How not to be shy

E I G H T

"Πραγματικά δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του και με εκνευρίζει που πρέπει να περιμένω για να μου το πει" λέω στην Λυδία όσα έγιναν πριν με τον Αχιλλέα.

"Απλά ηρέμησε. Δεν νομίζω να σε βιάσει κι ολας" λέει γελώντας και ξαπλώνω στο κρεβάτι της. Η ώρα ειναι σχεδόν 2 και τα μάτια μου με το ζόρι κρατιούνται ανοιχτά.

Το κινητό μου δονείται και βαριεστημένα το πιάνω τεντωνοντας μόνο το χέρι μου.

Κοιμάσαι;
-Αχιλλέας.

Ναι.
-Βανέσα. (Από δω και πέρα θα το γράφω στα ελληνικά😂)

Μην με ειρωνεύεσαι.😘
-Αχιλλέας.

Αλλιώς τι;
-Βανέσα.
Πληκτρολογώ δαγκωνοντας τα χείλη μου ώστε να αποτρεψω το χαμόγελο μου.

Θες να ρθω να δεις τι;
-Αχιλλέας.
Τα μάγουλα μου κοκκινίζουν.

Δεν είμαι σπίτι.🙄
-Βανέσα.

Ώστε λοιπόν θες να ρθω ε;😘
Που είσαι;
-Αχιλλέας.

Στο σπίτι του Άρη.😘
-Βανέσα.
Αστειεύομαι και αφήνω το κινητό στο κομοδίνο. Κοιτάω την Λυδία και την βλέπω που με κοιταει περίεργα.

"Τι;" ρωτάω και το κινητό μου την διακόπτει.

Αχιλλέας.

Αγνοώ την κλήση και την ξανακοιταζω.

"Με ποιον μιλας;" με ρωτάει καχύποπτη και κλείνω στιγμιαία τα μάτια μου κουρασμένη.

"Με κανέναν σημαντικό" απαντώ αδιάφορα και το κινητό μου ξαναχτυπά.

Αχιλλέας.

"Ναι;" το απαντώ κάνοντας την ανηξερη και προσπαθώ να αποτρεψω το γέλιο μου.

"Για ποιον γαμημένο λόγο είσαι τέτοια ώρα σπίτι του Βανεσα; Και γιατι δεν μου το πες πως θα πας;" τον ακούω τσιτομενο και δαγκώνω τα χείλη μου. Οκευ, ίσως να μου αρέσει λιιγο να τον ακούω έτσι.

"Συγνωμη, πρέπει να σου ζητήσω την αδεια;" ρωτάω χαλαρή και τον ακούω να ξεφυσα.

"Είναι βράδυ Βανέσα. Και για να σε καλεί τέτοια ώρα σπίτι του, δεν νομιζω να έχει και τόσο φιλικές διαθέσεις. Ποιος ξερ-" πάει να συνεχίσει μα τον διακόπτω.