4 μηνες μετα.
"Μωρό μου, για σένα ειναι" ακούω το Αχιλλέα να φωνάζει από το σαλόνι και κρεμαω γρήγορα την τελευταία μπλούζα πριν πάω με γοργά βήματα στο σαλόνι.
Βλέπω τους γονείς μου να στέκονται έξω από την πόρτα και νιώθω ελάχιστα ταραγμένη. Με κοιτάζουν και οι δυο στα μάτια πριν κοιτάξουν την κοιλιά μου που πλέον είναι ολοφάνερη αφού περνάω τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου.
Η μητέρα μου με αγκαλιάζει ξαφνιαζοντας με, μα επιλέγω να κρατήσω ψυχρή στάση απέναντι της και να μην ανταποδώσω την αγκαλιά. Μόλις το αντιλαμβάνεται απομακρύνεται και την βλέπω να με κοιτάει βουρκωμενη κάνοντας την καρδιά μου να σπάσει.
"Μπορούμε να μιλήσουμε;" ακούω τον πατέρα μου να μιλάει για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό.
"Αν θέλετε πάλι να ξεκινήσετε τις βλακείες, μπορείτε να φύγετε από τώρα" λέω σκληρά και νιώθω τον Αχιλλέα να μου πιάνει το χέρι, κάνοντας με να τον κοιτάξω.
"Μην είσαι τόσο σκληρή" με 'μαλώνει' και ανασηκωνω τα φρύδια μου από έκπληξη.
"Περάστε" του λέει και κάνει στην άκρη ώστε να μπουν. Τον κοιτάζω με το στόμα ανοιχτό και με φιλάει απλά στο μάγουλο καθησυχάζοντας με, χωρίς να λέει κάτι.
Κλείνει γρήγορα την πόρτα και με πιάνει από το χέρι. Πηγαίνουμε μαζί στον καναπέ και καθόμαστε απέναντι από τους γονείς μου.
"Θέλετε να πιείτε κάτι;" ρωτάει ο Αχιλλέας ξαφνιάζοντας με ακόμα μια φορά.
"Οχι αγορι μου" του απαντάει η μαμά μου κι εκείνος γνέφει.
"Λοιπον;" ρωτάω και περιμένω να ξεκινήσουν.
"Αρχικά θέλω να ζητήσω ένα τεράστιο συγγνώμη από τον Αχιλλέα" μουρμουραει μετανιωμένος ο πατέρας μου.
"Ήμουν υπερβολικά σκληρός μαζί σου" παραδέχεται.
"Δεν σας κρατάω κακια. Κατανοώ πως θέλατε να προστατέψετε την κόρη σας, απλά το κάνατε με λάθος τρόπο" μουρμουραει ο Αχιλλέας και μπλεκω τα δάχτυλα μας.
"Έχεις δίκιο. Πρέπει να παραδεχτώ πως έκανα τεράστιο λάθος και σας αμφισβήτησα. Είστε αλήθεια τόσα χρόνια μαζι;" ρωτάει δυσπιστα.
"Ναι" απαντώ γρήγορα πριν ο Αχιλλέας τους ενημερώσει για το χωρισμό που είχαμε όταν ήμουν Θεσσαλονίκη.
"Είσαι ευτυχισμένη;" ρωτάει εμένα αυτήν την φορά κάνοντας με να βουρκωσω.
"Δεν φαίνεται;" σφίγγω το χέρι του Αχιλλέα περισσότερο.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
How not to be shy
Fanfiction"Εμείς είμαστε φίλοι, δεν είμαστε;" ρωτάω και ξεροκαταπινω από την τόσο κοντινή μας επαφή. "Θες να σου δείξω πόσο φίλοι είμαστε μωρό μου;" ψιθυρίζει και νιωθω την ζεστη ανασα του στα χείλη μου. Πριν προλάβω να απαντήσω τα χείλη του ενώνονται με τα...
