Η βραδιά περνά γρήγορα και ο Αχιλλέας προσφέρεται να με πάει σπίτι.
"Μολις περασες την στροφή" μουρμουραω ήρεμα μα πέρνα και την επόμενη χωρίς να μου απαντά. Γυρνάω να τον κοιτάξω και είναι αφοσιωμένος στο δρόμο.
"Αχιλλέα, με ακουσες;" ρωτάω σκουντωντας τον. Γυρνάει και γνέφει χαμογελώντας.
"Που παμε;" κάνω την επόμενη μου ερώτηση σχεδόν αμέσως. Δεν με νοιάζει που πάμε, ειλικρινά, τον εμπιστευομαι. Απλά δεν θέλω να το πάρει πάνω του.
"Θα δεις" με κοιτάει για λίγα δευτερόλεπτα και επικεντρώνεται ξανά στον δρόμο.
Παραμένω σιωπηλή καθ'όλη την διάρκεια της διαδρομής.
Η διαδρομή δεν είναι σύντομη καθώς κρατάει περίπου μισή ώρα.
Έχουμε ανέβει αρκετά ψηλά στο βουνό και το χιόνι φτάνει σίγουρα μέχρι την γάμπα μου.
Το αυτοκίνητο σταματα στην άκρη ενώς χωματόδρομου και μπροστά μας απλώνονται τα φώτα όλης της πόλης.
Το στόμα μου ανοίγει από έκπληξη, ενώ τα μάτια μου δεν χορταίνουν αυτό το όμορφο θέαμα.
"Σ'αρεσει;" ρωτάει και γυρίζω το βλέμμα μου σ' εκείνον. Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά και αυτή την φορά δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω του.
Είμαστε ντυμένοι ασορτί, κάτι που δεν ανέφερα πριν.
Φοράει ένα μαύρο τζιν και ένα λευκό πουλόβερ. Τον λαιμό του κλείνει ένα λευκό κασκόλ το οποίο τονίζει τα χαρακτηριστικά του, ενώ φοράει και έναν λευκό σκούφο ο οποίος ομολογώ πως τον κάνει ακόμα πιο ελκυστικό.
"Θα βγούμε ή θες να κάτσουμε εδώ και να με χαζευεις;" τα μάγουλα μου κοκκινίζουν και παίρνω το βλέμμα μου από πάνω του.
Τον ακούω να σιγογελαει και ανοίγω την πόρτα βγαίνοντας ντροπιασμένη ενώ εκείνος ακολουθεί.
Βάζω τα χέρια μου στις τσέπες και κοιτάζω ξανά τα φώτα της πόλης.
Νιώθω την παρουσία του δίπλα μου και γυρνάω να τον κοιτάξω. Με κοιταει ήδη.
"Αυτό είναι δικό σου" μουρμουραει δίνοντας μου μια μεσαίου μεγέθους σακούλα.
"Τι ειναι;" ρωτάω καθώς την δέχομαι μα δεν σπάω την οπτική μας επαφή.
"Ένα μικρό δώρο για τα Χριστούγεννα" ανασηκωνει τους ώμους του. Ανοίγω την σακούλα και βλέπω πως μέσα βρίσκεται ένα ίδιο κασκόλ και σκουφος με τον δικό του, μαζί με ένα ζευγάρι γάντια.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
How not to be shy
Fanfiction"Εμείς είμαστε φίλοι, δεν είμαστε;" ρωτάω και ξεροκαταπινω από την τόσο κοντινή μας επαφή. "Θες να σου δείξω πόσο φίλοι είμαστε μωρό μου;" ψιθυρίζει και νιωθω την ζεστη ανασα του στα χείλη μου. Πριν προλάβω να απαντήσω τα χείλη του ενώνονται με τα...
