"Δεν νομίζεις πως ηρθες η ώρα να κάνουμε κάτι νηφάλιοι;" ρωτάει ψιθυριστά πιπιλωντας τον λαιμό μου. Ένας μικρός αναστεναγμός ξεφεύγει από τα χείλη μου. Βάζω τα χέρια μου στο στήθος του σπρώχνοντας τον ελάχιστα ώστε να με κοιτάει.
"Είναι κάτω οι γονείς σου" λέω περνώντας τα δάχτυλα μου απαλά στο μάγουλο του. Ήταν πάντα τόσο ομορφος;
"Είμαι σίγουρος πως φαντάζονται τι κανουμε" λέει χαμογελώντας και γουρλωνω τα μάτια μου.
"Χαλαρωσε" αφήσει ένα φιλί στο μάγουλο μου και συνεχίζει να με κοιτάει.
"Εμ..νομίζω πως ήρθε η ώρα να πάω σπίτι μου" χαμογελάω και κατσουφιαζει.
"Θα σε πάω εγω" λέει τελικά και γνεφω.
"Θα βγεις να ντυθώ;" χαμογελάει πονηρά μα τελικά δεν λέει κάτι, απλά βγαίνει.
Ψάχνω τα ρούχα μου που είναι σκορπισμένα γύρω από το κρεβάτι και τα φοράω. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Αχιλλέα να βγαίνει από το μπάνιο, χωρίς να με βλέπει, και κατεβαίνει στον κάτω όροφο. Πηγαίνω προς την άκρη του διαδρόμου και στέκομαι στην άκρη της σκάλας. Ντρέπομαι να κατέβω κάτω, ειδικά να αντικρίσω την μητέρα του μετά από αυτό που είδε.
"Τι συμπαθητικό κοριτσι" λεει η μαμά του ενθουσιασμένη.
"Αχ μαμά, μην αρχίζεις" της λέει αγανακτισμένος.
"Είναι η κοπέλα σου; Δεν ειναι η πρωτη φορα που έρχεται και δεν τα συνηθιζεις κάτι τέτοια" επιμένει εκείνη και τον ακούω να ξεφυσαει.
"Όχι.. ακόμα τουλαχιστον" τονίζει.
"Και τι περιμένεις;" ρωτάει ξανά η μαμά του κάνοντας με να χαμογελάσω. Είναι τόσο γλυκιά.
"Δεν εξαρτουνται όλα από μενα, μαμά" λέει αγανακτισμένος γι ακόμα μια φορά.
"Σε μια σχέση υπάρχουν δύο, δεν είμαι μονος" συμπληρώνει.
"Και τέλος η συζήτηση, πάω πανω" ακούω ένα ποτήρι να ακουμπάει τον πάγκο και με γοργά βήματα κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μα πάω να πέσω όταν συγκρουομαι με κάποιον.
"Χίλια συγγνώμη, εγώ έψαχνα τον Αχιλλέα, μήπως ξέρεις που ειναι;" ρωτάω γρήγορα. Ένα αγόρι γύρω στην ηλικία των 20 στέκεται μπροστά μου. Περίεργο, πρώτη φορά τον βλέπω.
"Τι συμβαίνει εδώ;" ακούω την φωνή του Αχιλλέα πίσω μου και γυρνάω να τον κοιτάξω.
"Η κοπέλα σε έψαχνε. Δεν θα μας συστήσεις;" απαντάει χαμογελώντας το άγνωστο για μενα αγόρι.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
How not to be shy
Fanfiction"Εμείς είμαστε φίλοι, δεν είμαστε;" ρωτάω και ξεροκαταπινω από την τόσο κοντινή μας επαφή. "Θες να σου δείξω πόσο φίλοι είμαστε μωρό μου;" ψιθυρίζει και νιωθω την ζεστη ανασα του στα χείλη μου. Πριν προλάβω να απαντήσω τα χείλη του ενώνονται με τα...
