How not to be shy

T H I R T Y - F O U R

28 Δεκέμβρη

Ωραίες οι 4 μέρες που έκατσα σπίτι, αλλά σήμερα δουλεύω. Και χθες δούλευα για την ακρίβεια αλλά ο Αχιλλέας πήρε τον μπαμπά του και του είπε πως είμαι άρρωστη.

Στρωνω την στολή καλύτερα πάνω μου και κοιταζομαι στον καθρέπτη.

"Σου έχω πει πόσο πολύ σου πάει αυτή η στολή;" ρωτάει αγκαλιάζοντας την μέση μου.

"Το ίδιο και σε σένα" γυρνάω και τον κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω.

"Έτοιμη να φύγουμε;" ρωτάει και γνεφω παίρνοντας το βλέμμα μου από πάνω του.

●●●

Τα δάχτυλα του μπλέκονται με τα δικά μου λίγο πριν μπούμε στο τμήμα, ξαφνιαζοντας με. Πάω μα τραβήξω το χέρι μου μα η λαβή του δυναμώνει, αποτρέποντας με.

"Αχιλλέα ξεκόλλα" μουρμουραω ντροπιασμένη μα εκείνος συνεχίζει να περπατά ανενόχλητος προς το γραφείο ενω όλοι μας κοιτάζουν.

"Εσύ ξεκόλλα πριν αρχίσω να σε φιλάω μπροστά σε ολους" λέει ψιθυριστά, ελάχιστα ενοχλημένος και σωπαίνω.

Μπαίνουμε μες στο γραφείο και μόλις κλείνει την πόρτα πίσω μας, αφήνει επιτέλους το χέρι μου και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου κοιτώντας τον ενοχλημένη ενώ εκείνος στέκεται ακριβώς μπροστά μου με ικανοποιημένο χαμόγελο και με κοιτάει στα μάτια.

"Θα σε δείρω" λέω σοβαρά και τυλίγει τα χερια του γύρω από την μέση μου τραβώντας με κοντά του με αποτέλεσμα τα σώματα μας να είναι κολλημένα.

"Ανυπομονώ" μουρμουραει χαμογελώντας κάνοντας τους παλμούς μου να τρελαθουν.

"Πάω στο γραφείο μου" αλλάζω θέμα και μπαίνει μπροστά μου σταματώντας με.

"Έχεις αλλάξει γραφείο μωρό μου. Θα είσαι εδώ, μαζί μου" με σηκώνει να κάτσω πάνω στην έδρα και παίρνει θέση ανάμεσα στα πόδια μου.

"Σαν να ξεφεύγουμε" χαμογελάω σπρώχνοντας τον και κατεβαίνω από την έδρα.

"Η δουλειά είναι δουλειά, ας μην την μπερδεύουμε με τα προσωπικά" λέω και βλέπω πως τον πείραξε αυτό που είπα. Κάθεται στο γραφείο του ενοχλημένος και κάθομαι κι εγώ στο δικό μου. Δεν θα πάω να του ζητήσω συγγνώμη.

Είμαστε συνεργάτες κάτι το οποίο σημαίνει πως θα πρέπει να δουλεύουμε για το καλύτερο αποτέλεσμα και όχι να είμαστε μες στα μέλια στην δουλειά.