" ဆက္ ရင္ဘတ္မွာေလ... ဆက္ေဖေဖဆံုးတဲ့ေန႔က ဖန္ခြၽန္နဲ႔ ဆြဲျခစ္ထားတဲ့ ဒဏ္ရာ႐ွိတယ္လို႔ေျပာတယ္... ဒီေန႔ဟုတ္မဟုတ္အတည္ျပဳၾကည့္ရမယ္... ''
" အို ခ်မ္းေနာ္.......... ''
ကမာၻႀကီးကသာယာသည္ ။
ႏွစ္ေယာက္ထဲ တစ္ကမာၻျဖစ္ေနသလိုလို.... ။
ဆက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းေနရင္း လက္ကလည္း သူမဆံႏြယ္ေလးေတြကိုခပ္ဖြဖြပြတ္ေနမိသည္ ။
" ဆက္... ခ်မ္း ဒီလိုေန႔မ်ိဳးကိုေရာက္ဖို႔ ေစာင့္ခဲ့ရတာ ေျခာက္ႏွစ္ေတာင္... ''
" omm... ေျခာက္ႏွစ္... အၾကာႀကီးေစာင့္ခဲ့ရတာဘဲ.... ''
" ၿပီးေတာ့ အခု ခ်မ္းအသက္က ၂၅ ႏွစ္႐ွိေနၿပီ... ႏွစ္နည္းနည္းေလာက္ၾကာရင္ အပ်ဳိႀကီးစာရင္းဝင္သြားမွာ... ''
" ဆက္လည္းအတူတူပါဘဲ... တစ္ႏွစ္ေလးကြာတာကို... ''
" မဟုတ္ဘူးေလ...ေျပာခ်င္တာကကြာ.... ''
" ဘာမွ ေျပာခ်င္မေနနဲ႔... ႐ွင္က အသက္ေတြႀကီးသြားရင္ မခ်စ္ခ်င္ေတာ့တာလား... ေနာက္တစ္ေယာက္႐ွာမွာလား... ''
" ဟာကြာ... အဲ့လိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးဆက္ရယ္... ''
ေျပာခ်င္သည့္စကားႏွင့္ target ေတြလြဲကုန္တာေၾကာင့္ ခ်မ္းေခါင္းကိုကုတ္ကာ ညည္းညဴမိသည္ ။
" ခ်မ္းေျပာခ်င္တာကကြာ.... ခ်မ္းတို႔က မၾကာခင္လက္ထပ္ရေတာ့မွာေလ... ''
" အင္းေလ...ဘာလဲ လက္မထပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးလား.... ''
သူမရင္ခြင္ထဲကေန အကန္ေတြခ်ည္းဘဲ ေျပာေနေသာ ထိုကေလးစုတ္ကို အသည္းယားလြန္း၍ ဖ်စ္ညႇစ္ပစ္ခ်င္သည္ ။
" ခ်မ္းေျပာခ်င္တာက ဆက္ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေနၿပီလို႔...''.
တည့္တိုးေျပာခ်လိုက္မွပင္ အႏွီကေလးစုတ္က မ်က္ႏွာေလးရဲသြားၿပီး ေျပာခ်င္တာကိုသေဘာေပါက္သြားသည္ထင္၏ ။
