KARANLIK ISTEK(Tamamlandı)

46.Bölüm

-Her yeni birgün yeni bir başlangıç değildir.Göreceksin ki o günde aynı şeyleri yapıyorsun.

Medya Devon
Iyi okumalar..

Hızlıca Sarah'ın yanına geldim.
-Iyi misin?
-Ah! Karnım da aç varlıklarla hic iyi değilim!!
-Ne!
-Laura şuan bana yemek bulmalısıl lütfen yardım et Ah!

Bunu sonra sorgulamaya karar verdim ve tamam diyip Hızlıca mağaradan çıktım.
Kokulara odaklandım ve burnuma gelen ceylan kokusu ile oraya koştum.

Ceylana Hızlıca saldırdım.Vakit kaybetmeden Sarah'ın yanına gidip ceylanı önüne koydum.
Acısı azalmaya başlamıştı.Yani öyle görünüyordu.

En sonunda nasıl olduysa ceylanı kemiğine kadar yediğinde rahatlamış olduğunu fark ettim.Onun yanına geldim.
-Neler oluyor?
-Sana güveniyorum.Lütfen kimseye deme.
-Tamam.
-Ben..Ben
-Evet Sarah sen?
-Off gebeyim!
-Oha kimden ve ne zaman.
-Ya nasıl desem..

Onun yanına gittim ve oturdum.Hala kurt formumdaydım.
-Anlatabilirsin.Sana yardım ederim.
-Abimgilin Yakın bir arkadaşı var.Benimde arkadaşım oluyor.Yani sanırım.Adı Devon.
Onunla bir hata yaptık.Bu benim için bir ilkti
Hislerime karşı koyamadim ve onu durdurmadim.Şuan çok pişmanım.Ayrıca insana dönüşemiyorum.Kurtların gebelik dönemi 5 aydır.2. Aydan sonra insan formunda bulunmak sakıncalıdır.
-Peki neden ve bu kurt kaç aylık.
-Kurtlar demeliydin.Evet 2 taneler.3 aylık.Yavru kurtlar anne karnında acıkırlarsa annelerinin organlarından beslenirler.Insan formunda bunu kaldıramayız ve Kurt formunda kalırız.Ve abimgil bilmiyor.Şüphelenmeye başlarlar artık.Ve cidden korkuyorum.Avlanamıyorum da.
-Davon?
-O da bilmiyor.Bebekleri istemez diye söylemeye korktum.Bebeklerimi seviyorum.Ama ne yapacağımı bilmiyorum.Ayrıca Kanmelezleri de var.

Kanmelezlerinin bebek kurtları yediğini kitapta okumuştum.
-O zaman sana yardım edeceğim.
Bir an sarı gözleri umutla parladı.
-Cidden mi?
-Evet.Abini ikna edersek Bizde kalırsın ve sana yardım ederim.Ama abin eninde sonunda öğrenecek ve kızacaktır.
-Olsun ne kadar geç o kadar iii . Abimden ben izin almaya çalışırım bana oraya kadar yardım eder misin?
-Tabi hadi gidelim.

Ayağa kalktık.Mağaranın çıkışına doğru ilerlemeye başladık.Tam çıkacakken girişteki kanmelezi ile durmak zorunda kaldık.Sarah'ın korktugunu gerilemesinden anladım.
-Geri çekil Sarah.

Sarah hızlıca geriye doğru gitti.Kanmelezi ona doğru atladıgında Sarah'a saldırmasına izin vermeyerek bende ona atladım.

Ikimizinde pes etmeye niyeti yoktu.Zaten musabaka yüzünden yorgundum ve bu hiç yardımcı olmuyordu.

Bunun böyle olmadığınî anlayınca geri çekilip insan formuna döndüm ve bana saldırmak üzere olan Kanmelezine elimi uzatıp cığlık attım.

Tabi boğazımdan dolayı güçlü atmamaya özen göstermiştim.Bu yüzden kanmelezi sadece geriye doğru savruldu.Ona elimi uzattım ve yeniden bir çığlık attım.Bu sefet onu ağaca çarptım.

Bayılmıştı.Rahat bir nefes aldım.Boğazımın acısını unutup kurt formuma döndüm ve Sarah'ın yanına gittim.

Beni gördüğünde hızla yanıma geldi.
-Iyisin değil mi?
-Evet.dedim
-Teşekkürler.
-Önemli değil hadi gidelim.

Arkamı dönüp Giderken Sarah'ın sesi ile durdum.
-Laura!
-Ne oldu?
-Heryerin pençe ve diş izi olmuş.
Sarah bunu söyleyene kadar acısını götermeyen yaralar acımaya başladı.Cidden kendimi Yorgun hissediyordum ama Sarah'a yardım etmeliydim.
-Önemli bir şey yok seni götürdükten sonra Bakarım.
-Emin misin? Cidden kötü görünüyorsun.
-Sarah hadi.
Dedim.ve konuşmasına izin vermeden magaradan çıktım.

Sarah ile sorunsuz geçen yürüyüşün ardından kurtların ini görünmeye başladı.Bir insanın yaşayabileceği bir yerdi ama etrafta kurda dönüşmüş kişilerde vardı.Hava yavaştan karariyordu.

Bizi görenler daha doğrusu Sarah'ı gören kurtlar hafifçe uğuladılar ardından Aaron ve abisi kurt formunda gelince daha fazla ilerlemedim durdum.Sarah bana bakınca Zihnine izin alırsan benim evime gelebilirsin dedim ve oradan uzaklaştım.Arkamdan bakanları hissedebiliyordum.

Onlardan uzaklaştığım da bir ağacın altına yığıldım.Cidden yorgundum ve yaralarım daha kapanmamıştı.Küçük bir sıyrık değil ki kapansın.

Aklıma Kararuhların zehiri için bulmamız gereken panzehir geldi.Hala bulamamıştım.Zaten onlar da pek görünmüyordu.
Ama genede bulmam gerekiyordu.Her şey üst üste geliyordu bu olaylardan aklıma dahi gelmemişti.

O sırada ağaçların arasından gelen hırlama sesi ile kanmelezinin pes etmediğini anladım...

Bölüm sonu demeyeceğim :D Hadi devam.

Şuan ayağa kalkacak halim yokken nasıl insana dönüşüp bağıracaktım ki?

Kanmelezi salyalarını akıtarak geliyordu ve ben hiçbir şey yapamıyordum.
Kanmelezi üzerime atladığında bir mucize olmasını diledim ve gözlerimi kapattım.

Hala bir şey olmamıştı.Gözlerimi açtığımda Kanmelezi yoktu.Etrafa biraz daha bakındığım da yerde boğazından bıçaklanmış bir kanmelezi beklemiyordum.
Evet kurtulmuştum.Ama beni kurtaran kimdi?

Ağaçların içine karışan siyah bir siluet gördüğüm de artık göz kapaklarımı tutamadım ve uykuya daldım.

Bölüm Sonu :)
Vote ve yorumlarinizi bekliyorum..