EFSUNLU AŞK

° 37

Şirkette sıkıldığım anlarda aklıma gelen mükemmel bir fikirle anneme haber verip eve uçmuştum. Yani Atahan'ın evine. Belki çok iyi bir yemek yeteneğim yoktu ama Hasibe teyzenin yardımlarıyla eminim üstesinden gelip ikimiz için sürpriz akşam yemeği hazırlayabilirim !

-"Kızım bak öyle değil böyle."

Bilmem kaçıncı defa gösterdiği doğrama şeklini yine yapamayışımdan dolayı pes edip Hasibe teyzeye bıraktım.

-"Yapamıyorum işte !"

Ada tezgaha oturup ofladım. Bana başını iki yana salladıktan sonra bıraktığım işi yapmaya döndü.

-"Bir kaç pratikle yaparsın kızım."

-"Neyi yapamıyorsun yengecim ?" Merdivenlerden inen Serhan'ı görünce asılmış yüzümü toparladım. Az önce kapı çalmıştı ve gelen demek ki Serhan'dı

-"Atahan'a yemek hazırlamaya çalışıyorum ama pek başarılı olduğum söylenemez." dedim düşmüş omuzlarımı silkip.

-"E Hasibe sultan hazırlasın işte. Hem bende karnım acıktığı için geldim doyurmaya."

-"Hayır ben kendi ellerimle yapmak istiyorum." dedim ve tabureden kalktım.

-"Sen dediklerimi yap bende Serhan'a yemek koyayım." Hasibe teyze beni yemeklerimle baş başa bırakıp dolaba gitti.

Yapabilirsin Liya.

Alt tarafı yemek.

Hasibe teyzenin yeğeni üste temizliğe geri dönmüş , Serhan da Hasibe teyzeyle verdiği yemekleri konuşuyordu.

Akşam saatleri geldiğinde masayı Serhan'la birlikte kurduk. O yemeğe kalmayacağını söylemişti ama ufak tefek işler için bana yardım ederken mutlu oluyordu.

-"Gel seninkini arayalım."

Yemekleri masaya koymadan birlikte mutfağa inip oturmuştuk. Hasibe teyze de odasına çekilince ikimiz baş başa kaldık.

-"Burada olduğumu söyleme ama." diye uyardım.

Gözlerini kırpıp onayladığı sırada aramayı hoparlöre verdi. İkinci çalışta Atahan açtı.

-"Dostum , ne yapıyorsun ?" dedi Serhan telefonu masaya bırakırken.

-"Şimdi bürodan çıktım işim var ve sinirliyim Serhan." Sesi ciddi anlamda gergin geldi.

Konuşmanın gidişatı sanki içime doğmuş gibi ümitsizliğe kapıldım. İşi vardı. Ya eve gelmezse ?

-"Ha bu şey fazla konuşma demek oluyor. Ne işin var hayırdır ?"

Yutkunup gelecek cevabı sabırsızlıkla bekledim.

-"Yorgunum zaten Asu da otuz kere aradı. Tutturdu son kez konuşalım diye delirtti beni yanına gidiyorum."

Hayır işte bunu dememeliydin Atahan.

Acıyla gözlerimi yumdum. Başımın gerçekten döndüğünü o anda hissettim.

-"Ne ? Ama akşam yemeği-"

Serhan'ın kolunu hızlıca tutup sıkınca sustu. Yaşlarla dolmuş gözlerimi gözlerine diktim ve başımı olumsuzca salladım.

-"Onunla yerim herhalde ne oldu ki birlikte mi yiyelim diyecektin ?"

Çok güzel.

Baya güzel oldu bu.

İçime cuk diye oturttu o öküzü.

Ve sadece yanıma kâr kalan sıkışan göğsümle masadan destek alarak kalktım.