How not to be shy

T W E N T Y - O N E

Οι συζητήσεις των γονιών με κάνουν να βαριέμαι τόσο πολυ. Κι ενώ όλοι κάθονται στο τραπέζι και συζητάνε, εγώ εξακολουθώ να κάθομαι εκεί που καθόμουν, αγκαλιά με την μικρή να κοιμάται και ο Αχιλλέας στην άλλη άκρη να ασχολείται με το κινητό του.

Περιττό να σας πω πως ο πατέρας μου, μας ρίχνει κλέφτες ματιές διαρκώς.

"Η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά. Ελάτε όλοι στο τραπέζι" η μαμά της Λυδιας μας φωνάζει και βάζω την μικρή στο καρότσι.

3
2
1

Όλοι πανηγυρίζουν κι εγώ απλά χαμογελάω. Τους φιλάω όλους σταυρωτά μέχρι που έρχομαι αντιμέτωπη με τον Αχιλλεα.

Στεκόμαστε ο ένας απέναντι από τον άλλον και κοιταζόμαστε στα μάτια.

"Καλή χρονια" λεω και ένα μικρό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του, παρασερνοντας κι εμένα.

"Καλή χρονια" απανταει. Φιλαμε ο ένας τον άλλον σταυρωτά και απομακρυνομαι γρήγορα από κοντά του.

•••

Έχει περάσει 1 ώρα και έχω βαρεθεί άσχημα. Ούτε μπαταρία στο κινητό δεν έχω.

Το κλάμα της μικρή μου δίνει αφορμή να την πάρω και να πάω στο παλιό πλέον δωμάτιο της Λυδίας.

Κλείνω την πόρτα πίσω μου και περπατώ γύρω γύρω στο δωμάτιο ώστε να την ηρεμήσω.

Ηρεμεί πολλές φορές αλλά όχι για πολλή ώρα. Η πόρτα χτυπά και μπαίνει ο Αχιλλέας κάνοντας τα πόδια μου να κοπούν.

"Έφερα το γάλα της" λέει δίνοντας μου το μπουκαλι και μόλις τα χέρια μας ακουμπούν νιώθω να χάνω τους σφυγμούς μου.

"Ευχαριστώ" χωρίς να τον κοιτάω κάθομαι στο κρεβάτι και αρχίζω να ταΐσω την μικρή.

Τον νιώθω να πλησιάζει και ύστερα κάθετε στο κρεβάτι μα εξακολουθώ να κοιτάω την μικρή προσηλωμένη.

"Πώς και γυρισες;" σπάει την σιωπή μεταξύ μας.

Το άρωμα του κατακλύζει πλεον τις αισθήσεις μου και κλείνω στιγμιαία τα μάτια μου.

"Στις γιορτές είναι καλύτερο να είσαι κοντά στους ανθρώπους που αγαπάς" μουρμουραω ρίχνοντας του ένα γρήγορο βλέμμα.

Η άβολη σιωπή επιστρέφει μέχρι που η πόρτα του δωματίου ανοίγει και μπαίνει μέσα η Λυδία.

"Συγγνώμη που διακόπτω αλλά ο πατέρας σου επιμένει διαρκώς να έρθω να δω τι κάνετε εδώ οι δύο σας" νιώθω ντροπή να με κατακλύζει.