλά που ανέλαβα εγώ τα λουλούδια.

Φτάνουμε στον όροφο του νοσοκομείου όπου βρίσκεται η Λυδία και μόλις βλέπω τους γονείς μου δίπλα στον Τομ, παγώνω.

"Ηρέμησε, μωρό μου. Θα είμαι δίπλα σου" λέει ο Αχιλλέας μπλεκοντας τα δάχτυλα μας μεταξύ τους.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και πλησιάζουμε.

"Να μας ζησει" λέω περισσότερο στον Τομ και τον αγκαλιάζω φιλώντας τον σταυρωτά.