How not to be shy

T H I R T Y

3 μήνες μετά.

Ξεκλειδώνω κουρασμένη την πόρτα του σπιτιού μου και μπαίνω μέσα. Εδώ και ένα μήνα, με την βοήθεια του αδελφού μου, αγόρασα ένα σπίτι το οποίο φυσικά ξεπληρωνω με δόσεις.

Το σπίτι δεν έχει φτιαχτεί ακόμα καθώς περιμένω τον επόμενο μισθό μου ώστε να αρχίσω να το φτιάχνω σιγά σιγά.

Και που λέτε, πάμε σε αυτά που σας ενδιαφέρουν.

Μετά από εκείνο το βράδυ, την επόμενη μέρα το πρωί ζήτησα να αλλάξω γραφείο και ευτυχώς για καλή μου τύχη, δέχτηκαν. Πότε όμως είχα εγώ καλή τυχη; Ποτέ. Γι αυτό λοιπόν, μοιράζομαι το γραφείο με την Μαρίνα και ο αδελφός του Αχιλλέα, πήγε σ εκείνο που ήμουν εγώ.

Τον πρώτο μήνα λοιπόν, ο Αχιλλέας μου ζήτησε αρκετες φορές να μιλήσουμε μα αρνήθηκα και τα παράτησε.

Και 3 μήνες τώρα, το μόνο που λέμε είναι καλημερα.

Να φανταστείτε, ακόμα και η Μαρίνα προσπάθησε να μου μιλήσει 2 φορές την τελευταία βδομάδα, μα την απέφυγα με την δικαιολογία ότι πρέπει να γυρίσω σπίτι ή ότι βιάζομαι.

Τρελό, κι όμως αληθινό. Δεν έχουμε κάτι να πούμε όποτε δεν καταλαβαίνω και τον λόγο που προσπαθεί.

Τις σκέψεις μου διακόπτει το τηλέφωνο και το σηκώνω αμέσως μόλις βλέπω το τηλέφωνο του αδελφού μου να αναγράφεται στην οθόνη.

"Είχαμε πει να περάσεις από δω αν θυμάμαι καλα" λέει αμέσως μόλις το σηκώνω και ρολαρω τα μάτια μου.

"Γεια σου και σε σένα" λέω ειρωνικά.

"Είναι παραμονή Χριστουγέννων Βανέσα. Είχαμε πει αυτές τις μέρες να έρθεις από δω" συνεχίζει την γκρίνια και ξεφυσαω.

"Δεν θέλω να έρθω αντιμέτωπη με την μαμά και τον μπαμπά. Την τελευταία φορά μου πήρε καιρό να ξεπεράσω την σύγκρουση μας" λέω ειλικρινά.

"Η μαμά με τον μπαμπά πήγαν με τους γονείς της Λυδίας στο εξοχικό τους για τις γιορτινές μέρες. Οπότε σε περιμένουμε" χωρίς να δεχτεί αντίρρηση το κλείνει και ξεφυσαω γι ακόμη μια φορά.

Μπαίνω στο μπάνιο και βγάζω τα ρούχα της δουλειάς. Κάνω ένα γρήγορο ντουζ και τυλιγω μια πετσέτα γύρω μου.

●●●

Μην νομίζεται πως ντύθηκα υπερπαραγωγή για να πάω στο σπίτι του αδελφού μου. Συγκεκριμένα φόρεσα ένα μπλε τζιν και μια μοβ μπλούζα. Έκανα τα μαλλιά μου ανάλαφρες μπούκλες, βάφτηκα ελάχιστα και αυτό ήταν όλο. Εμείς κι εμείς θα είμαστε άλλωστε.