Κάθομαι απέναντι από τον Αχιλλέα και τον κοιτάζω νευριασμένη. Κάθεται στην πολυθρόνα απορροφημένος στο κινητό του και δεν έχει καταλάβει καν ότι βρίσκομαι στο σαλόνι.
Αυτό γίνεται εδώ και μια βδομάδα περίπου και έχω αρχίσει να χάνω την υπομονή μου. Η συζήτηση που είχαμε το πρωί στο μπαλκόνι με ηρέμησε παρ' όλα αυτά συνεχίζει να με αγνοεί.
"Τι επαθες;" ρωτάει παιχνιδιάρικα μόλις με παρατηρεί.
"Νευρακια μωρό μου;" κλείνει το κινητό πετώντας το στο τραπεζάκι και με πλησιάζει.
"Μην με πλησιάζεις" τον προειδοποιώ μα δεν πτοείται.
"Αλλιώς τι;" ξαπλώνει γρήγορα πάνω μου και βγάζω ένα επιφώνημα λόγω του βάρους του.
"Μου κρύβεις κατι;" τα μάτια μου βουρκώνουν.
"Τι εννοεις;" ρωτάει μπερδεμένος και απομακρύνει τα μαλλιά από το πρόσωπο μου.
"Έχεις αλλη;" δαγκώνω τα χείλη μου ώστε να μην κλάψω. Εκείνος γελάει και πιάνει το πρόσωπο μου και με τα δύο του χέρια.
"Τι λες μωρό μου; Από που ο έβγαλες αυτό το συμπέρασμα;" χαμογελάει αποκαλύπτοντας την λευκή του οδοντοστοιχία.
"Εδώ και μία βδομάδα ανταλλάσσεις μυνήματα με καποιον και με έχεις γραμμένη" παραπονιέμαι.
"Σαν να μην υπάρχω" συμπληρώνω τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από τον σβέρκο του και παίζοντας με τα μαλλιά του.
"Δεν υπάρχει καμία αλλη" λεει σοβαρα. Τα χείλη του κολλάνε πάνω στα δικά μου και τα χέρια του κάνουν βόλτες στο υπόλοιπο σώμα.
Ανοίγει τα πόδια μου μπαίνοντας ανάμεσα τους και ανεβαζει σιγα σιγα την μπλούζα μου.
●●●
Επόμενη μέρα
"Ρε Αχιλλέα, είναι 4 άτομα και ειναι έτοιμοι εδώ και 10 λεπτά. Τι κάνεις τόση ωρα;" γκρινιάζω έξω από την πόρτα του μπάνιου.
"Ένα λεπτό ακομα" τον ακούω να λέει και ρολαρω τα μάτια μου.
Τσεκάρω τον εαυτό μου στον καθρέπτη. Τα μαλλιά μου είναι μπουκλα, το μακιαζ μου απαλο. Φοράω μια μαύρη σαλοπετα-σορτακι με ένα άσπρο ραντακι και πέδιλα καθώς θα πάμε βόλτα στην παραλία.
Η πόρτα του μπάνιου ανοιγει επιτέλους και βγαίνει. Φοράει μια μαύρη βερμούδα και ένα μαύρο κοντομάνικο πουκάμισο.
"Μήπως σου γυάλισε καμία εδώ γύρω;" ρωτάω καχύποπτα. Είναι στην εντέλεια. Πότε δεν του παίρνει τόση ώρα να φτιαχτεί.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
How not to be shy
Fanfiction"Εμείς είμαστε φίλοι, δεν είμαστε;" ρωτάω και ξεροκαταπινω από την τόσο κοντινή μας επαφή. "Θες να σου δείξω πόσο φίλοι είμαστε μωρό μου;" ψιθυρίζει και νιωθω την ζεστη ανασα του στα χείλη μου. Πριν προλάβω να απαντήσω τα χείλη του ενώνονται με τα...
