KARANLIK ISTEK(Tamamlandı)

25.Bolum

Iyi okumalar♡

Hala duyduğumu idrak edemiyordum.Bir yanlışlık olmalıydı.Benim kardeşim yoktu ki.
-Yanlışınız vam benim bir kardeşim yok.
Bilgin olumsuzca kafasını salladı.
-Hala söylemediler değil mi?
-Neler oluyor!? Diye sesimi yükselttim.Neyi söylememişlerdi.Benden ne saklıyorlardı?
-Sakin ol anlatacağım.
Kendimi sakinleştirmeye çalıştım
Ve anlatmasını bekledim.
-Senden 2 yaş küçük kardeşin var Laura.Şuan başka bir yerde başka bir ailede.Onu bulmalısın.
-Iyi de nasıl bulacağım? Ve neden bizden ayrıldı?
-Sen 2 yaşındayken ağlamalarını duyan iblisler senin için geldiler.
Ama annen ve baban seni vermek istemiyorlardı.o yüzden yeni doğmuş kardeşinden vazgeçtiler ve iblislere güçlerinin 18 yaşında çıkacağı yalanını söylediler.Kardeşin şuan Bu kasabanın yakınların da bir yerlerde.Sanırım iblislerden kaçmayı başarmış.Onu iblislerdeb kurtarmalıyız.
-Ben onun nerede olduğunu bilmiyorum dedim
-Kolyenden yardım al Laura.Fedakarlık kolyesi bir yol göstericisidir. Dedi

Tam ağzımı açıp bir şey diyecekken Mavi bir ışık patladı.En son duyduğum bilginin Onu bana getir demesiydi.

Gözlerimi açtığım da hava kararmiştı.Yine aynı yerimdeydim.Buradan evime uzaktı.Hızlı adımlarla yürümeye başladım. Hala bir kardeşim olduğuna inanamıyordum.Şuan neredeydi? Nasıl biriydi? Bana benziyor  muydı?

Düşüncelerimi bölen gõrdüğüm kırmızı gözlerdi.
Bu alfaydı. Onun yanından geçecekken bana hırladı.
Sanki gitmemi istemiyordu.

Benimle gel diye zihnimde ses duydum.
O arkası dönüp ormana girdi.Bir an tereddütte kalsam da yine de onun peşinden gittim.

Bir süre hiçbir şey demeden o önden ben arkadan gittik.
Artık dayanamdım
-Nereye gidiyoruz. Diye sordum ama bir tepki vermeden yürumeye devam etti.

Geldiğimiz yer benim gelmek istediğim uçurumdu.Ay buradan çok güzel göZüküyordu.

Aaron insan formuna döndü ve uçurumun oraya oturdu.Ben de gidip yanına oturdum.
-Buraya neden geldik? Diye sordum.
-Burayı sevdiğini saniyorduk dedi.Iyide o nereden biliyordu?
Bir şey demedim.
-Kimin tarafın da olacaksın? Diye sordu.
Alayla güldüm.Hepsinin benden cıkarı vardı.
-Beni ikna etmek için mi buraya getirdin?
Kafasını olumsuzca salladı.
-Buraya babamla gelirdim.O ölene kadar. Dedi
Bir an içim burkuldu.Benim babam ölse ben yıkılırdım.

-Bir kardeşim olduğunu öğrendim kasabanın yakınlarındaymış.Onun hakkın da tek bildiğim bu.
-Kardeşin umarım sana benzer.
Dedi anlamsızca gözlerine baktım ama o bir şey demedi.
Ayaklandı.
-Hadi gidelim. Dedi ama bir an kaşları çatildi ve bir yere bakmaya başladı.
Bende ayağa kalkıp onun baktığı yere baktîğım da bize doğru gelen birini gördüm.
Bu Darian'dı.

Ikiside ćok yakisikliii.
Iç ses kendine gel!
-Vay burada kimler varmış.Aaron çıkarın için kullandığın kızlardan biri mi o? Ah Ashley ve Emily de sen görevlendirmiştin değil mi?

Bir dakika ne diyordu bu?
-Nediyorsun sen ya? Diye sitemle sordum.Aaron sinirle lafa atladı
-Saçmalıyor! Dedi
Darian alayla güldü.
-Saçmalamak mı? Bence Ashley ile Emily'i Laura hakkında bir şeyler öğrenmesi için tuttuğun sacmalık değil dedi ve gülümsedi.
Nasıl yani? O kadar zamandır yalan bir dostluk içinde miydim?
Hışımla Aaron'a döndüm.
-Doğru mu bu diye sordum o bana cevap vermeden sinirlice Darian'a bakıyordu.

-Bunu nereden öğrendin diye sordu demekki doğruydu.
Bağırarak
-Hepinizin cıkarları var.Ama size istediğinizi vermeyeceğim! Gerçek dost sandıklarim bile kötü cıktı.
Aaron bana döndü.
-Laura lütfen cıkar için değil.
-Ne ozaman? başka nasıl bir sebebi olabilir ki? Diye sesimi yukselttim.
Aaron cevap vermedi.Darian
-Bence öğrenecegini ogrendin Laura istersen seni eve bırakabilirim?
Aaron bana gitme dercesine bakıyordu.Ama ben onu dinlemicektim.

Darian'a doğru yürüdüm.Onun da yuzunde alayli bir gülümseme vardı.Onun da çıkarı olduğunu biliyordum ama orman da tek dolaşmak istemiyordum.

Aaron'u arkamda bırakıp Darian'la eve doğru yürüdum

Bolum sonuu♥
Vote ve yorumlarinizi bekliyorumm